آنوریسم آئورت شکمی (AAAs ؛abdominal aortic aneurysms) یک وضعیت عروقی است که با خطر قابل توجهی همراه است، به خصوص اگر آنها پاره شوند. بنابراین، برای شناسایی و ترمیم آنها به عنوان یک روش انتخابی قبل از پاره شدن و نیاز به جراحی اورژانس ضروری است. ترمیم به طور سنتی با یک روش جراحی باز انجام میشود که نیاز به برش بزرگ در سراسر شکم دارد. در حال حاضر ترمیم آندواسکولار آنوریسم آئورت شکمی (EVARs) در حال حاضر جایگزینی رایج است. در این روش، شریان فمورال مشترک از طریق روش کاتدان (cut-down) دردسترس قرار گرفته و در این روش یک گرافت به آنوریسم معرفی میشود. این بررسی یک رویکرد کاملا پرکوتانئوس را به EVAR بررسی میکند. این روش رویکردی را با حداقل تهاجم برای دسترسی به شریان فمورال ارایه میدهد که ممکن است میزان عوارض زخم کشاله ران را کاهش دهد و زمان بهبودی را بهبود بخشد. اما این روش ممکن است مثلا در افراد مبتلا به زخم کشاله ران یا کلسیفیکاسیون شریانی کمتر کاربرد داشته باشد. این یک بهروزرسانی مروری است که ابتدا در سال 2014 منتشر شد.
این مرور با هدف مقایسه پیامدهای بالینی دسترسی به شریان فمورال از راه پرکوتانئوس و جراحی کاتدان در ترمیم اندوواسکولار آنوریسم آئورت شکمی دوشاخه شده (EVAR) انجام شده است.
برای این بهروزرسانی، متخصص اطلاعات عروق در کاکرین (CIS ؛Cochrane Vascular Information Specialist) پایگاه ثبت تخصصی یا Specialised Register (آخرین جستوجو در اکتبر 2016) و پایگاه CENTRAL (سال 2016، شماره 9) را جستوجو کرد. ما همچنین پایگاههای ثبت کارآزماییهای بالینی را جستوجو کردیم و فهرست منابع مقالات به دست آمده مرتبط را بررسی کردیم.
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را در نظر گرفتیم. مداخله اولیه ترمیم اندوواسکولار از طریق کاملا پرکوتانئوس بود. ما همه انواع وسایل را در نظر گرفتیم. ما این روش را با دسترسی از راه جراحی کاتدان به شریان فمورال مقایسه کردیم. ما فقط مطالعاتی را در نظر گرفتیم که ترمیمهای الکتیو را در نظر داشتند. ما مطالعاتی را که جراحی اورژانسی را برای آنوریسم آئورت شکمی پاره شده گزارش کرده بودند و مواردی را که ترمیم aorto-uni-iliac را در نظر گرفته بودند، خارج کردیم
دو نویسنده مرور مستقل از هم اطلاعات را گردآوری کردند. به دلیل تعداد کم کارآزماییهایی که شناسایی شدند، ما نتوانستیم هیچگونه آنالیز حساسیت رسمی انجام دهیم. ناهمگونی برای هیچ پیامدی قابل توجه نبود.
دو مطالعه با مجموع 181 شرکتکننده واجد شرایط بودند، برای دسترسی به شریان فمورال، 116 بیمار تحت روش پرکوتانئوس و 65 بیمار با دسترسی کاتدان درمان شدند. یک مطالعه دارای حجم نمونه کوچکی بود و به اندازه کافی روش تصادفیسازی، پنهان کردن تخصیص یا پیامدهای از پیش انتخاب شده را گزارش نکرده بودند. مطالعه دوم، مطالعهای بزرگتر با منابع سوگیری (bias) اندک و متودولوژی خوب بود.
ما هیچ اختلاف قابلتوجهی را در مرگومیر بین گروهها نیافتیم، با فقط یک مرگومیر که در مجموع در گروه پرکوتانئوس رخ داد (خطر نسبی (RR): 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 36.18؛ 181 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد متوسط). فقط یک مطالعه خارج کردن آنوریسم را گزارش کرد. در این مطالعه، ما فقط یک مورد شکست را در خروج آنوریسم در گروه دسترسی به شریان فمورال از راه جراحی کاتدان مشاهده کردیم (RR: 0.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 4.02؛ 151 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد متوسط). هیچ موردی از عفونت زخم در دسترسی از طریق کاتدان یا پرکوتانئوس گزارش نشد (کیفیت شواهد متوسط).
هیچ تفاوتی در نرخ عوارض عمده (RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 1.68؛ 181 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد متوسط) یا در عوارض خونریزی و هماتوم (RR: 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.31 تا 2.82؛ 181 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد بالا) بین دو گروه دیده نشد.
فقط یک مطالعه نرخ عوارض طولانیمدت را در 6 ماه گزارش کرد و هیچ تفاوتی را بین دو گروه نیافت (RR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.34 تا 3.15؛ 134 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد متوسط).
ما تفاوتهایی را در زمان جراحی، با رویکرد پرکوتانئوس یافتیم که بهطور قابل توجهی سریعتر از دسترسی شریان فمورال به روش جراحی کاتدان بود (میانگین تفاوت (MD): −31.46 دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 47.51- تا 15.42- دقیقه؛ 181 شرکتکننده؛ کیفیت شواهد متوسط). فقط یک مطالعه طول مدت بستری را در ITU (بخش درمان ویژه) و در بیمارستان گزارش کرد که تفاوتی میان دو گروه نیافتند.
این مرور شواهدی را با کیفیت متوسط از عدم تفاوت بین رویکرد پوستی در مقایسه با گروه دسترسی به شریان فمورال از راه جراحی کاتدان از نظر مرگومیر کوتاهمدت، خارج کردن آنوریسم، عوارض عمده، عفونت زخم و عوارض طولانیمدت (شش ماه) نشان میدهد. شواهد با کیفیت بالا تفاوتی را در عوارض خونریزی و هماتوم نشان نداد. تفاوت در زمان عمل وجود داشت و شواهد با کیفیت متوسط نشان داد که رویکرد پوستی سریعتر از تکنیک دسترسی به شریان فمورال از راه جراحی کاتدان انجام شد. ما کیفیت شواهد را به دلیل تعداد محدود مطالعات، تعداد کم رویدادها و عدم دقت، به درجه متوسط کاهش دادیم. همانطور که تعداد مطالعات گنجانده شده محدود بود، تحقیقات بیشتر در این روش سودمند خواهد بود. این جستوجو یک مطالعه در حال انجام را نشان داد که ممکن است در آینده پایه شواهد را بهبود دهد.