خونریزی پس از کشیدن دندان (PEB ؛post-extraction bleeding) یک عارضه شناخته شده است و اغلب این عارضه در کار بالین دندان قابل مشاهده است و به خونریزیای اطلاق میشود که بیش از 8 تا 12 ساعت پس از کشیدن دندان رخ میدهد. احتمال وقوع خونریزی پس از کشیدن دندان بین صفر تا 26 درصد است. اگر خونریزی پس از کشیدن دندان درمان نشود، میتواند منجر به عوارضی همچون هماتوهای بافت نرم تا کاهش شدید خون شود. خونریزی بافت نرم و استخوان از عوامل لوکال خونریزی به شمار میآیند. عوامل سیستمیک عبارت هستند از مشکلات پلاکتی، اختلالات انعقادی یا فیبرینولیز بیش از حد و مشکلات ارثی یا اکتسابی (ناشی از داروها). طیف وسیعی از تکنیکهای پیشنهاد شده برای درمان خونریزی پس از کشیدن دندان وجود دارد که شامل مداخلات هدفمند برای هر دو عامل موضعی و سیستمیک است. این مرور، بهروزرسانی نسخه اصلی است که در سال 2016 منتشر شده است.
ارزیابی تاثیر مداخلات برای درمان انواع مختلف خونریزی پس از کشیدن دندان.
متخصص اطلاعات گروه سلامت دهان کاکرین پایگاههای اطلاعاتی الکترونیکی زیر را مورد بررسی قرار داد: پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه سلامت دهان در کاکرین (تا 24 ژانویه 2018)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای بالینی کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails) (کتابخانه کاکرین 2017، شماره 12)؛ MEDLINE OVID ؛(1946 تا 24 ژانویه 2018)؛ Embase Ovid (1 می 2015 تا 24 ژانویه 2018) و CINAHL EBSCO (1937 تا 24 ژانویه 2018).
ما مرکز ثبت کارآزماییهای بالینی مؤسسات ملی سلامت ایالات متحده (http://clinicaltrials.gov) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت را برای کارآزماییهای درحال انجام جستوجو کردیم. ما همچنین فهرست منابع مرورهای سیستماتیک مرتبط را بررسی کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای (RCTs ؛randomised controlled trails) را بررسی کردیم که در آن هر مداخلهای برای درمان PEB، با شرکت کنندگان زن و مرد در هر سنی، بدون در نظر گرفتن نوع دندان (جلویی یا عقبی، فک پایین یا فک بالا) بررسی شده بود. کارآزماییها میتواند یک نوع مداخله را با یک دیگر، با داروهای ساختگی (دارونما) یا بدون درمان مقایسه کند.
سه جفت از نویسندگان مرور به صورت مستقل رکوردهای جستوجو را بررسی کردند. ما مقالات کامل را برای کارآزماییهای بالقوه مرتبط به دست آوردیم. اگر دادهها استخراج شده بود، ما از روشهای توصیف شده در کتابچه راهنمای کاکرین برای بررسی سیستماتیک مداخلات جهت تجزیهوتحلیل آماری استفاده میکردیم.
ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده مناسبی را برای گنجاندن در این مرور پیدا نکردیم.
ما نتوانستیم هیچ گزارشی را از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده شناسایی کنیم که تاثیرات مداخلات مختلف را برای درمان خونریزی پس از کشیدن دندان بررسی میکردند. با توجه به فقدان شواهد قابل اعتماد در این زمینه، متخصصان بالینی باید از تجربه بالینی خود برای تعیین مناسبترین روش درمان این بیماری، با توجه به عوامل مربوط به بیمار استفاده کنند. نیاز به انجام کارآزماییهای بالینی با طراحی خوب و انجام مناسب در مورد این موضوع که مطابق با بیانیه استانداردهای تلفیقی گزارشدهی کارآزماییها (CONSORT ؛Consolidated Standards of Reporting Trials) باشد، ضروری است.