در پاسخ به این انتقاد که مراقبت از بیماری صرع (epilepsy) برای کودکان اثر کمی دارد، مدیران و متخصصان مراقبتهای سلامت (healthcare)، استراتژیها و مدلهای خدماتی مختلفی را برای نشاندادن نارساییهای موجود، توسعه دادهاند.
ارزیابی اثرات هرگونه مداخلات تخصصی یا اختصاصی برای بیماری صرع درمقابل مراقبت معمول در کودکان مبتلا به صرع و در خانوادههای آنها.
ما پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (27 سپتامبر 2016)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane central register of controlled trails، شماره 9، 2016) در کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE (1946 تا 27 سپتامبر 2016)؛ Embase (1974 تا 27 سپتامبر 2016)؛ PsycINFO (1887 تا 27 سپتامبر 2016) و CINAHL Plus (1937 تا 27 سپتامبر 2016) را جستوجو کردیم. علاوهبر این، ما همچنین مراکز ثبت کارآزماییهای بالینی را برای کارآزماییهای کاملشده اخیر یا در حال انجام جستوجو کردیم. با متخصصان در این زمینه برای اطلاعات منتشرنشده و مطالعات درحال انجام تماسگرفتیم، وبسایتهای سازمانهای صرع و فهرست منابع مطالعات بازیابیشده را بررسی کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails)، مطالعات همگروهی (cohort) یا سایر مطالعات آیندهنگر را با یک گروه کنترل (تطبیقیافته یا تطبیقنیافته) (کنترلشده قبل و پس از مطالعهها) یا مطالعات سریهای زمانی (time series) بازیابی کردیم.
ما از رویههای روششناسی موردانتظار کاکرین استفاده کردیم.
مطالعه مروری ما شامل 6 مداخله گزارششده از طریق 7 مطالعه (که 5 مطالعه بهعنوان RCT طراحی شدند) بود. آنها آموزشهای مختلف و برنامههای مشاوره را برای کودکان و والدین؛ نوجوانان و والدین؛ یا کودکان، نوجوانان و والدین آنها گزارش دادند. هر برنامهای برخی از مزایا را برای رفاه کودکان مبتلا به صرع نشاندادند، اما همه آنها دارای معایب روششناسی بودند (بهعنوان مثال در 1 مطالعه طراحیشده بهعنوان RCT، تصادفیسازی ناموفق بود)، هیچ برنامه واحدی بهطور مستقل با نمونههای مختلف مطالعه ارزیابی نشده بود و هیچ مداخلهای بهاندازه کافی برای بازیابی در یک متاآنالیز (meta-analysis) همگن نبود.
درحالی که هر یک از برنامهها در این مطالعه مروری برخی از مزایا را برای کودکان مبتلابه صرع نشاندادند، تأثیرات آنها بسیار متغیر بود. هیچ برنامهای مزایا را در طیف وسیعی از پیامدها نشاننداد و همه مطالعات مشکلات عمده روششناسی داشتند. درحال حاضر درمورد هر برنامه واحدی شواهد کافی وجود ندارد.