این یک نسخه بهروزشده از مرور اصلی کاکرین است که در کتابخانه کاکرین، شماره 5، 2015 منتشر شده است.
یوگا ممکن است موجب آرامش و کاهش استرس شده و الکتروانسفالوگرام و سیستم عصبی اتونومیک را متاثر کند، در نتیجه تشنجها را کنترل کنند. اگر اثربخشی یوگا تائید شود، یوگا یک گزینه جذاب درمانی برای اپیلپسی خواهد بود.
برای ارزیابی اینکه آیا افراد مبتلا به اپیلپسی که با یوگا درمان میشوند:
(الف) احتمال بیشتری دارد که بدون تشنج شوند؛
(ب) کاهش قابلتوجهی در فرکانس یا مدت تشنج، یا هر دو خواهند داشت؛ و
(ج) کیفیت زندگی بهتر را داشته باشند.
برای این بهروزرسانی، ما پایگاه ثبت تخصصی گروه اپیلپسی در کاکرین (3 ژانویه 2017)؛ پایگاه ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trails؛ شماره 12، 2016) در کتابخانه کاکرین (جستوجو در 3 ژانویه 2017)؛ MEDLINE (Ovid، 1946 تا 3 ژانویه 2017)؛ SCOPUS (1823 تا 3 ژانویه 2017)؛ ClinicalTrials.gov (جستوجو در 3 ژانویه 2017)؛ پلتفرم بینالمللی پایگاه ثبت کارآزماییهای بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) (جستوجو در 3 ژانویه 2017) و همچنین پایگاههای ثبت Yoga Biomedical Trust و Research Council for Complementary Medicine را جستوجو کردیم. علاوهبراین، ما منابع همه مطالعات شناسایی شده را جست وجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی اعمال نشد.
طراحیهای مطالعات زیر برای ورود به مرور واجد شرایط بودند: کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trails) درمان اپیلپسی با یوگا. مطالعات میتوانستند دو سو کور، کورسازی یک طرفه یا بدون کورسازی باشند. شرکتکنندگان واجد شرایط بزرگسالان مبتلا به اپیلپسی کنترل نشده بودند که به مقایسه یوگا با عدم درمان یا درمانهای رفتاری متفاوت در آنها پرداخته بودند.
دو نویسنده مرور به طور مستقل کارآزماییها را برای واجد شرایط بودن ارزیابی و دادهها را استخراج کردند. نتایج زیر مورد ارزیابی قرار گرفت: (الف) درصد افرادی که بدون تشنج شدند؛ (ب) فراوانی و طول مدت تشنج؛ (ج) کیفیت زندگی. تجزیهوتحلیلها بر پایه سوگیری (bias) قصد به درمان (intention‐to‐treat) انجام شد. نسبت شانس (OR) با 95% فاصله اطمینان (Cl) برای پیامدها محاسبه شد.
ما هیچ مطالعه جدیدی را برای این بهروزرسانی شناسایی نکردیم، بنابراین نتایج بدون تغییر باقی ماندند.
برای نسخه قبلی این مرور، محققان دو کارآزمایی کورسازی نشده را در افراد مبتلا به اپیلپسی مقاوم پیدا کردند. در مجموع، این دو مطالعه 50 بیمار (18 مورد درمان شده با یوگا و 32 بیمار درمان شده با مداخلات کنترل) را وارد کردند. داروهای ضدتشنج در همه بیماران ادامه پیدا کرد. فاز اولیه این مطالعه در هر دو مطالعه 3 ماه طول کشید و فاز درمان نیز ار 5 هفته تا 6 ماه در دو کارآزمایی ادامه یافت. تصادفیسازی بوسیله یک roll of a die در یک مطالعه و در دیگری با استفاده از جدول تصادفیسازی کامپیوتری شده انجام شد اما هیچ یک جزئیات پنهانسازی تخصیص را ذکر نکردند و به همین دلیل در معرض خطر سوگیری نامشخص قرار داشتند. به طور کلی، دو مطالعه خطر سوگیری پائینی داشتند (همه شرکتکنندگان در آنالیز وارد شدند و همه پیامدهای پیشبینی و پیش از انتظار گزارش شدند و منبع دیگری از سوگیری وجود نداشت).
ORs کلی با 95% فاصله اطمینان (CI) به قرار زیر بودند: (i) بدون تشنج برای 6 ماه – برای یوگا در مقابل یوگای ساختگی؛ OR: 14.54 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 316.69) و برای یوگا در مقابل گروه عدم درمان؛ OR: 17.31 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 373.45)؛ برای (ACT) Acceptance and Commitment Therapy در مقابل یوگا؛ OR: 1.00 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.16 تا 6.42)؛ (ii) کاهش در فراوانی تشنج – میانگین تفاوت بین یوگا در مقابل گروه یوگای ساختگی؛ OR: -2.10 (95% فاصله اطمینان (CI): 3.15- تا 1.05-) و برای یوگا در مقابل گروه بدون درمان؛ OR: 1.10- (95% فاصله اطمینان (CI): 1.80- تا 0.40-)؛ (iii) بیش از 50% کاهش در فراوانی تشنج – برای یوگا در مقابل گروه یوگای ساختگی؛ OR:81.00 (95% فاصله اطمینان (CI): 4.36 تا 1504.46) و برای یوگا در مقابل گروه عدم درمان؛ OR: 158.33 (95% فاصله اطمینان (CI): 5.78 تا 4335.63)، ACT در مقابل یوگا؛ OR: 0.78 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 تا 14.75)؛ (iv) بیش از 50% کاهش در طول مدت تشنج - برای یوگا در مقابل گروه یوگای ساختگی؛ OR: 45.00 (95% فاصله اطمینان (CI): 2.01 تا 1006.75) و برای یوگا در مقابل گروه عدم درمان؛ OR:53.57 (95% فاصله اطمینان (CI): 2.42 تا 1187.26)؛ ACT در مقابل یوگا؛ OR:0.67 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 4.35).
علاوهبراین در Panjwani 1996، نویسندگان گزارش کردند که آنالیز یک طرفه واریانس هیچ تفاوت معنیداری را بین 3 گروه نشان نداد. یک تست P‐Lambda با در نظر گرفتن مقدار P بین سه گروه نیز نشان داد که طول مدت اپیلپسی در سه گروه قابل مقایسه نبود. هیچ اطلاعاتی در مورد کیفیت زندگی وجود نداشت. در Lundgren 2008، نویسندگان گزارش کردند که تفاوت غیرمعنیداری بین گروههای یوگا و ACT در میزان بدون تشنج بودن، 50% یا بیشتر کاهش در فراوانی تشنج یا طول مدت تشنج در پیگیری یک ساله دیده نشد. گروه یوگا بهبود قابلتوجهی را در کیفیت زندگی خود براساس مقیاس Satisfaction With Life یا SWLS نشان داد (P < 0.05)، در حالی که گروه ACT بهبود قابلتوجهی را در مقیاس کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت – BREF (WHOQOL‐BREF) (P < 0.01) نشان داد.
در مجموع، ما کیفیت شواهد را پائین ارزیابی کردیم، در حال حاضر در مورد اثربخشی یوگا به عنوان یک درمان برای اپیلپسی هیچ نتیجه قابل اطمینانی وجود ندارد.
مطالعهای با 50 فرد مبتلا به اپیلپسی از دو کارآزمایی نشاندهنده یک اثر مفید در کنترل تشنج است. نتایج حاصل از تجزیهوتحلیل کلی اثربخشی نشان میدهد که درمان یوگا در مقایسه با هیچ مداخلهای یا مداخلات غیر از یوگا (تمرینات وضعیتی که از یوگا تقلید میکند) بهتر است. تفاوتی بین یوگا و Acceptance and Commitment Therapy وجود ندارد. با این حال، هیچ نتیجهگیری قابل اعتمادی در مورد اثربخشی یوگا به عنوان درمان برای اپیلپسی کنترلنشده، با توجه به کمبودهای روششناختی مانند تعداد محدود مطالعات، تعداد محدود شرکت کنندگان که به صورت تصادفی به گروه یوگا تعلق گرفتند، کورسازی نکردن و محدودیت اطلاعات در مورد کیفیت زندگی. کورسازی پزشک بهطور طبیعی در مقابل کسی بود که وارد گروه مداخله میشود، در حالی که ما فکر میکنیم پزشک، در واقع، ارزیابی پیامد را انجام میدهد (که میتواند کورسازی شوند)، بنابراین کاهش در سوگیری تشخیص خواهد بود به جای سوگیری عملکرد. علاوهبراین، شواهد برای پیامدهای اطلاعرسانی محدود و با کیفیت پایین است. برای ارزیابی اثربخشی یوگا در درمان اپیلپسی مقاوم به درمان، نیاز به تحقیق با کیفیت بالا بیشتر است.
از آنجایی که مطالعات جدیدی را پیدا نکردهایم، نتیجهگیری ما بدون تغییر باقی میماند.