ما 13 مطالعه را با 932 شرکتکننده شناسایی کردیم؛ 711 کودک (4 ماه تا 18 سال) و 221 بزرگسال (16 سال و بالاتر).
همه 13 مطالعه، به دلیل عدم کورسازی در معرض خطر بالای سوگیری (bias) عملکرد و سوگیری تشخیص قرار داشتند. ارزیابیها از خطر سوگیری (bias) برای همه دامنههای دیگر از سطح پائین تا بالا متفاوت بودند. کیفیت شواهد را برای تمام پیامدها در سطح پائین تا بسیار پائین ارزیابی کردیم.
رژیمهای غذایی کتوژنیک در مقابل مراقبت معمول برای کودکان
عدم وقوع تشنج (RR: 3.16؛ 95% CI؛ 1.20 تا 8.35؛ P = 0.02؛ 4 مطالعه، 385 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) و کاهش تشنج (RR: 5.80؛ 95% CI؛ 3.48 تا 9.65؛ P <0.001؛ 4 مطالعه، 385 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت پائین) به نفع KD (از جمله: KD کلاسیک، ترکیبی از تریگلیسیرید با زنجیره متوسط (medium‐chain triglyceride; MCT) و KD، فقط MCT KD، رژیم اتکینز اصلاح شده (modified Atkins diet; MAD) و ساده شده)، در مقایسه با مراقبتهای معمول برای کودکان، بودند. ما مطمئن نیستیم که این اثرات تخمینی دقیق باشند. شایعترین عوارض جانبی گزارش شده شامل استفراغ، یبوست و اسهال برای هر دو گروه مداخله و مراقبت معمول بودند، اما تاثیر واقعی آن میتواند کاملا متفاوت باشد (شواهد با قطعیت پائین).
رژیم غذایی کتوژنیک در مقابل مراقبت معمول برای بزرگسالان
در بزرگسالان، هیچ شرکتکنندهای عاری از اپیزودهای تشنج نشد. کاهش تشنج به نفع KD (فقط MAD) در مقایسه با مراقبت معمول بود، اما، مطمئن نیستیم که اثر تخمین زده شده دقیق باشد (RR: 5.03؛ 95% CI؛ 0.26 تا 97.68؛ P = 0.29؛ 2 مطالعه، 141 شرکتکننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). بزرگسالان دریافت کننده MAD عموما استفراغ، یبوست و اسهال را گزارش کردند (شواهد با قطعیت بسیار پائین). یک مطالعه کاهش شاخص توده بدنی (body mass index; BMI) را همراه با افزایش سطح کلسترول خون در گروه MAD گزارش کرد. مطالعات دیگر به کاهش وزن اشاره کردند. تاثیر واقعی میتواند تفاوت قابل توجهی با آنچه گزارش شده، داشته باشد.
رژیم غذایی کتوژنیک در مقابل رژیم غذایی کتوژنیک برای کودکان
حداکثر 55% از کودکان پس از سه ماه با یک رژیم کتوژنیک کلاسیک 4:1 به وضعیت بدون تشنج دست یافتند در حالی که تا 85% از کودکان به شرایط کاهش تشنج رسیدند (شواهد با قطعیت بسیار پائین). یک کارآزمایی بروز بیشتر کاهش تشنج را با شروع تدریجی KD، بر خلاف شروع سریع آن، گزارش کرد. تا 25% از کودکان با MAD دیگر تشنج نکردند و تا 60% به وضعیت کاهش تشنج دست یافتند.
حداکثر 25% از کودکان با MAD به وضعیت بدون تشنج و تا 60% به شرایط کاهش تشنج رسیدند. در یک مطالعه از MAD ساده شده (simplified MAD; sMAD) استفاده شد و گزارش کرد که 15% از کودکان به نرخ وضعیت بدون تشنج و 56% به کاهش تشنج دست پیدا کردند. تمام شواهد توصیف شده را با قطعیت بسیار پائین قضاوت کردیم، بنابراین به صحت نتایج اطمینان زیادی نداریم.
شایعترین عوارض جانبی گزارش شده عبارت بودند از استفراغ، یبوست و اسهال (5 مطالعه، شواهد با قطعیت بسیار پائین). دو مطالعه به بررسی کاهش وزن در بیماران پرداختند. یک مورد اظهار داشت که کاهش وزن و اختلالات دستگاه گوارش بیشتر بود، با 4:1 در مقابل 3:1 در KD، در حالی که یکی از آنها به وجود هیچ تفاوتی در کاهش وزن با 20 میلیگرم کربوهیدرات در روز در مقابل 10 میلیگرم از آن در روز اشاره کرد. در یک مطالعه، هیپرکلسمی میان کودکان دریافت کننده KD کلاسیک در مقایسه با MAD بروز بالاتری داشت. بعید است تمام اثرات توصیف شده دقیق باشند.
رژیم غذایی کتوژنیک در مقابل رژیم غذایی کتوژنیک برای بزرگسالان
یک مطالعه 80 بزرگسال (18 سال به بالا) را به صورت تصادفی برای دریافت MAD به علاوه KetoCal در طول ماه اول با MAD بهتنهایی برای ماه دوم، یا MAD بهتنهایی برای ماه اول و به دنبال آن MAD به علاوه KetoCal برای ماه دوم اختصاص داد. هیچ بزرگسالی به وضعیت بدون تشنج دست پیدا نکرد. بزرگسالان بیشتری در یک ماه با رژیم غذایی MAD تنها (42.5%) در مقایسه با MAD به همراه KetoCal؛ (32.5%) به کاهش تشنج دست یافتند، با این حال، فقط 10% از آنها تا سه ماه در هر دو گروه وضعیت کاهش تشنج را حفظ کردند. شواهد برای هر دو پیامد قطعیت بسیار پائینی داشت؛ ما مطمئن نیستیم که اثرات دقیق هستند یا خیر.
یبوست در گروه MAD به همراه KetoCal (17.5%) در مقایسه با گروه MAD تنها (5%) فراوانی بیشتری را نشان داد (1 مطالعه، شواهد با قطعیت بسیار پائین). اسهال و افزایش/تغییر در الگو/سمیولوژی (semiology) تشنج نیز به کرات گزارش شدند (17.5% تا 20% از شرکتکنندگان). تاثیرات واقعی رژیمهای غذایی میتوانند به طور قابل توجهی متفاوت با آنچه گزارش شده باشند.