نتایج اصلی
ما 13 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را به صورت فردی، با مجموع 6938 زن که تحت زایمان سزارین قرار گرفتند، وارد کردیم. دوازده کارآزمایی (6916 زن) دادههایی را برای این مرور فراهم کردند. تاریخ انجام کارآزماییها از 1983 تا 2016 گزارش شد. شش کارآزمایی در ایالات متحده آمریکا، و مابقی در هند، مصر، نیجریه، آفریقای جنوبی، فرانسه، دانمارک، و اندونزی، انجام شدند.
مطالعات وارد شده بهطور کلی در معرض خطر پائین سوگیری برای اکثر حوزهها قرار داشتند، اگرچه خطر بالای سوگیری تشخیص برخی نگرانیهای خاص را در تعدادی از مطالعات ایجاد کرد. مدت بستری در بیمارستان فقط در یک مقایسه گزارش شد.
عوامل ضد‐عفونی کننده
پاراکلرومتاکسیلنول همراه با ید در مقابل ید بهتنهایی
ما مطمئن نیستیم که استفاده از پاراکلرومتاکسیلنول (parachlorometaxylenol) همراه با ید در مقایسه با ید بهتنهایی، تفاوتی را در بروز عفونت محل جراحی (نسبت خطر (RR): 0.33؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 2.99؛ 1 کارآزمایی، 50 زن) یا اندومتریت (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.38؛ 1 کارآزمایی، 50 زن) ایجاد میکند یا خیر، زیرا قطعیت شواهد بسیار پائین بود. عوارض جانبی (مادر یا نوزاد) گزارش نشدند.
کلرهگزیدین گلوکونات در برابر پوویدون آیوداین
شواهدی با قطعیت متوسط نشان میدهد که کلرهگزیدین گلوکونات در مقایسه با پوویدون آیوداین، احتمالا میزان بروز عفونت محل جراحی را اندکی کاهش میدهد (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.91؛ 8 کارآزمایی، 4323 زن). این اثر پس از حذف چهار کارآزمایی در معرض خطر بالای سوگیری برای ارزیابی پیامد در یک آنالیز حساسیت، به قوت خود باقی ماند (RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.62 تا 1.23؛ 4 کارآزمایی، 2037 زن).
شواهدی با قطعیت پائین نشان میدهد که کلرهگزیدین گلوکونات در مقایسه با پوویدون آیوداین، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در بروز اندومتریت ایجاد کند (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.49 تا 1.86؛ 3 کارآزمایی، 2484 زن). مشخص نیست کلرهگزیدین گلوکونات باعث کاهش تحریک پوستی یا واکنش پوستی آلرژیک در مادر میشود یا خیر (RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.28 تا 1.46؛ 3 کارآزمایی، 1926 زن؛ شواهد قطعیت بسیار پائین).
یک مطالعه کوچک (60 زن) گزارش کرد رشد باکتریها 18 ساعت پس از زایمان سزارین در زنانی که آمادهسازی پوست را با کلرهگزیدین گلوکونات دریافت کردند در مقایسه با زنانی که آمادهسازی را با پوویدون آیوداین داشتند، کاهش یافت (RR: 0.23؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.70).
روشهای انجام
استفاده از درپ در مقابل عدم استفاده از آن
این مقایسه به بررسی استفاده از درپ در مقابل عدم استفاده از آن، پس از آمادهسازی پوست با آنتیسپتیکها پرداخت.
شواهدی با قطعیت پائین نشان میدهد که استفاده از درپ پیش از جراحی در مقایسه با عدم استفاده از آن، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در بروز عفونت محل جراحی داشته باشد (RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.97 تا 1.71؛ 3 کارآزمایی، 1373 زن)، و احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در طول مدت بستری در بیمارستان ایجاد میکند (اختلاف میانگین (MD): 0.10 روز؛ 95% CI؛ 0.27‐ تا 0.46؛ 1 کارآزمایی، 603 زن؛ شواهد با قطعیت متوسط). یک کارآزمایی اسکراب با الکل و درپ یدوفور (iodophor) را با فقط اسکراب پنج دقیقهای یدوفور مقایسه کرد، و به بروز هیچ موردی از عفونت محل جراحی در هر دو گروه اشاره نکرد (79 زن، شواهد با قطعیت بسیار پائین). ما مطمئن نبودیم که ترکیب اسکراب یک دقیقهای با الکل و یک درپ باعث کاهش بروز متریت در مقایسه با اسکراب پنج دقیقهای میشود، زیرا قطعیت شواهد بسیار پائین بود (RR: 1.62؛ 95% CI؛ 0.29 تا 9.16؛ 1 کارآزمایی، 79 زن). مطالعات، حوادث جانبی (مادر یا نوزاد) را گزارش نکردند.