استروک یک علت مهم مرگ و ناتوانی در سراسر جهان به شمار میرود. از آنجایی که فشار خون بالا یک عامل خطر مهم برای استروک و عود استروک است، داروهایی که فشار خون را کاهش میدهند ممکن است نقش مهمی در پیشگیری ثانویه از استروک داشته باشند.
بررسی اینکه آیا داروهای کاهنده فشار خون (BPLDs) که حداقل 48 ساعت پس از عارضه شاخص شروع شدند، برای پیشگیری از عود استروک، حوادث عروقی عمده و دمانس در افراد دچار استروک یا حمله ایسکمیک گذرا (TIA) موثر هستند. اهداف ثانویه عبارت بودند از شناسایی زیرگروههایی از افرادی که BPLDها برای آنها موثر هستند و بررسی هدف مطلوب فشار خون سیستولیک پس از استروک یا TIA برای پیشگیری از عود استروک، حوادث عروقی عمده و دمانس.
در آگوست 2017، ما به جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه استروک در کاکرین و گروه پرفشارخونی در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails، شماره 8، 2017)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا آگوست 2017)؛ Embase Ovid (از 1974 تا آگوست 2017)؛ ClinicalTrials.gov؛ the ISRCTN Registry؛ پایگاههای ثبت کارآزماییهای استروک؛ Trials Central و پورتال پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO) پرداختیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCTs ؛randomised controlled trails) در رابطه با BPLDهایی که حداقل 48 ساعت پس از استروک یا TIA آغاز شدند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم تمامی عناوین و چکیده مقالات را غربالگری کرده، کارآزماییهای مناسب را انتخاب کردند، دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند و ازسیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردند. در صورت لزوم، برای یافتن اطلاعات بیشتر با محققین اصلی یا نویسندگان مربوطه تماس گرفتیم.
ما 11 مطالعه را که در مجموع شامل 38742 شرکتکننده بودند، انتخاب کردیم: هشت مطالعه BPLDها را در مقابل دارونما یا عدم درمان (35110 شرکتکننده) و سه مطالعه اهداف مختلف فشار خون سیستولیک (3632 شرکتکننده) را مقایسه کردند. خطر سوگیری بین مطالعات انتخاب شده متفاوت بود. خطر نسبی (RR) تلفیقی BPLDها برای عود استروک 0.81 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.70 تا 0.93؛ 8 RCT؛ 35110 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، برای حوادث عروقی عمده 0.90 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.78 تا 1.04؛ 4 RCT؛ 28630 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، و برای دمانس 0.88 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.73 تا 1.06؛ 2 RCT؛ 6671 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بالا) بود.
ما عمدتا کاهش خطر عود استروک را در زیرگروهی از شرکتکنندگان مشاهده کردیم که از یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) یا یک دیورتیک استفاده کرده بودند (آماره I2 برای تفاوتهای زیرگروهی: 72.1%؛ 0.006 = P). RR تلفیقی برای کاهش شدید فشار خون برای عود استروک 0.80 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.63 تا 1.00) و برای حوادث عروقی عمده 0.58 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 1.46) بود.
نتایج ما از استفاده از BPLDها در افراد مبتلا به استروک یا TIA برای کاهش خطر عود استروک حمایت میکند. شواهد فعلی عمدتا از کارآزماییهایی به دست آمدهاند که به مطالعه مهارکننده ACE یا دیورتیک پرداختند. بر اساس شواهد موجود نمیتوان در مورد هدف مطلوب فشار خون سیستولیک پس از استروک یا TIA بهطور قطعی نتیجهگیری کرد.