ایجاد یک راه هوایی ایمن بخش مهمی از احیای نوزادان در اتاق زایمان و بخش نوزادان است. ویدئولارنگوسکوپی پتانسیل تسهیل لولهگذاری موفق داخل تراشه را دارد و عواقب ناشی از تاخیر را در تثبیت راه هوایی کاهش میدهد. ویدئولارنگوسکوپی ممکن است تصویربرداری را از گلوت و موفقیت لولهگذاری را در نوزادان افزایش دهد.
تعیین اثربخشی و ایمنی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم در کاهش زمان و تلاش لازم برای لولهگذاری داخل تراشه و افزایش میزان موفقیت در اولین لولهگذاری در نوزادان.
ما از استراتژی جستوجوی گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. در ماه می 2017، ما برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای
(RCT ؛randomised controlled trails) که به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی برای لولهگذاری داخل نای نوزادان پرداختند، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails)؛ MEDLINE؛ Embase؛ (CINAHL) Cumulative Index to Nursinf and Allied Health Litreture؛ چکیده مقالات انجمنهای آکادمیک اطفال و وبسایتهای مراکز ثبت کارآزماییها را در clinicaltrials.gov؛ www.controlled-trials.com و فهرست منابع مطالعات مربوطه را جستوجو کردیم.
RCTها یا شبه RCTها درباره نوزادان که برای لولهگذاری داخل نای به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم پرداختند.
نویسندگان مرور به گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها بر اساس توصیههای گروه نوزادان در کاکرین پرداختند. دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به بررسی مطالعات شناسایی شده از طریق استراتژی جستوجو برای ورود به مرور پرداختند.
ما از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
این جستوجو 7057 منبع را شناسایی کرد که در آنها ما فقط 3 RCT را برای ورود، 4 کارآزمایی در حال انجام و 1 مطالعه در انتظار طبقهبندی را شناسایی کردیم. هر سه RCT انتخاب شده به مقایسه ویدئولارنگوسکوپی با لارنگوسکوپی مستقیم در حین تلاش برای لولهگذاری توسط کارآموزان پرداختند.
زمان لولهگذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم یکسان بود (میانگین تفاوت (MD): 0.62-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.50- تا 5.26؛ 2 مطالعه؛ 311 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پایین). ویدئولارنگوسکوپی تعداد تلاشهای لولهگذاری را کاهش نداد (MD: 0.05-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.18- تا 0.07؛ 2 مطالعه؛ 427 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پایین). شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لولهگذاری را در اولین تلاش افزایش داد (خطر نسبی (RR) معمولی: 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 1.73؛ خطر تفاوت (RD) معمولی: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 0.28؛ تعداد موارد نیازمند درمان برای یک پیامد مفید اضافی (NNTB): 5؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4 تا 10؛ 3 مطالعه؛ 467 تلاش برای لولهگذاری).
اپیزودهای غیراشباع (تخلیه) در حین تلاشهای لولهگذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم مشابه بود (MD: 0.76-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.74- تا 4.23؛ 2 مطالعه؛ 359 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت پایین). تفاوتی در بروز ترومای راههای هوایی در اثر تلاشهای لولهگذاری وجود نداشت (RR: 0.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 1.80؛ RD: 0.04-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09- تا 0.00-؛ 1 مطالعه؛ 213 لولهگذاری) (شواهد با کیفیت پایین).
در مورد سایر اثرات جانبی ویدئولارنگوسکوپی هیچ دادهای وجود نداشت.
شواهد با کیفیت متوسط تا بسیار پایین نشان میدهد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لولهگذاری را در اولین تلاش افزایش میدهد اما زمان مورد نیاز برای لولهگذاری یا تعداد دفعات تلاش را برای لولهگذاری کاهش نمیدهد. با این حال، این مطالعات توسط کارآموزانی انجام شد که عمل لولهگذاری را انجام میدهند و این نتایج منافع بالقوه ویدئولارنگوسکوپی را به عنوان یک ابزار آموزشی برجسته میکنند. انجام RCTهای به خوبی طراحی شده و دارای توان آزمون کافی برای تأیید اثربخشی و ارزیابی ایمنی و هزینه – اثربخشی ویدئولارنگوسکوپی برای لولهگذاری داخل تراشه در نوزادان توسط کارآموزان و کسانی که در لارنگوسکوپی مستقیم مهارت دارند، ضروری هستند.