این مطالعه مروری یکی از مطالعات ششگانه درباره گزینههای اولیه مدیریت طبی برای بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن است.
رینوسینوزیت مزمن بیماری شایعی است که مشخصه آن، التهاب مخاط بینی و سینوسهای پارانازال است که به گرفتگی بینی، ترشحات بینی، درد/ فشار در ناحیه صورت و از دست دادن حس بویایی منجر میشود. این وضعیت ممکن است همراه با پولیپ بینی یا بدون آن رخ دهد. از کورتیکواستروئیدهای موضعی (داخل بینی) به طور گسترده برای درمان رینوسینوزیت مزمن استفاده میشود. طرفداران این روش، بر این باورند که التهاب جزء اصلی این وضعیت است.
بررسی تأثیرات کورتیکواستروئیدهای داخل بینی در افراد مبتلا به رینوسینوزیت مزمن.
متخصص گوش و حلق و بینی در کاکرین (The Cochrane ENT) وظیفه جستوجوی اطلاعات را در این مراکز به این شرح بر عهده داشت: مرکز ثبت تخصصی گوش و حلق و بینی در کاکرین (Cochrane ENT Trials Register)؛ پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 8، 2015)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و سایر منابع برای کارآزماییهای منتشرشده و منتشرنشده.
تاریخ جستوجو: 11 آگوست 2015.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) با دوره پیگیری حداقل سه ماهه که کورتیکواستروئیدهای داخل بینی (مانند بکلومتازون دیپروپیونات، تریامسینولون استوناید، فلونیزولید، بودزونید) را با دارونما یا بدون درمان، در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقایسه کرده بودند.
روشهای روششناسی استاندارد مورد نظر کاکرین را به کار بردیم. پیامدهای اولیه عبارت بودند از: کیفیت زندگی سلامتمحور (HRQL) مرتبط با یک بیماری خاص، شدت بیماری طبق گزارش بیمار و شایعترین عوارض جانبی یعنی خونریزی از بینی. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از: HRQL عمومی، درجه و نمره آندوسکوپیک پولیپ بینی، درجه و نمره سیتی اسکن و عوارض جانبی ناشی از التهاب و ناراحتی موضعی. برای ارزیابی کیفیت شواهد برای هر پیامد از GRADE استفاده کردیم. این مورد به صورت ایتالیک نشان داده شده است.
تعداد 8 RCT را با جمعا 2738 شرکتکننده بررسی کردیم. در 14 مطالعه شرکتکنندگانی با پولیپ بینی و در 4 مطالعه شرکتکنندگانی بدون پولیپ بینی حضور داشتند. تنها یک مطالعه به کودکان اختصاص داشت.
بیشتر شواهد موجود از مطالعات انجام شده درباره بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن از پولیپ بینی به دست آمده بود. اطلاعات اندکی درباره کیفیت زندگی (شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود دارد. برای شدت بیماری، به نظر میرسد که همه نشانهها بهبود یافته باشند (شواهد با کیفیت پایین). تأثیر مثبت متوسط برای گرفتگی بینی و تأثیر مثبت کوچک برای آبریزش بینی (شواهد با کیفیت متوسط) مشاهده شد. خطر ابتلا به خونریزی از بینی افزایش یافته است (شواهد با کیفیت بالا)، اما این دادهها تمام سطوح شدت را در بر گرفته بودند. لکههای کوچک خون نگرانی عمدهای برای بیماران تلقی نمیشود. مشخص نیست که آیا تفاوت در خطر ابتلا به التهاب موضعی وجود دارد یا خیر (شواهد با کیفیت پائین).