پیشینه
افراد مبتلا به نارسایی قلبی ظرفیت کمتری برای انجام ورزشهای بدنی دارند که تاثیر منفی بر سلامت و کیفیت زندگی آنها میگذارد. تحقیقات اخیر نشان داده که توانبخشی قلبی (cardiac rehabilitation; CR) مبتنی بر ورزش ممکن است توانایی ورزش و کیفیت زندگی افراد را با دستگاههای کمک‐بطنی (ventricular assist devices; VADs) قابل کاشت، که نوعی پمپ مکانیکی است که از عملکرد قلبی حمایت میکند، بهبود بخشد. بنابراین، مرور سیستماتیک کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (نوعی مطالعه که در آن شرکتکنندگان با استفاده از یک روش تصادفی به گروه درمانی اختصاص داده میشوند) اهمیت دارد تا بتوان مزایا و معایب CR مبتنی بر ورزش را در افرادی که دارای VADهای قابل کاشت هستند، مورد بررسی قرار داد.
هدف
ارزیابی اثرات CR مبتنی بر ورزش در افرادی که دارای VADهای قابل کاشت هستند.
روشهای جستوجو
برای بهدست آوردن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای جستوجو کردیم که اثربخشی ورزش را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی و دارای VADهای قابل کاشت، در مقایسه با شرکتکنندگانی مقایسه کردند که همان ورزش را همراه با مراقبتهای معمول دریافت کردند، به طوری که مداخله شامل یک نوع ورزش یا بیشتر بود. شرکتکنندگان دارای قلب تمام مصنوعی را کنار گذاشتیم. شواهد تا 3 اکتبر 2017 بهروز است.
نتایج
در این مرور فقط به دو کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده با مجموع 40 شرکتکننده دست یافتیم. CR مبتنی بر ورزش شامل تمرینات هوازی یا مقاومتی یا هر دو بود که سه بار در هفته به مدت شش تا هشت هفته صورت گرفتند. دو عارضه جانبی جدی (یعنی شرکتکنندگانی که مطالعه را به دلیل عفونت کامل نکردند) در یکی از دو کارآزمایی اتفاق افتاد. علاوه بر این، چهار شرکتکننده در هر گروه مطالعه به ویزیت در بخش اورژانس نیاز پیدا کردند، هرچند این شرکتکنندگان مطالعه را تکمیل کردند. هیچ یک از این مطالعات پیامدهای مرگ، بستری مجدد در بیمارستان، پیوند قلب، و هزینه را بررسی نکردند. با توجه به کیفیت بسیار پائین این شواهد، اثربخشی CR مبتنی بر ورزش در کیفیت زندگی، قطعی نبود.
کیفیت شواهد
سطح کیفیت شواهد مربوط به کیفیت زندگی را به دلیل سن پائین شرکتکنندگان، کورسازی ناکافی، تعداد اندک شرکتکنندگان و بیدقتی به دلیل گسترده بودن فاصله اطمینان، بسیار پائین برآورد کردیم. تاثیر CR مبتنی بر ورزش برای افراد دارای VADهای قابل کاشت روشن نیست.
نتیجهگیری
شواهد کنونی برای ارزیابی مزایا و معایب CR مبتنی بر ورزش در افراد دارای VADهای قابل کاشت، در مقایسه با مراقبتهای معمول، ناکافی است. میزان شواهد مربوط به کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده بسیار محدود و با کیفیت بسیار پائین بود. علاوه بر این، طول مدت تمرین ورزشی بسیار کوتاه بود. به انجام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای با کیفیت بالا برای گردآوری اطلاعات در مورد حوادث (مرگومیر و بستری مجدد در بیمارستان)، پیامدهای مرتبط با بیمار (از جمله کیفیت زندگی)، و هزینهها مورد نیاز است.