هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از این مطالعه مروری کاکرین این بود که پی ببریم پروسیجرهای لیزر در مقایسه با روشهای دیگر برای کاهش فشار در چشم برای افراد مبتلا به گلوکوم که قبلا تحت جراحی قرار نگرفتهاند، چگونه عمل میکنند. محققان کاکرین همه مطالعات مرتبط با پاسخ این سوال را جستوجو و تجزیهوتحلیل کردند اما فقط یک مطالعه پیدا کردند.
پیامهای کلیدی
ما نمیدانیم که این نوع جراحی لیزر ایمنتر یا موثرتر از جراحیهای دیگر برای درمان گلوکوم است یا خیر. ما فقط یک مطالعه را در این مرور گنجاندیم. این مطالعه، لیزرهای دیود را با انرژی پائین در برابر انرژی بالا مقایسه کردند، و نتایج به دست آمده از گروههای درمان به قدری مشابه بود که نتوانستیم در این مورد نتیجهگیری کنیم. علاوه بر این، این مطالعه جراحی لیزر دیستراکتیو را با سایر روشهای جراحی مقایسه نکرد. برای درک مفید بودن پروسیجرهای لیزر دیستراکتیو در درمان گلوکوم اولیه، پژوهش بیشتری لازم است.
در این مرور چه موضوعی بررسی شد؟
گلوکوم یک بیماری پیشرفته عصب بینایی است که باعث از بین رفتن بینایی میشود. این بیماری یک علت شایع نابینایی در سراسر جهان است. چنانچه به طور زودهنگام درمان شود، ممکن است سبب پیشگیری یا تاخیر از دست دادن دید شود.
فشار داخل چشم (intraocular pressure; IOP) عامل خطر اصلی قابل درمان برای گلوکوم است. اپیتلیوم جسم مژگانی (ciliary body epithelium)، مایعی را تولید میکند که باعث ایجاد فشار در چشم میشود. تصور میشود پروسیجرهایی که اپیتلیوم جسم مژگانی را از بین میبرند و با عنوان روشهای سایکلو دیستراکتیو شناخته میشوند، میتوانند به عنوان درمانی برای گلوکوم، IOP را کاهش دهند. روشهای مختلفی از پروسیجرهای سایکلودیستراکتیو در دسترس هستند؛ شایعترین آنها لیزر است. هدف از این مرور ارزیابی درمانهای لیزری است که اپیتلیوم جسم مژگانی را از بین میبرند. این مرور روی اثربخشی و ایمنی پروسیجرهای وارد شده با ارزیابی کنترل IOP، بینایی، کنترل درد و عوارض جانبی متمرکز شد.
نتایج اصلی مرور چه هستند؟
ما یک مطالعه را یافتیم که شامل 92 فرد مبتلا به گلوکوم بود. این مطالعه ﺳﻳﮑﻠﻮﻓﻮﺗﻮﮐﻮﺍﮔﻮﻻﺳﻴﻮﻥ ترانساسکلرا دیود (diode transscleral cyclophotocoagulation) را که یک پروسیجر لیزری برای پیشگیری از تولید مایعات در چشم است، با انرژی پائین در برابر انرژی بالا با یکدیگر مقایسه کرد. کارآزمایی در غنا انجام شد و شرکتکنندگان به طور میانگین 13 ماه پیگیری شدند.
به طور کلی، 47% از چشمهای درمان شده با ﺳﻳﮑﻠﻮﻓﻮﺗﻮﮐﻮﺍﮔﻮﻻﺳﻴﻮﻥ ترانساسکلرا دیود، کاهش 20% یا بیشتر را از IOP تجربه کردند و تفاوتی بین گروه با انرژی پائین و گروه با انرژی بالا برای هیچ یک از پیامدهای گزارش شده وجود نداشت. کنترل IOP در هر دو گروه درمان مشابه بود. تعداد داروها پس از درمان نیز در هر دو گروه مشابه بود. عوارض جانبی به صورت جداگانه در گروههای درمان گزارش نشده بود. اطلاعات در مورد پیامدهای مهم دیگر گزارش نشده بود.
بر اساس این مرور، شواهد کافی برای تعیین اینکه ﺳﻳﮑﻠﻮﻓﻮﺗﻮﮐﻮﺍﮔﻮﻻﺳﻴﻮﻥ ترانساسکلرا، یک درمان جراحی اصلی مناسب برای گلوکوم غیر‐مقاوم است و اینکه کدام یک از تنظیمات دیود کم انرژی یا انرژی بالا در درمان گلوکوم ایمنتر و موثرتر است، وجود ندارد.
این مرور تا چه زمانی بهروز است؟
محققان کاکرین در جستوجوی مطالعاتی بودند که تا 7 آگوست 2017 منتشر شده بودند.