جراحی بخش مهمی از مدیریت سرطان حفره دهان (oral cavity cancer) در ارتباط با حذف تومور اولیه و برداشت گرههای لنفاوی گردن است. جراحی در سرطان اوروفارنژیال (oropharyngeal) کمتر استفاده میشود. جراحی بهتنهایی ممکن است درمان برای بیماری در مراحل اولیه باشد یا جراحی ممکن است در ترکیب با پرتودرمانی، شیمیدرمانی و ایمونوتراپی/ بیوتراپی استفاده شود. اختلافهایی در زمان توصیهشده و وسعت جراحی در رژیمهای درمانی کلی در افراد مبتلا به این سرطانها وجود دارد. این بهروزرسانی یک مطالعه مروری است که در ابتدا در سال 2007 منتشر و برای اولین بار در سال 2011 بهروزرسانی شد.
تعیین اینکه روشهای درمان جراحی برای سرطانهای دهان و اوروفارنژیال منجر به افزایش بقای کلی، بقای بدون بیماری (disease‐free) و کنترل موضعی- منطقهای (locoregional) و کاهش عود بیماری میشود. تعیین روشهای درمان از نظر موربیدیتی (morbidity)، کیفیت زندگی، هزینهها، روزهای درمان در بیمارستان، عوارض و مضرات.
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان کاکرین پایگاههای اطلاعاتی زیر را جستوجو کرد: پایگاه ثبت کارآزماییهای سلامت دهان کاکرین (تا 20 دسامبر 2017)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails، سال 2017، شماره 11)؛ MEDLINE Ovid (1946 تا 20 دسامبر 2017) و Embase Ovid (1980 تا 20 دسامبر 2017). ما برای کارآزماییهای درحال انجام پایگاه ثبت کارآزماییهای مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (ClinicalTrials.gov) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت را جستوجو کردیم. هنگام جستوجو در پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی هیچ محدودیتی بر زبان یا تاریخ انتشار اعمال نشد.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) که بیشاز 50% شرکتکنندگان مبتلا به تومورهای اولیه حفره دهان یا اوروفارنژیال بودند، یا دادههای جداگانه برای این شرکتکنندگان قابل استخراج بود، یا 2 یا چند روش درمان جراحی، یا جراحی را با سایر روشهای درمان مقایسه کردند.
2 یا چند نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل دادهها را استخراج و خطر سوگیری (risk of bias) را ارزیابی کردند. ما درصورت لزوم برای اطلاعات اضافی با نویسندگان مطالعات تماس گرفتیم و دادههای عوارض جانبی را از مطالعات انتخابشده جمعآوری کردیم.
در این بهروزرسانی 4 کارآزمایی جدید را شناسایی کردیم، و تعداد کل کارآزماییهای انتخابشده 12 کارآزمایی بود (2300 شرکتکننده؛ 2148 نفر مبتلا به سرطانهای حفره دهان). 4 کارآزمایی را در خطر بالای سوگیری ارزیابی کردیم و خطر سوگیری برای 8 کارآزمایی واضح نبود. هیچکدام از کارآزماییهای انتخابشده پروسیجرهای مختلف جراحی را برای برداشتن تومورهای اولیه مقایسه نکردند. ما کارآزماییها را به 7 مقایسه اصلی گروهبندی کردیم.
تحقیقات آینده ممکن است یافتهها را تغییر دهد، زیرا فقط شواهد بسیار ضعیفی برای همه نتایج وجود دارد.
5 کارآزمایی، دایسکسیون انتخابی گردن(ND ؛elective neck dissection) را با ND درمانی (تاخیری) در شرکتکنندگان مبتلابه سرطان حفره دهان و نودهای گردنی منفی از نظر بالینی مقایسه کردند، اما تفاوت در نوع جراحی و طول مدت پیگیری متاآنالیز (meta‐analysis) را در اکثر موارد نامناسب ساخت. 4 مورد از این کارآزماییها بقای کلی و بقای بدون بیماری را گزارش کردند. متاآنالیزهای 2 کارآزمایی هیچ شواهدی را مبنی بر بقای کلی بیشتر (نسبت خطر (HR ؛hazard ratio): 0.84؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 1.72؛ 571 شرکتکننده)، یا بقای بدون بیماری (HR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 تا 2.11؛ 571 شرکتکننده) پیدا نکردند، اما 1 کارآزمایی مزیتی را برای supraomohyoid ND انتخابی در مقایسه با ND درمانی در بقای کلی (RR: 0.40؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 تا 0.84؛ 67 شرکتکننده) و بقای بدون بیماری (HR: 0.32؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.12 تا 0.84؛ 67 شرکتکننده) یافت. 4 کارآزمایی فردی عود موضعی- منطقهای را ارزیابی کردند، اما نتوانستند متاآنالیز انجام دهند؛ 1 کارآزمایی به ND انتخابی بیشتر از درمان ND تاخیری توجه کرد، درحالی که سایرین بدون نتیجه بودند.
2 کارآزمایی ND انتخابی رادیکال (elective radical) را با ND گزینشی انتخابی (elective selective) مقایسه کردند، اما ما نتوانستیم برای 2 پیامد دادهها را جمع کنیم. هیچ مطالعهای شواهدی را از تفاوت در بقای کلی یا بقای رهایی از بیماری پیدا نکرد. 1 تک کارآزمایی، شواهدی را مبنی بر تفاوت در عود بیماری پیدا نکرد.
1 کارآزمایی جراحی را همراه با پرتودرمانی با پرتودرمانی بهتنهایی مقایسه کرد، اما دادهها بیاعتبار بودند زیرا این کارآزمایی خیلی زود متوقف شد و چندین مورد نقض پروتکل وجود داشت. 1 کارآزمایی روش ترکیبی توموگرافی انتشار پوزیتورن (positron‐emission tomography) - سیتی اسکن (PET‐CT ؛computed tomography) پساز شیمیدرمانی (با ND تنها درصورت عدمپاسخ یا نقص) را در مقابل ND برنامهریزیشده (قبل و بعد از شیمیدرمانی) مقایسه کرد، و هیچ شواهدی را مبنیبر تفاوت در مرگومیر (mortality) (HR: 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.65 تا 1.31؛ 564 شرکتکننده) نشان نداد. این کارآزمایی دادههای قابلاستفاده را برای سایر پیامدها فراهم نکرد.
3 تک کارآزمایی موارد زیر را مقایسه کردند: جراحی بهعلاوه پرتودرمانی کمکی درمقابل شیمیدرمانی؛ supraomohyoid ND درمقابل ND رادیکال اصلاحشده (modified radical)؛ و ND سوپر انتخابی در مقابل ND انتخابی. از این کارآزماییها هیچ داده قابلاستفادهای وجود نداشت.
گزارشهای مربوط به عوارض جانبی بسیار ضعیف بود. 4 کارآزمایی عوارض جانبی را اندازهگیری کردند. فقط یکی از کارآزماییها کیفیت زندگی را بهعنوان یک پیامد گزارش کرد.
12 کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده جراحی ND را در افراد مبتلابه سرطانهای حفره دهان ارزیابی کردند؛ با این حال، شواهد موجود برای تمام مقایسهها و پیامدها از سطح اطمینان بسیار پایینی برخوردار است، بنابراین ما نمیتوانیم به این یافتهها اعتماد کنیم. شواهد درباره ND انتخابی با نودهای منفی گردن از نظر بالینی در زمان حذف تومورهای اولیه درمقایسه با ND تاخیری کافی نیست. 2 کارآزمایی که متاآنالیزها را ترکیب کردند، نشان دادند هیچ تفاوتی بین این مداخلات وجو ندارد، درحالی که 1 کارآزمایی (که supraomohyoid ND انتخابی را ارزیابی کردند) دریافت که این مداخله ممکن است با افزایش بقای کلی و بدون بیماری همراه باشد. 1 کارآزمایی دریافت که ND انتخابی عود بیماری موضعی- منطقهای را کاهش داده است، درحالی که 3 کارآزمایی به نتیجهای نرسیدند. شواهدی وجود ندارد که ND رادیکال بقای کلی و بدون بیماری را در مقایسه با جراحی ND بیشتر محافظتی افزایش دهد، یا تفاوتی در مرگومیر بین مراقبت PET-CT پس از شیمیدرمانی در مقابل ND برنامهریزیشده (قبل و بعد از شیمیدرمانی) وجود دارد. گزارش عوارض جانبی در تمام کارآزماییها ضعیف بود و امکان مقایسه کیفیت زندگی افراد تحت درمانهای مختلف جراحی وجود نداشت.