هنگامی که شیر مادر به اندازه کافی موجود نباشد، فرمهای جایگزین تغذیه انترال (رودهای) برای نوزادان پرهترم یا با وزن پایین هنگام تولد (LBW) شامل شیر مادر اهدا کننده یا فرمولای مصنوعی است. شیر مادر اهدا کننده ممکن است برخی از منافع غیرتغذیهای شیر مادر را برای نوزادان پرهترم یا با LBW حفظ کند. با این حال، تغذیه با فرمولای مصنوعی میتواند ثبات بیشتری را درباره رساندن مواد مغذی بیشتر تضمین کند. در مورد توازن خطرات و منافع تغذیه با فرمولا در برابر شیر مادر اهدا کننده برای نوزادان پرهترم یا با LBW عدم قطعیت وجود دارد.
تعیین اثر تغذیه با فرمولا در مقایسه با شیر مادر اهدا کننده بر رشدونمو نوزادان پرهترم یا با وزن پایین هنگام تولد (LBW).
ما از استراتژی جستوجوی گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم، از جمله جستوجوهای الکترونیکی در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Registre of Controlled Trails، شماره 6، 2017)؛ Ovid MEDLINE؛ Embase و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (تا 8 جون 2017)، همچنین مجموعه مقالات کنفرانسها و مرورهای قبلی.
کارآزماییهای کنترل شده و تصادفیسازی و شبهتصادفیسازی شده (RCTs ؛randomised controlled trails) که به مقایسه تغذیه با فرمولا در مقابل شیر مادر اهدا کننده در نوزادان پرهترم یا LBW پرداختند.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به ارزیابی مناسب بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) پرداخته و دادهها را استخراج کردند. ما اثرات درمان را همانطور که در کارآزماییهای فردی توصیف شدهاند تجزیهوتحلیل کردیم و به صورت خطر نسبی (RR) و خطر تفاوت (RDs) برای دادههای دوتایی و میانگین تفاوتها (MDs) برای دادههای پیوسته با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش کردیم. ما از یک مدل اثر ثابت در متاآنالیزها (meta-analyses) استفاده کردیم و علل بالقوه ناهمگونی را در تجزیهوتحلیلهای زیر گروه مورد بررسی قرار دادیم. ما کیفیت شواهد را برای مقایسه اصلی در سطح پیامد با استفاده از «درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی» (GRADE ؛Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation) ارزیابی کردیم.
11 کارآزمایی، که در مجموع 1809 نوزاد در آن شرکت کردند، معیارهای ورود را داشتند. 4 کارآزمایی فرمولای ترم استاندارد را در مقابل شیر مادر اهدا کننده و 7 کارآزمایی فرمولای غنی شده را با ماده مغذی برای نوزاد پرهترم در مقابل شیر مادر اهدا کننده مقایسه کردند. فقط چهار کارآزمایی اخیر از شیر مادر اهدا کننده غنی شده با ماده مغذی استفاده کردند. این کارآزماییها دارای ضعفهای مختلفی از لحاظ کیفیت روششناختی، نگرانیهای ویژه در رابطه با پنهانسازی تخصیص در چهار کارآزمایی و عدم کورسازی در اغلب کارآزماییها بودند.
نوزادان تغذیه شده با فرمولا از لحاظ افزایش وزن (میانگین تفاوت (MD)؛ 2.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI)؛ 1.93 تا 3.08 گرم/کیلوگرم/روز)، رشد خطی (MD: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.77 تا 1.65 میلیمتر / هفته) و رشد دور سر (MD: 0.85؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 1.23 میلیمتر / هفته) در بیمارستان دارای نرخ بالاتری بودند. ما شواهدی را مبنی بر تأثیر در رشد طولانیمدت یا تکامل رشد عصبی نیافتیم. تغذیه با فرمولا باعث افزایش خطر انتروکولیت نکروزان شد (خطر نسبی (RR) معمولی: 1.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 2.85؛ خطر تفاوت (RD): 0.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 0.06).
کیفیت GRADE شواهد برای نرخ افزایش وزن، رشد خطی، و رشد سر، متوسط (به علت سطوح بالای ناهمگونی کاهش یافت) و برای ناتوانیهای تکامل رشد عصبی، مرگومیر به هر علت و انتروکولیت نکروزان متوسط بود (به علت عدم دقت کاهش یافت).
در نوزادان پرهترم و LBW، تغذیه با فرمولا در مقایسه با شیر مادر اهدا کننده، چه به عنوان مکمل اضافه شده به شیر مادر چه به صورت یک رژیم غذایی تنها، منجر به نرخ بالای افزایش وزن، رشد خطی و رشد سر و خطر بالای رشد انتروکولیت نکروزان میشود. دادههای کارآزمایی هیچ تأثیری بر مرگومیر به هر علت، یا رشد طولانیمدت یا تکامل رشد عصبی نشان نداد.