<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION ID="" LANGUAGE="fa-IR" SL_CONTEXT="" SOURCE_ID="" VERSION_NO="" XML_VERSION="2"> <REVIEW_METADATA DOI="10.1002/14651858.CD011687.pub2" GROUP_ID="" ID="" PUBLICATION_STATUS="" STAGE="R" STATUS="A" TYPE="INT" VERSION_NO=""> <AUTHORS>Andrew D Williams, Marie‐Louise Bird, Sibella GK Hardcastle, Mark Kirschbaum, Kathryn J Ogden, Julia AE Walters</AUTHORS> <ORIGINAL_TITLE>Exercise for reducing falls in people living with and beyond cancer</ORIGINAL_TITLE> <ASSESSED_UP_TO_DATE DAY="10" MONTH="07" YEAR="2018"/> <PUBLISHED_ONLINE DAY="" MONTH="10" YEAR="2018"/> <CITATION_LAST_CHANGED ISSUE_NO="" YEAR=""/> </REVIEW_METADATA> <TITLE LABEL="Review Title">نقش ورزش در کاهش زمین خوردن در افراد مبتلا به سرطان و دوره پس از آن</TITLE> <SUMMARY> <SUMMARY_TITLE LABEL="Summary Title"><h3>نقش ورزش در کاهش زمین خوردن در افراد مبتلا به سرطان و دوره پس از آن</h3></SUMMARY_TITLE> <SUMMARY_BODY LABEL="Summary"> <P><p><B>پیشینه</B></p> <p>افرادی که با سرطان زندگی می‌کنند و در دوره پس از آن، در معرض خطر مشکلات طولانی‌مدتی از جمله افزایش خطر زمین خوردن ‌تصادفی قرار دارند. این امر، نتیجه تأثیری است که بیماری و درمان آن می‌تواند بر بدن بیماران بگذارد. ورزش می‌تواند میزان و خطر زمین خوردن را در افراد مسن کاهش دهد و باعث ارتقای کیفیت زندگی، بهبود خستگی و درد در افرادی شود که قبلا مبتلا به سرطان بوده‌اند. مشخص نیست که ورزش می‌تواند خطر زمین‌خوردن را در افراد مبتلا به سرطان یا در دوره پس از آن کاهش دهد یا خیر. این مرور برای تعیین تأثیر ورزش بر کاهش زمین خوردن در افراد مبتلا به سرطان و دوره پس از آن طراحی شد.</p> <p><B>ویژگی‌های مطالعه</B></p> <p>در جولای 2018، به دنبال کارآزمایی‌هایی بالینی در مورد نقش ورزش در کاهش زمین خوردن در بزرگسالان مبتلا به سرطان و در دوره پس از آن جست‌وجو کردیم. ما 11 مطالعه را با کیفیت و حجم نمونه متغیر، شامل مجموعا 835 نفر، پیدا کردیم که ورزش را با مراقبت معمول مقایسه کردند. بیشتر مطالعات حجم نمونه بسیار اندکی داشتند، چهار مطالعه با کمتر از 30 نفر. فقط یک مطالعه در مورد زمین خوردن تصادفی گزارش داد. تمام 11 مطالعه در مورد یک یا چند معیار که عوامل خطر زمین خوردن هستند، به ارائه گزارش پرداختند (به عنوان مثال قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل).</p> <p><B>کیفیت شواهد</B></p> <p>کیفیت شواهد به دست آمده را از مطالعات با استفاده از چهار سطح رتبه‌بندی کردیم: بسیار پائین، پائین، متوسط، یا بالا. شواهد با کیفیت بسیار پائین به این معنی است که ما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم. شواهد با کیفیت بالا به این معنی است که ما در مورد نتایج بسیار مطمئن هستیم. کیفیت شواهد در سراسر تمام معیارهای مورد نظر، بسیار پائین تا پائین بود. نقاط ضعف متعددی در طراحی کلیه مطالعات از جمله تعداد اندک شرکت‌کنندگان وجود داشت. هیچ مطالعه‌ای نمی‌توانست مانع از این شود که شرکت‌کنندگان از نوع درمان خود آگاه نشوند و بنابراین ممکن است سوگیری (bias) داشته باشد.</p> <p><B>یافته‌های کلیدی</B></p> <p>فقط یک مطالعه به بررسی تأثیر ورزش بر زمین خوردن تصادفی پرداخت و هیچ تفاوتی را در تعداد زمین خوردن‌ها بین افرادی که ورزش ‌کردند و افرادی که دوره مطالعه را بدون انجام ورزش سپری کردند، نیافت (شواهد با کیفیت بسیار پائین). بنابراین، اطلاعات کافی برای نتیجه‌گیری در مورد تأثیرات ورزش بر کاهش زمین خوردن تصادفی در افراد مبتلا به سرطان و در دوره پس از آن، وجود نداشت. برخی از عواملی که به عنوان فاکتور تأثیرگذار بر خطر زمین خوردن بیماران شناخته شدند، بهبود یافته‌اند؛ ما شاهد پیشرفت در برخی از معیارهای قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل بودیم، هر چند کیفیت کلی این شواهد، بسیار پائین تا پائین بود.</p></P> </SUMMARY_BODY> </SUMMARY> <ABSTRACT> <ABS_BACKGROUND LABEL="Abstract Background"> <P>روش‌های درمانی فعلی برای سرطان، در دستیابی به بهبود بقای بیماران موفق بودند؛ با این حال، با تعدادی از عوارض جانبی طولانی‌مدت همراه هستند. زمین خوردن تصادفی یک عارضه جانبی رایج و مهم بالینی در افراد مبتلا به سرطان و در دوره پس از آن است و نرخ آن بالاتر از بقیه جمعیت عمومی گزارش می‌شود.</P> </ABS_BACKGROUND> <ABS_OBJECTIVES LABEL="Abstract Objectives"> <P>ارزیابی اثرات ورزش تجویز شده یا ارائه شده برای کاهش زمین خوردن‌های تصادفی، و عوامل خطر زمین خوردن از نظر قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل در افراد مبتلا به سرطان و در دوره پس از آن.</P> </ABS_OBJECTIVES> <ABS_SEARCH_STRATEGY LABEL="Abstract Search Strategy"> <P>ما بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر را از زمان آغاز کار خود تا 10 جولای 2018 جست‌وجو کردیم: CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ و هفت بانک اطلاعاتی دیگر. ما ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام، و فهرست منابع مرورها و مقالات بازیابی شده را برای یافتن مطالعات بیشتر، جست‌وجو کردیم.</P> </ABS_SEARCH_STRATEGY> <ABS_SELECTION_CRITERIA LABEL="Abstract Selection Criteria"> <P>ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که به بررسی تاثیر مداخلات ورزشی در مقابل عدم درمان، مراقبت معمول یا مداخلات غیر‐ورزشی بر میزان زمین خوردن یا عوامل خطر سقوط در بزرگسالان مبتلا به سرطان یا در دوره پس از آن (18 سال و بالاتر در هنگام تشخیص) پرداختند. ما مطالعات متقاطع و مطالعات مربوط به مراقبت‌های حاد یا بستری در بیمارستان را کنار گذاشتیم.</P> </ABS_SELECTION_CRITERIA> <ABS_DATA_COLLECTION LABEL="Abstract Data Collection"> <P>دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استخراج داده‌ها را برای مطالعات وارد شده کامل کردند. برای مدیریت غربالگری، جمع‌آوری داده‌ها و استخراج داده‌ها، از نرم‌افزار Covidence استفاده کردیم. ما شواهد را با استفاده از سیستم درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کرده و در جدول «خلاصه‌ای از یافته‌ها» ارائه دادیم.</P> </ABS_DATA_COLLECTION> <ABS_RESULTS LABEL="Abstract Results"> <P><p>یازده مطالعه (835 شرکت‌کننده) ورزش را با مراقبت معمول مقایسه کردند. هیچ مطالعه‌ای ورزش را با عدم درمان یا مداخلات غیر‐ورزشی مقایسه نکرد. کیفیت شواهد برای میزان پیامد اولیه زمین خوردن، بسیار پائین و برای پیامدهای ثانویه، بسیار پائین تا پائین بود. سطح کیفیت شواهد را به دلیل محدودیت‌های مطالعه (خطر سوگیری (bias))، و موارد عدم دقت ناشی از حجم نمونه کوچک، ناهمگونی، و غیرمستقیم بودن، در سطح پائین آوردیم. تمام مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری کورسازی شرکت‏‌کنندگان و پرسنل، ناشی از عدم توانایی در کورسازی شرکت‏‌کنندگان در یک مداخله ورزشی بودند. خطر سوگیری برای سایر دسته‌ها، عموما پائین یا نامشخص بود.</p> <p>به‌طور کلی اطلاعات اندکی در مورد پیامدهای مهم مقایسه کننده ورزش با مراقبت‌های معمول وجود داشت.</p> <p><B>نرخ زمین خوردن و تعداد افرادی که زمین ‌خوردند:</B> یک مطالعه (223 شرکت‌کننده) زمین خوردن تصادفی را اندازه‌گیری کرد، اما نه میزان سقوط و نه تعداد افرادی را که زمین خوردند، گزارش نکرد؛ هیچ تفاوتی در تعداد زمین خوردن‌ها بین ورزش و مراقبت‌های معمول وجود نداشت (شواهد با کیفیت بسیار پائین).</p> <p><B>قدرت:</B> 10 مطالعه (813 شرکت‌کننده) پیامدهای قدرت را گزارش کردند. دو تجزیه‌وتحلیل به نفع ورزش در مقایسه با مراقبت معمول رای دادند: قدرت عضلات چهار سر ران (2 مطالعه، 72 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین (MD): 8.99 کیلوگرم، 95% فاصله اطمینان (CI): 1.29 تا 16.70؛ شواهد با کیفیت پائین)، و فشار پا (4 مطالعه، 388 شرکت‌کننده؛ MD؛ 21.1 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 8.47 تا 33.74؛ شواهد با کیفیت پائین). در یک تجزیه‌وتحلیل از آزمون Sit‐to‐Stand، هیچ تفاوتی بین ورزش و مراقبت‌های معمول دیده نشد (4 مطالعه، 214 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین استاندارد (SMD): 0.45‐؛ 95% CI؛ 1.05‐ تا 0.14؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).</p> <p><B>انعطاف‌پذیری:</B> یک مطالعه (21 شرکت‌کننده) در مورد انعطاف‌پذیری برای Sit‐and‐Reach Distance گزارش داد (MD؛ 2.05 سانتی‌متر؛ 95% CI؛ 0.59 تا 3.51؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).</p> <p><B>تعادل:</B> پنج مطالعه (350 شرکت‌کننده) سه پیامد مختلف تعادل را اندازه‌گیری کردند. دو تجزیه‌وتحلیل ورزش را برتر از مراقبت معمول نشان دادند: تعادل وضعیتی (4 مطالعه، 127 شرکت‌کننده؛ تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.44؛ 95% CI؛ 0.88 تا 0.79؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، و Backward Walk Test (2 مطالعه، 280 شرکت‌کننده؛ SMD؛ 0.24‐؛ 95% CI؛ 0.48‐ تا 0.01‐؛ شواهد با کیفیت پائین). تفاوتی بین ورزش و مراقبت‌های معمول برای تست Timed Up‐and‐Go وجود نداشت (1 مطالعه، 15 شرکت‌کننده، MD؛ 0.35‐ ثانیه؛ 95% CI؛ 1.47‐ تا 0.77؛ شواهد با کیفیت پائین).</p> <p><B>تعداد افرادی که دچار شکستگی ناشی از زمین خوردن شدند:</B> کیفیت شواهد مربوط به ورزش که منجر به کاهش شکستگی‌های مربوط به زمین خوردن شدند، بسیار پائین بود.</p> <p><B>عوارض جانبی:</B> یک مطالعه منفرد (223 شرکت‌کننده) به برخی دردهای عضلانی موقتی هنگام آغاز ورزش یا در زمان افزایش در وزن برداشته شده، اشاره کرد. از آنجا که هیچ داده‌ای از وقوع این عوارض گزارش نشد، نمی‌توانیم این متغیر را بیشتر ارزیابی کنیم. هیچ مطالعه‌ای به آسیب اسکلتی‐عضلانی اشاره‌ای نداشت. تجزیه‌وتحلیل نشان داد که شواهدی با کیفیت بسیار پائین حاکی از عدم افزایش خستگی با ورزش بود.</p></P> </ABS_RESULTS> <ABS_CONCLUSIONS LABEL="Abstract Conclusions"> <P>شواهد اندکی برای آموزش ورزش در جهت کاهش میزان زمین خوردن در افراد مبتلا به سرطان و دوره پس از آن وجود دارد. تمرینات ورزشی ممکن است قدرت، انعطاف‌پذیری و تعادل افراد را در این جمعیت بهبود بخشند، اما شواهد کیفیت بسیار پائینی دارند.</P> </ABS_CONCLUSIONS> </ABSTRACT> <TRANSLATION_NOTES LABEL="Translation Notes"> <P>ترجمه شده توسط مرکز همکار کاکرین ایران</P> </TRANSLATION_NOTES> </COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION>