موضوع چیست؟
مرحله آخر زایمان که گاهی اوقات مرحله دوم نامیده میشود، از مرحله پنهان یا انفعالی تشکیل شده که در آن مادر کاملا دیلاته شده و سر کودک بدون فشار مادر پائین میآید و فاز فعال، زمانی است که مادر نیاز به زور زدن دارد تا نوزاد به دنیا بیاید.
ما میخواستیم بدانیم وضعیتهای مختلف قرارگیری در زایمان (عمودی یا خوابیده) طی مرحله دوم زایمان میتواند پیامدهای زایمان را هم برای زنانی که برای تسکین درد از اپیدورال استفاده کردند و هم برای نوزادانشان، تغییر دهد یا خیر. پیامدها شامل زایمان سزارین، زایمان با کمک ابزار، خونریزی بیش از حد یا نیاز به بخیه به دنبال پارگیهای واژن در طول زایمان بودند. برای نوزادان، به این موضوع توجه داشتیم که آنها به خوبی با زایمان همگام شدند یا نیاز به پذیرش در یک واحد مراقبت ویژه پیدا کردند یا خیر. ما همچنین میخواستیم نظرات زنان را در مورد تجربه فرزندآوری و رضایت از روند زایمان تعیین کنیم. این یک بهروزرسانی مروری است که در سال 2013 منتشر شد.
چرا این موضوع مهم است؟
اپیدورال موثرترین روش برای تسکین درد زایمان است. این امر رایج است، اگرچه ممکن است طول مدت زایمان و استفاده از فورسپس و وکیوم (ventouse) را برای کمک به زایمان افزایش دهد. چنین زایمانهایی با کمک ابزار میتواند موجب پرولاپس، نشت ادراری، یا روابط جنسی دردناک شود. در سالهای اخیر، تکنیکهای دوز پائین، مشهور به اپیدورالهای «پیادهروی» یا «متحرک»، معروف شدهاند. دوزهای پائین به زنان اجازه میدهند که در طول زایمان خود تحرک بیشتری داشته باشند و قرارگیری مادر را در وضعیت عمودی آسانتر میکند. پیشنهاد شده که چنین وضعیت قرارگیری عمودی میتواند روند زایمان را آسانتر کند.
ما چه شواهدی را پیدا کردیم؟
به دنبال شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده در جون 2018 بودیم. این مرور بهروز شده اکنون هشت مطالعه را شامل 4464 زن و نوزادان آنها دربرمیگیرد. یکی از مطالعات جدید بسیار خوب انجام شده و شامل سه‐چهارم تمام زنان بررسی شده در این مرور بود. پنج کارآزمایی در انگلستان، یک مورد در فرانسه و دو کارآزمایی در اسپانیا برگزار شدند. آنها وضعیتهای عمودی مختلف را با وضعیت دراز کشیدن (خوابیده) مقایسه کردند.
بهطور کلی، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین وضعیتهای عمودی و خوابیده برای زایمان سزارین یا زایمان واژینال به کمک ابزار (operative) وجود داشته باشد (8 کارآزمایی؛ 4316 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). مطالعات تغییرات قابل توجهی را در یافتهها نشان دادند. با این حال، هنگامی که فقط به مطالعاتی با کیفیت بالا نگاه کردیم، آسیب واضحی را از وضعیت قرارگیری عمودی (3 کارآزمایی؛ 3609 زن) پیدا کردیم. شواهدی از افزایش خطر زایمان اوپراتیو (ترکیب زایمان به کمک ابزار یا سزارین) و افزایش در زایمان سزارین وجود داشت.
تفاوتی در تعداد زنانی که به دلیل پارگی نیاز به بخیه داشتند (3 کارآزمایی؛ 3266 زن؛ شواهد با کیفیت پائین) یا دچار خونریزی شدید شدند (1 کارآزمایی؛ 3093 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط) به دست نیامد. مشخص نیست که وضعیت قرارگیری عمودی تاثیری بر زایمان واژینال به کمک ابزار یا طول مدت مرحله دوم زایمان دارد یا خیر، زیرا کیفیت شواهد را برای این پیامدها بسیار پائین یافتیم.
مادران از وضعیتهای خوابیده اندکی بیشتر رضایت داشتند (1 کارآزمایی؛ 2373 زن). هر چند در وضعیتهای قرارگیری خوابیده، نوزادان بیشتری با سطح بالاتری از اسید در بند ناف یافت شدند (2 کارآزمایی؛ 3159 نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط)، هیچ شواهد دیگری از آسیب به کودک وجود نداشت. موقعیتهای مناسب برای دراز کشیدن به سمت چپ یا راست وجود داشت، اما نه برای وضعیت صاف به پشت یا وضعیتی که پاها بلند شده باشند.
این به چه معنا است؟
شواهد کلی تفاوت آشکاری را در زایمان اوپراتیو برای زنان با اپیدورال طی مرحله دوم زایمان نشان نداد. وجود تفاوتها در این که مطالعات تا چه اندازه به خوبی طراحی و اجرا شدند و وضعیتهای متفاوت اتخاذ شده، ممکن است دلیل این نتیجهگیری باشد. با این حال، شواهدی با کیفیت بالا پیامدهای بهتری را برای زنان که موقعیت خود را بین دراز کشیدن روی پهلوها تغییر میدهند و از صاف خوابیدن به پشت پرهیز میکنند، نشان داد. این وضعیتهای قرارگیری منجر به زایمانهای طبیعیتر، تجربه بهتر و عدم آسیب رسیدن به مادر و کودک در مقایسه با موقعیت عمودی میشود.