پیشینه
برای نوزادان متولد شده در دوره ترم، استفاده از هوا (21% اکسیژن) برای احیاء بهطور کلی به خوبی تحمل میشود و ممکن است با پیامدهای بهتری همراه باشد. نوزادان متولد شده در دوران پرهترم (قبل از هفته 37 بارداری) پس از تولد نیاز بیشتری به احیا دارند و مشکلات بیشتری را در رابطه با سازگاری با زندگی نشان میدهند.
سوال مطالعه مروری
این مرور برای بررسی این موضوع انجام شد که استفاده از غلظتهای پائینتر یا بالاتر اکسیژن (تعدیل شده بر اساس میزان اشباع اکسیژن نوزاد، یا درصد سایتهای اتصال دهنده هموگلوبین در جریان خون اشباع شده با اکسیژن) در ده دقیقه اول پس از تولد، برای احیای نوزادان پرهترم بهتر است یا خیر.
نتایج
در این مرور ده کارآزمایی را وارد کردیم. این کارآزماییها در مجموع 914 نوزاد را وارد کردند، که اکثر آنها قبل از هفته 32 بارداری متولد شدند. این مرور هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر استفاده از غلظت پائین اکسیژن در مقایسه با غلظت بالای اکسیژن اولیه با هدف اشباع اکسیژن نوزاد برای احیا، بر مرگومیر یا سایر پیامدهای سلامت نوزاد نیافت. همچنین تفاوتی در نرخ لولهگذاری راه هوایی (کارگذاری یک لوله پلاستیکی قابل انعطاف داخل نای) حین احیا بین نوزادانی که غلظت پائینتر اکسیژن را در مقابل غلظت بالاتر اکسیژن دریافت کردند، وجود نداشت. اطلاعات کافی برای تعیین تأثیر بر پیامدهای بلندمدت از جمله ناتوانی در تکامل سیستم عصبی (اختلال در زمینههای فیزیکی، یادگیری، زبان، یا رفتار) وجود نداشت. کیفیت کلی شواهد را به دلیل عدم اطمینان از اثراتی که یافتیم و همچنین به دلیل نگرانی در مورد نحوه انجام بسیاری از مطالعات، در سطح پائین قضاوت کردیم. شواهد این مرور تا اکتبر 2017 بهروز است.
نتیجهگیریها
هنگامی که اشباع اکسیژن نوزاد مورد نظر است، در حال حاضر مشخص نیست که غلظت اولیه اکسیژن مورد استفاده برای احیای نوزادان پرهترم تاثیری بر پیامدهای کوتاهمدت یا بلندمدت نوزاد دارد یا خیر. کارآزماییهای بیشتری با حضور نوزادان پرهترم هنگام تولد مورد نیاز هستند تا به ارزیابی غلظت اولیه اکسیژن و بهترین سطح اشباع اکسیژن هدف بپردازند.