سوال مطالعه مروری
ما به دنبال مقایسه تاثیر مشاهده حرکت بر عملکرد بازو و دست بعد از استروک (سکته مغزی) با مداخله جایگزین یا عدم مداخله بودیم.
پیشینه
استروک یکی از علل اصلی مرگومیر و ناتوانی در سراسر جهان است. افرادی که پس از استروک زنده میمانند به سختی بازوی خود را حرکت میدهند، که این موضوع میتواند منجر به مشکلاتی در فعالیتهای روزمره شود و مشارکت را در شرایط روزمره کاهش دهد. مشاهده حرکت (action observation; AO) یک رویکرد توانبخشی فیزیکی است که برای توانبخشی بازو پیشنهاد شده، که در آن بازمانده استروک عملکرد یک فرد سالم را یا به صورت ویدئویی یا در خود شخص، مشاهده میکند و انجام همان کار را اجرا میکند یا اجرا نمیکند. این روش ایمن را میتوان بدون تجهیزات گرانقیمت و پیچیده انجام داد و نیاز به نظارت جزئی درمانگر دارد. مطالعات نشان میدهند که AO در فعالیتهای مناطق مغزی شبیه به مناطقی است که در هنگام انجام عمل مشابه فعال میشوند، ممکن است به نفع ریکاوری حرکت پس از استروک باشد.
ویژگیهای مطالعه
12 مطالعه را شناسایی کردیم که شامل 478 فرد پس از استروک بودند. بیشترین مورد استفاده از توالیهای ویدئویی و AO پس از بعضی از انواع فعالیتهای فیزیکی، با استفاده از طیف وسیعی از فعالیتها، با پیچیدگیهای کاری افزایش یافته در طول دوره آموزش بود یا هنگامی بود که انجام آن برای شرکتکننده آسان بود. شواهد تا اکتبر 2017 بهروز است.
نتایج کلیدی
مطالعات این موضوع را که استفاده از AO در مقایسه با یک مداخله جایگزین یا عدم مداخله منجر به بهبود توانایی شرکتکنندگان در استفاده از بازوها و دستهای خود شده است، تست کردند و دریافتند که درمان با AO منجر به عملکرد بهتری در بازوها (هشت کارآزمایی) و دستها (سه کارآزمایی) شد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را برای عملکرد دست متوسط، برای عملکرد بازو و وابستگی در فعالیتهای زندگی روزمره پائین و برای عملکرد حرکتی و کیفیت زندگی بسیار پائین طبقهبندی کردیم. شرکتکنندگان میتوانستند با امنیت در AO شرکت کنند، چرا که حوادث جانبی از نظر مقیاس یا بزرگی، قابل توجه نبود. کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد به دلیل تعداد کم شرکتکنندگان مطالعه، کیفیت پائین مطالعه و گزارشدهی ضعیف از جزئیات مطالعه محدود شد.