سوال مطالعه مروری:
آیا باز نگه داشتن مجرای شریانی با پروستاگلاندین E1 در نوزادان مبتلا به بیماریهای قلبی که برای بقا نیاز به مجرای شریانی باز دارند، موثر و ایمن است؟
پیشینه
مجرای شریانی، یک اتصال رگ خونی بین رگهای خونی بزرگ است که خون را به ریهها (شریان ریوی) میبرند و رگهای خونی بزرگ که خون را به بدن (آئورت) میرسانند. به طور معمول این مجرا پیش از تولد باز است و درون اولین روز پس از تولد بسته میشود. با این حال، برخی از بیماریهای قلب که در آن جریان خون به ریهها یا بدن مسدود میشود، یا یک بیماری که در آن رگهای خونی تامین کننده ریهها و بدن جابهجا میشوند (انتقال از شریانهای بزرگ)، یک مجرای باز برای بقا ضروری است. پروستاگلاندین E1؛ (Prostaglandin E1; PGE1) یک ماده تولید شده توسط مجرا است که آن را باز نگه میدارد. PGE1 خارجی برای باز نگه داشتن مجاری شریانی در نوزادانی که مبتلا به ضایعات قلبی هستند و برای بقا به یک مجرای باز نیاز دارند، استفاده میشود. PGE1، هر چند نجات دهنده است، اما بدون خطر نیست. هیچ مرور سیستماتیکی برای ارزیابی اثربخشی یا ایمنی PGE1 وجود ندارد.
ویژگیهای مطالعه:
ما منابع علمی را برای یافتن مطالعاتی جستوجو کردیم که از انتخاب شانسی (تصادفیسازی شده) استفاده کردند تا از PGE1 در نوزادان متولد شده در سن بارداری بیشتر از 34 هفته برای باز نگه داشتن مجرای شریانی در بیماریهای قلبی نوزادان استفاده کردند و آنهایی که اثربخشی و ایمنی این روش را گزارش کردند.
نتایج کلیدی:
در این مرور هیچ مطالعه تصادفیسازی شده در حال انجام یا کاملی را نیافتیم. در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی شده درباره پروستاگلاندین (PGE1) وجود ندارد، اما اطلاعاتی از مطالعات غیر‐تصادفیسازی شده در دسترس است. استفاده از PGE1 در ضایعات قلبی، که در آن مجرای شریانی باید باز بماند، به عنوان استاندارد مراقبت در نظر گرفته شد و انجام مطالعات تصادفیسازی شده به نظر نمیرسد که غیر‐اخلاقی باشد.
کیفیت شواهد:
کیفیت شواهد را نمیتوان ارزیابی کرد زیرا ما در این مرور هیچ مطالعه تصادفیسازی شدهای را برای ورود نیافتیم.