هدف این مطالعه مروری چیست؟
هدف این مطالعه مروری کاکرین دانستن این موضوع بود که تجویز اسمکتیت (smectite) (یا دیواسمکتیت (diosmectite))، خاکرس دارویی (medicinal clay) که معمولا به منظور کاهش خروجی مدفوع برای افراد مبتلا به اسهال تجویز میشود، به کودکان مبتلا به اسهال حاد کمک میکند یا خیر. برای پاسخ به این سوال، تمامی مطالعات مرتبط را گردآوری و تجزیهوتحلیل کرده و 18 مطالعه مرتبط را به دست آوردیم.
پیامهای کلیدی
تجویز اسمکتیت در کودکان مبتلا به اسهال حاد ممکن است طول دوره اسهال را کاهش دهد. با وجود این، هنوز به مطالعات بیشتری با کیفیت بالا نیاز است که شامل مطالعات ارزیابی کننده علل مختلف اسهال و اثرات اقتصادی این درمان باشند.
در این مطالعه مروری چه چیزی بررسی شد؟
اسهال حاد، یکی از شایعترین بیماریها در کودکان است. این بیماری معمولا به دلیل عفونت ویروسی بروز میکند. هدف اصلی درمان، حفظ سطح مناسبی از هیدراتاسیون (hydration) است. برای این کار از راهکارهای ریهیدراتاسیون خوراکی استفاده میشود و تعداد اندکی از کودکان به بستری در بیمارستان یا استفاده از ریهیدراتاسیون داخل وریدی نیاز پیدا میکنند. با وجود هیدراتاسیون مناسب، هنوز مدفوع آبکی برای والدین و بیماران نوعی بار (burden) محسوب میشود.
اسمکتیت ممکن است به واسطه کاهش التهاب روده؛ دارا بودن عملکرد به عنوان مانع برای کاهش نفوذ سموم (toxins)؛ یا افزایش جذب آب، کمککننده باشد.
نتایج اصلی چه هستند؟
ما 18 مطالعه مرتبط را با حضور 2616 کودک به دست آوردیم که در هر دو کشور با سطح درآمد بالا و سطح درآمد پائین یا متوسط به اجرا درآمدند. این مطالعات کودکان دریافت کننده اسمکتیت را با کودکان دریافت کننده درمان معمول یا یک دارونما (placebo) (قرص یا شربتی که حاوی هیچ دارویی نیست) مقایسه کردند. هشت مطالعه توسط تولید کنندگان دارو، تامین مالی شده بودند.
اسمکتیت ممکن است طول دوره اسهال را تا یک روز کاهش دهد (شواهد با قطعیت پائین)؛ همچنین میتواند تعداد کودکان درمان شده را تا روز 3 افرایش (شواهد با قطعیت پائین) و مقدار مدفوع شل و رقیق (loose stools) را به میزان اندکی کاهش دهد (شواهد با قطعیت پائین).
ما درباره اینکه اسمکتیت روی تعداد دفعات مدفوع کودکان اثرگذار بوده یا خیر، مطمئن نیستیم (شواهد با قطعیت بسیار پائین). اسمکتیت ممکن است بر تعداد کودکان نیازمند بستری در بیمارستان بیتاثیر بوده (شواهد با قطعیت پائین)، و احتمالا بر تعداد کودکان نیازمند ریهیدراتاسیون داخل وریدی اثری نداشته باشد (شواهد با قطعیت متوسط).
ما هیچ گزارشی را مبنی بر بروز عوارض جانبی جدی نیافتیم. عوارض جانبی خفیف عبارت بودند از یبوست، استفراغ، و حس چشایی نامطلوب، اما این عوارض بین گروهها تفاوتی نداشتند.
این مرور تا چه تاریخی بهروز است؟
برای شناسایی مطالعات منتشر شده تا 27 جون 2017، جستوجو کردیم.