سوال مطالعه مروری
آیا تجویز متیلفنیدیت (methylphenidate) با اثرات زیانآوری در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیشفعالی (attention deficit hyperactivity disorder; ADHD) ارتباط دارد یا خیر؟
پیشینه
ADHD یکی از شایعترین اختلالات تکامل سیستم عصبی در کودکان بوده و با عملکرد ضعیف و پیامدهای منفی برای تکامل همراه است. افرادی که مبتلا به ADHD شناخته میشوند اغلب بیشفعال و تحریکپذیر (impulsive) هستند. متیلفنیدیت، یک داروی محرک روانی (psychostimulant)، دارویی است که اغلب برای کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD تجویز میشود.
ویژگیهای مطالعه
برای یافتن تحقیقات موجود تا ژانویه 2016 جستوجو کرده و 260 مطالعه را با طراحیهای مختلف پیدا کردیم. تعدادی از مطالعات غیر‐تصادفیسازی شده را وارد کردیم (جایی که محققان شرکتکنندگان را به درمان خاصی اختصاص نمیدهند):
‐ 7 مطالعه کوهورت مقایسهای (گروهی از افراد که در طول زمان پیگیری میشوند؛ شش مطالعه 968 بیماری را که متیلفنیدیت دریافت میکردند با 166 فرد در گروه کنترل مقایسه کردند که متیلفنیدیت نمیگرفتند؛ و 1 مطالعه شامل 1224 بیماری بود که متیلفنیدیت را طی دورههای مختلف زمانی دریافت میکردند یا خیر)؛
‐ 4 مطالعه کنترل‐بیمار (مقایسه دو گروه از افراد: 53,192 نفر متیلفنیدیت دریافت کردند، و 19,906 نفر این دارو را دریافت نکردند)؛
‐ 177 مطالعه کوهورت غیر‐مقایسهای (2,207,751 شرکتکننده) بدون گروه کنترل (یعنی کسانی که متیلفنیدیت دریافت نکردند)؛
‐ 2 مطالعه مقطعی (96 شرکتکننده که در یک دوره زمانی متیلفنیدیت دریافت کردند)؛ و
‐ 70 مطالعه سری/گزارشهای بیمار (206 شرکتکننده که متیلفنیدیت دریافت کردند).
ما همچنین گروههای متیلفنیدیت را از کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی شده (RCTها؛ بررسی شرکتکنندگانی که بهطور تصادفی در گروههای مستقلی قرار داده شدند و درمانهای مختلفی را مقایسه کردند) وارد کردیم. تمام RCTها متیلفنیدیت را در برابر سایر مداخلات برای ADHD و دورههای زمانی پیگیری از RCTها ارزیابی کردند. ما فقط اطلاعات بازوی مداخله را با متیلفنیدیت مورد استفاده قرار دادیم. در تمام مطالعات کوهورت غیر‐مقایسهای وارد شده، 2,207,751 شرکتکننده متیلفنیدیت دریافت کردند. سن شرکتکنندگان از 3 سال تا 20 سال متغیر بود.
نتایج کلیدی
یافتهها نشان داد که تجویز متیلفنیدیت ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی (زیانآور) شامل مرگ، مشکلات قلبی، و اختلالات روانی شود. به نظر میرسید که حدود 1 مورد از هر 100 بیمار درمان شده با متیلفنیدیت، دچار عوارض جانبی جدی شوند. قطع درمان با متیلفنیدیت به علت عوارض جانبی جدی در تقریبا 1.2 مورد از هر 100 بیمار درمان شده با متیلفنیدیت رخ داد. قطع درمان با متیلفنیدیت به علت بروز هر نوع عارضه جانبی در حدود 7.3 مورد از هر 100 بیمار درمان شده با متیلفنیدیت اتفاق افتاد. ما همچنین به سهم بزرگی از عوارض جانبی غیر‐جدی رسیدیم. به نظر میرسید بیش از نیمی از بیماران درمان شده با متیلفنیدیت دچار یک عارضه جانبی یا بیشتر شوند. قطع درمان با متیلفنیدیت به علت عوارض جانبی جدی در حدود 6.2 مورد از هر 100 بیمار درمان شده با متیلفنیدیت اتفاق افتاد. قطع درمان با متیلفنیدیت به دلایل نامشخص در 16.2 مورد از هر 100 بیمار درمان شده با متیلفنیدیت رخ داد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد و از این رو قطعیت یا اعتبار شواهد برای مطالعات غیر‐مقایسهای به علت ضعف در طراحی مطالعه پائین است. قابلیت اطمینان شواهد برای مطالعات غیر‐مقایسهای به دلیل ضعف در طراحی مطالعه پائین است. بر این اساس، تخمین دقیق خطر عوارض جانبی متیلفنیدیت تجویز شده در کودکان و نوجوانان امکانپذیر نیست.
نتیجهگیریها
متیلفنیدیت ممکن است با تعدادی از عوارض جانبی جدی مرتبط باشد. این دارو تعداد زیادی را از سایر اثرات زیانآور در کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD ایجاد میکند. ما پیشنهاد میکنیم که پزشکان و والدین به اهمیت پایش عوارض جانبی با یک روش دقیق و سیستماتیک آگاه باشند. اگر متیلفنیدیت برای ادامه درمان ADHD در آینده جایی داشته باشد، لازم است که زیرگروههایی را از بیماران شناسایی کنیم که در آنها مزایای استفاده از متیلفنیدیت بیش از مضرات آن باشد. همچنین باید قادر به شناسایی افرادی باشیم که احتمالا از درمان با این دارو سود میبرند، و افرادی که اغلب در معرض خطر ابتلا به عوارض جانبی قرار دارند. برای این منظور، لازم است که RCTهایی را در مقیاس بزرگ و با کیفیت بالا همراه با سایر مطالعات با هدف شناسایی افرادی که به درمان پاسخ دادند یا ندادند، انجام دهیم.