بیماری قلبیعروقی (CVD ؛Cardiovascular disease) علت اصلی مرگومیر (mortality) در سراسر جهان است. بیماری عروق کرونر (CAD ؛Coronary artery disease) به نیمی از مرگومیر ناشی از CVD کمک میکند. نقطه اتکاء مدیریت CAD، درمان پزشکی و رواسکولاریزاسیون (بازگشایی مجدد عروق) (revascularisation) است. رواسکولاریزاسیون را طریق جراحی پیوند عروق کرونر (CABG ؛coronary artery bypass grafting) یا مداخله کرونری از راه پوست (PCI ؛percutaneous coronary intervention) میتوان انجام داد. عروق محیطی خونی، مانند عروق رادیال (radial) و فمورال (femoral)، دسترسی به عروق کرونری را برای انجام رویکردهای تشخیصی یا درمانی (یا هر دو) فراهم میکنند.
ارزیابی منافع و معایب رویکرد ترانسرادیال درمقایسه با رویکرد ترانسفمورال در افراد مبتلا به CAD تحت آنژیوگرافی تشخیصی کرونری (CA) یا PCI (یا هر دو).
ما پایگاههای اطلاعاتی زیر را برای کارآزماییهای تصادفیسازیشده و کنترلشده (RCTs ؛randomised controlled trials) در تاریخ 10 اکتبر 2017 جستوجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL ؛Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ MEDLINE؛ Embase و Web of Science Core Collection. ما همچنین ClinicalTrials.gov و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) را در آگوست 2017 جستوجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی وجود نداشت. فهرست منابع نیز بررسیشد و ما با نویسندگان کارآزماییهای بازیابیشده برای اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را که رویکرد ترنسرادیال را با رویکرد ترنسفمورال در بزرگسالان (18 سال و بزرگتر) تحت CA یا PCI تشخیصی (یا هر دو) برای CAD مقایسهکردند، بازبینی کردیم.
ما از رویکردهای روششناسی استاندارد مورد انتظار کاکرین (standard methodological procedures expected by Cochrane) استفاده کردیم. حداقل 2 نویسنده بهطور مستقل کارآزماییها را بررسی، دادهها را استخراج، و خطر سوگیری (risk of bias) را در مطالعات بازیابیشده ارزیابی کردند. با نویسندگان کارآزماییها برای اطلاعات گمشده تماس گرفتیم. ما از خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دوتایی و اختلاف میانگین (MD) یا اختلاف میانگین استانداردشده (SMD ؛standardised mean difference) برای دادههای پیوسته، با 95% فاصله اطمینانهای (CIs ؛confidence intervals) استفاده کردیم. تمام تجزیهوتحلیلها توسط نویسنده دیگری بررسی شدند.
ما 31 مطالعه (44 گزارش) را شامل 27,071 شرکتکننده و 2 مطالعه درحال انجام شناسایی کردیم. خطر سوگیری مطالعات پایین یا برای چندین حوزه نامشخص بود. در مقایسه با رویکرد ترنسفمورال، رویکرد ترنسرادیال عوارض جانبی بالینی خاص کوتاهمدت (NACE) (یعنی ارزیابیشده در طول دوره بستری و 30 روز پیگیری) (RR: 0.76؛ RR: 1.02؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 0.94؛ 17,133 شرکتکننده؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)، مرگ قلبی (RR: 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.54 تا 0.88؛ 11,170 شرکتکننده؛ 11 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) را کاهش داد. با این حال، انفاکتوس میوکارد (سکته قلبی) (myocardial infarction) کوتاهمدت در هر دو گروه مشابه بود (RR: 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.81 تا 1.02؛ 19,430 شرکتکننده؛ 11 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بالا). رویکرد ترنسرادیال میزان موفقیت رویکردی پایینتری داشت (RR: 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.96 تا 0.98؛ 25,920 شرکتکننده؛ 28 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)، اما با خطر پایینتر مرگومیر ناشی از تمام موارد (RR: 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.62 تا 0.95؛ 18,955 شرکتکننده؛ 10 مطالعه؛ شواهد با کیفیت بالا)، خونریزی (RR: 0.54؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 0.74؛ 23,043 شرکتکننده؛ 20 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین)، و عوارض محل دسترسی (RR: 0.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 تا 0.59؛ 16,112 شرکتکننده؛ 24 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پایین) همراه بود.
رویکرد ترنسرادیال برای AC یا PCI تشخیصی (یا هر دو) در CAD ممکن است NACE کوتاهمدت، مرگ قلبی، مرگومیر ناشی از تمام موارد، خونریزی و عوارض محل دسترسی را کاهش دهد. شواهد کافی درمورد پیامدهای بالینی بلندمدت وجود ندارد (یعنی بیش از 30 روز پیگیری).