در این مرور نه مطالعه را وارد کردیم. هشت مطالعه شامل 485 شرکتکننده مبتلا به CD بود. شش مطالعه را در معرض خطر سوگیری بالا و دو مطالعه را در معرض خطر پائین سوگیری ارزیابی کردیم. یک مطالعه را در مورد RPD با 72 شرکتکننده تصادفیسازی شده در معرض خطر سوگیری بالا قضاوت کردیم.
به طور کلی، کیفیت شواهد برای هر مقایسه و پیامد یا پائین یا بسیار پائین بود، بنابراین، نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند، زیرا پژوهشهای بعدی احتمالا نتایج را تغییر خواهند داد.
پروتزهای کامل
دو مطالعه، مواد مشابه و تکنیکهای مختلف را مقایسه کردند (یک مطالعه فقط به فراهم کردن دادههای پیامد ثانویه کمک کرد)؛ دو مطالعه تکنیک مشابه و مواد مختلف را مقایسه کردند؛ و چهار مطالعه، مواد و تکنیکهای مختلف را مقایسه کردند.
یک مطالعه (10 شرکتکننده) در دو گام ‐ دو مرحلهای، سیستم بایوعملکردی پروتز (Biofunctional Prosthetic system; BPS) را با استفاده از مواد قالبگیری الاستومر و سیلیکون اضافی در مقایسه با روشهای معمولی مورد بررسی قرار داد، و هیچ شواهدی را از یک تفاوت قابل توجه برای کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان، یا کیفیت پروتزهای دندانی نشان نداد (رضایتمندی از پروتز). این مطالعه گزارش داد که BPS نیاز به تطابق کمتری دارد. کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
یک مطالعه (27 شرکتکننده)، تکنیک قالبگیری نهایی فشار انتخابی را با استفاده از موم در برابر مواد الاستومر پلیسولفید (شبیه لاستیک است) مقایسه کرد. این مطالعه کیفیت زندگی یا کیفیت پروتزها را اندازهگیری نکرد و هیچ شواهدی از تفاوت قابل توجهی بین مداخلات در نیاز برای تطبیق یافت نشد (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.38 تا 1.70). کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
یک مطالعه قالبگیری نهایی دو گام‐دو مرحلهای را با آلژینات (alginate) در برابر الاستومر سیلیکونی مقایسه کرد. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان که با استفاده از OHIP‐EDENT ارزیابی شد، به نظر میرسید که با سیلیکون (MD: 7.20؛ 95% CI؛ 2.71 تا 11.69؛ 144 شرکتکننده) بهتر است. مطالعه نشان داد که طبق گزارش شرکتکنندگان تفاوت قابل توجهی در کیفیت پروتز (راحتی) پس از یک دوره «تایید» دو هفتهای مشخص نشده، اما گزارش داد که سیلیکون برای پایداری و کارآیی جویدن بهتر است. کیفیت شواهد را پائین ارزیابی کردیم.
سه مطالعه، قالبگیری یک مرحلهای را با آلژینات در برابر قالبگیریهای دو گام‐دو مرحلهای با الاستومر (سیلیکون، پلیسولفید (polysulfide)، یا پلیاتر (polyether)) مقایسه کرد. هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت قابل توجهی در OHIP‐EDENT در یک ماه وجود نداشت (MD: 0.05؛ 95% CI؛ 2.37‐ تا 2.47؛ دو مطالعه؛ 98 شرکتکننده). شواهدی وجود نداشت که تفاوت قابل توجهی را در رضایت عمومی بیماران با پروتزهای شش ماهه نشان دهد (MD: 0.00؛ 95% CI؛ 8.23‐ تا 8.23؛ یک مطالعه؛ 105 شرکتکننده). کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
یک مطالعه، قالبگیری یک مرحلهای را با آلژینات در برابر قالبگیری دو گام‐دو مرحلهای با استفاده از مواد قالبگیری زینک اکساید اوژنول مقایسه کرد و هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت قابل توجهی در OHIP‐EDENT (MD: 0.50؛ 95% CI؛ 2.67‐ تا 3.67؛ 39 شرکتکننده) یا رضایت عمومی (RR: 3.15؛ 95% CI؛ 0.14 تا 72.88؛ 39 شرکتکننده) در شش ماه را نشان نداد. کیفیت شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم.
پروتزهای نسبی متحرک
یک مطالعه 72 شرکتکننده را تصادفیسازی کرد و تکنیک آلترد کست (altered‐cast technique) را در برابر یک تکنیک قالب یکتکه مقایسه کرد. این مطالعه کیفیت زندگی را ارزیابی نکرد، اما گزارش داد که اکثر شرکتکنندگان از پروتزها رضایت داشتند و هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت قابل توجه بین گروهها برای رضایت عمومی در پیگیری یک ساله (شواهد با کیفیت پائین) وجود نداشت. شواهدی از تفاوت قابل توجه در تعداد تطابق اینتاگلیو (intaglio) در یک سال (RR: 1.43؛ 95% CI؛ 0.61 تا 3.34) وجود نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین).