سوال مطالعه مروری
آیا بازتوانی قلبی مبتنی بر ورزش (exercise‐based cardiac rehabilitation) در بهبود شرایط افراد مبتلا به آنژین پایدار مفید است؟
پیشینه
آنژین پایدار یک نوع بیماری مزمن قلبی همراه با بیماری و افزایش نرخ مرگ است. بازتوانی قلبی مبتنی بر ورزش برنامهای است که به افراد مبتلا به بیماری قلبی برای بهدست آوردن سلامت بهتر، کمک میکند. این رویکرد معمولا شامل تمرین و مشاوره در مورد راههای بهبود سلامت است و در بیمارستانها، جامعه یا منزل انجام میشود. موسسه ملی سلامت و تعالی مراقبت (National Institute for Health and Care Excellence; NICE) انگلستان اخیرا برنامههای بازتوانی قلبی را برای افراد مبتلا به آنژین توصیه نمیکند، درحالیکه در دستورالعملهای ایالات متحده و اروپا توصیه شده است. در این مطالعه مروری، بهدنبال آن هستیم که بازتوانی قلبی برای افراد مبتلابه آنژین پایدار، مفید است یا خیر. بهطور خاص ارزیابی میکنیم که بازتوانی قلبی در کاهش نرخ مرگومیر، نیاز به عمل جراحی، تکرار حملات قلبی، استفاده از مراقبت سلامت و هزینهها؛ و بهبود کیفیت زندگی، سطح آمادگی جسمانی و علائم آنژین، مفید است یا خیر.
ویژگیهای مطالعه
شواهد تا 2 اکتبر 2017 بهروز است. ما هفت مطالعه را وارد کردیم که در مجموع 581 شرکتکننده مبتلابه آنژین پایدار را برای هریک از دو گروه بازتوانی قلبی یا کنترل بدون ورزش بهصورت تصادفی اختصاص دادند. ما هیچ مطالعه تصادفیسازیشده در حال انجامی را شناسایی نکردیم. میانگین سن شرکتکنندگان از 50 تا 66 سال بود. اکثریت افراد وارد شده مردان میانسال بودند. بیشتر مطالعات در کشورهای اروپایی و یک مطالعه در هند انجام شد. بازتوانی قلبی اغلب در محیطی ترکیبی از خانه و مرکز یا بیمارستان ارائه شد. مدت برنامههای بازتوانی قلبی از شش هفته تا یک سال متغیر بود.
نتایج اصلی
شواهد کافی برای ارزیابی تأثیر بازتوانی قلبی مبتنی بر ورزش بر پیامدهایی که برای بیماران مهمتر هستند: خطر مرگ، حمله قلبی، یا عملکرد قلبی آینده و کیفیت زندگی، وجود ندارد. ممکن است بهبودی در آمادگی جسمانی پس از بازتوانی قلبی مبتنی بر ورزش در مقایسه با درمان معمول ایجاد شود. شواهدی در مورد بازگشت به کار وجود ندارد.
کیفیت شواهد
بهدلیل گزارشدهی ضعیف، خطر بالای سوگیری و تعداد اندک کارآزماییها و شرکتکنندگان وارد شده در این مطالعه مروری، ارزیابی ما از کیفیت شواهد از پائین تا بسیار پائین در سراسر پیامدها درجهبندی شد. برای شواهد با کیفیت پائین، اطمینان ما به نتایج محدود است و برای شواهدی با کیفیت بسیار پائین، اطمینان بسیار کمی به نتایج داریم.
نتیجهگیریها
ما به مطالعاتی با کیفیت بالا در جمعیتهای نماینده از افراد مبتلابه آنژین پایدار نیاز داریم. این مطالعات باید پیامدهای مربوط به بیماران و تصمیمگیرندگان مراقبتهای سلامت را گردآوری کنند. سپس قادر به ارزیابی بهتر از تأثیر بازتوانی قلبی مبتنی بر ورزش خواهیم بود.