سوال مطالعه مروری
آیا صدادرمانی (با استفاده از دستگاههای تقویت کننده، مولدهای صدا یا هر دو) برای وزوز گوش در بزرگسالان موثر است؟
پیشینه
وزوز گوش، آگاهی از وجود صدا در گوش یا سر بدون هیچ منبع خارجی است. وزوز گوش 10% تا 15% از جمعیت بزرگسال را تحت تاثیر قرار میدهد. حدود 20% از افراد مبتلا به وزوز گوش دچار نشانههایی میشوند که تاثیر منفی بر کیفیت زندگی آنها دارد، از جمله اختلالات خواب، مشکلات شنوایی و تمرکز، انزوای اجتماعی، اضطراب، افسردگی، تحریکپذیری یا استرس. وزوز گوش را میتوان از طریق آموزش و مشاوره، درمان آرامسازی، درمان روانشناختی، یا دستگاههایی که شنوایی را بهبود میبخشند یا صدا تولید میکنند مانند مولدهای صدا یا سمعک، مدیریت کرد. گاهی اوقات داروهایی برای مدیریت مشکلات مرتبط با وزوز گوش مانند مشکلات خواب، اضطراب یا افسردگی تجویز میشوند. هدف این مرور، ارزیابی شواهد حاصل از کارآزماییهای بالینی با کیفیت بالا برای به کار بردن تاثیرات صدادرمانی (سمعک، مولدهای صدا و سمعکهای ترکیبی) در بزرگسالان مبتلا به وزوز گوش است. ما به ویژه میخواستیم که تاثیرات صدادرمانی را بر شدت وزوز گوش و هر گونه عوارض جانبی بررسی کنیم.
ویژگیهای مطالعه
مرور ما هشت کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده را با مجموع 590 شرکتکننده شناسایی کرد. هفت مطالعه به بررسی تاثیرات سمعک، چهار مطالعه به بررسی سمعکهای ترکیبی، و سه مطالعه به بررسی مولدهای صدا پرداختند. هفت مطالعه شرکتکنندگان را به گروههای موازی اختصاص دادند و در یک مطالعه شرکتکنندگان هر یک از مداخلات را بهصورت تصادفی مورد استفاده قرار دادند. پیامدهایی که ما مورد بررسی قرار دادیم عبارت بودند از شدت نشانههای وزوز گوش، افسردگی، اضطراب، کیفیت زندگی و عوارض جانبی. بهطور کلی، خطر سوگیری (bias) در این مطالعات نامشخص بود. همچنین کورسازی اندکی وجود داشت یا کورسازی انجام نشده بود.
نتایج کلیدی
ما هیچ دادهای را برای پیامدهای خود برای هر یک از سه مقایسه اصلی (مقایسه سمعکها، مولدهای صدا و دستگاههای ترکیبی با گروه کنترل لیست انتظار، دارونما (placebo) یا آموزش/اطلاعات بهتنهایی) نیافتیم. همچنین دادههای اندکی برای مقایسههای اضافی ما (مقایسه این دستگاهها با یکدیگر) وجود داشت و تجمیع (ترکیب) دادهها مشکل بود.
سمعک بهتنهایی در برابر دستگاه مولد صدا بهتنهایی
یک مطالعه بیماران مجهز به مولدهای صدا را با بیماران مجهز به سمعک مقایسه کرد و هیچ تفاوتی در تاثیرات آنها بر پیامد اولیه ما، شدت نشانههای وزوز گوش، در 3، 6 یا 12 ماه نیافت. استفاده از هر دو نوع دستگاه با کاهش بالینی معنیداری در شدت نشانههای وزوز گوش همراه بود.
سمعک ترکیبی در برابر سمعک بهتنهایی
سه مطالعه، سمعک ترکیبی/مولدهای صدا را با سمعک بهتنهایی مقایسه کرده و شدت نشانههای وزوز گوش را اندازهگیری کردند. هنگامی که ما دادههای مربوط به شدت نشانههای وزوز گوش را با هم ترکیب کردیم، بین آنها تفاوتی نیافتیم. استفاده از هر دو نوع دستگاه باز هم با کاهش بالینی معنیداری در شدت نشانههای وزوز گوش همراه بود.
عوارض جانبی در هیچ یک از مطالعات وارد شده ارزیابی نشد.
هیچ یک از مطالعات، نشانههای دپرسیو یا افسردگی، نشانههای اضطراب یا اضطراب فراگیر، یا سایر پیامدهای مهم مورد نظر این مرور را اندازهگیری نکردند.
کیفیت شواهد
در جایی که پیامدهای مورد نظر ما برای این مرور گزارش شدند، کیفیت شواهد موجود را پائین ارزیابی کردیم. استفاده از سمعک، مولد صدا یا دستگاه ترکیبی ممکن است منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در شدت نشانههای وزوز گوش شوند.