در بهروزرسانی این مرور، 86 RCT (با 162,796 شرکتکننده) را وارد کرده و دریافتیم که 28 مورد در معرض خطر خلاصه پائین سوگیری (bias) قرار داشتند. کارآزماییها 12 تا 88 ماه به طول انجامیده و شامل بزرگسالانی با انواع مختلف خطر قلبیعروقی، عمدتا در کشورهای با درآمد بالا، بودند. اکثر کارآزماییها مصرف مکملیاری LCn3 را در قالب کپسول ارزیابی کردند، اما بعضی از آنها از غذاهای غنی از LCn3 یا ALA یا غنیسازیشده یا مشاوره رژیم غذایی در مقایسه با دارونما (placebo) یا رژیم غذایی معمول استفاده کردند. دوزهای LCn3 از 0.5 گرم در روز تا بیش از 5 گرم در روز متغیر بود (19 RCT روزانه حداقل 3 گرم را از LCn3 تجویز کردند).
متاآنالیز و تجزیهوتحلیل حساسیت تاثیری اندک یا عدم تاثیر افزایش LCn3 را بر مورتالیتی به هر علتی (خطر نسبی (RR): 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.01؛ 143,693 شرکتکننده؛ 11,297 مورد مرگومیر در 45 RCT؛ شواهد با قطعیت بالا)، مرگومیر قلبیعروقی (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.86 تا 0.99؛ 117,837 شرکتکننده؛ 5658 مورد مرگومیر در 29 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط)، حوادث قلبیعروقی (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.01؛ 140,482 شرکتکننده؛ 17,619 نفر در 43 RCT دچار این حوادث شدند؛ شواهد با قطعیت بالا)، سکته مغزی (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.12؛ 138,888 شرکتکننده؛ 2850 مورد سکته مغزی در 31 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط) یا آریتمی (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.06؛ 77,990 شرکتکننده؛ 4586 نفر در 30 RCT دچار آریتمی شدند؛ شواهد با قطعیت پائین) نشان دادند. با افزایش مصرف LCn3 ممکن است مرگومیر ناشی از بیماری عروق کرونری قلب (تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول پیامد مثبت اضافی (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB)): 334 ؛ RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.00؛ 127,378 شرکتکننده؛ 3598 مورد مرگومیر ناشی از بیماری عروق کرونری قلب در 24 RCT؛ شواهد با قطعیت پائین) و حوادث ناشی از بیماری عروق کرونری قلب (NNTB: 167 ؛ RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.85 تا 0.97؛ 134,116 شرکتکننده؛ 8791 نفر در 32 RCT دچار حوادث ناشی از بیماری عروق کرونری قلب شدند؛ شواهد با قطعیت پائین) اندکی کاهش یابد. بهطور کلی، تاثیرات درمان با طول مدت کارآزمایی یا دوز LCn3 در زیرگروه از پیش برنامهریزی شده یا متارگرسیون، تفاوتی نخواهد داشت. شواهد اندکی درباره تاثیرات خوردن ماهی وجود دارد.
افزایش مصرف ALA احتمالا تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در مورتالیتی به هر علتی (RR: 1.01؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.20؛ 19,327 شرکتکننده؛ 459 مورد مرگومیر در 5 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط)، مرگومیر قلبیعروقی (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.25؛ 18,619 شرکتکننده؛ 219 مورد مرگومیر قلبیعروقی در 4 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط)، مرگومیر ناشی از بیماری عروق کرونری قلب (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.26؛ 18,353 شرکتکننده؛ 193 مورد مرگومیر ناشی از بیماری عروق کرونری قلب در 3 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط) و حوادث ناشی از بیماری عروق کرونری قلب (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.82 تا 1.22؛ 19,061 شرکتکننده؛ 397 نفر در 4 RCT دچار حوادث ناشی از بیماری عروق کرونری قلب شدند؛ شواهد با قطعیت پائین) ایجاد میکند. با این حال، افزایش ALA ممکن است خطر حوادث بیماریهای قلبیعروقی را اندکی کاهش دهد (NNTB: 500 ؛ (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.83 تا 1.07؛ اما RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.04 در RCTهایی با خطر خلاصه پائین سوگیری؛ 19,327 شرکتکننده؛ 884 حادثه ناشی از بیماریهای قلبیعروقی در 5 RCT؛ شواهد با قطعیت پائین) و احتمالا خطر آریتمی را اندکی کم میکند (NNTB: 91 ؛ RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.55 تا 0.97؛ 4912 شرکتکننده؛ 173 حادثه در 2 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط). تاثیرات درمان بر سکته مغزی نامشخص است.
افزایش مصرف LCn3 و ALA تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر بروز حوادث جانبی جدی، چاقی، لیپیدها و فشار خون داشت، به جز افزایش LCn3 که باعث کاهش تریگلیسیریدها تا حدود 15% به روش وابسته به دوز شد (شواهد با قطعیت بالا).