میزان ایمنسازی برای کودکان و بزرگسالان در حال افزایش است اما سطح پوشش آن به اهداف مطلوب نرسیده است. در نتیجه، بیماریهای قابلپیشگیری با واکسن هنوز هم رخ میدهند. در عصری که افزایش پیچیدگی برنامههای ایمنسازی، افزایش انتظارات در مورد عملکرد مراقبتهای اولیه و تقاضاهای زیاد برای ارائهدهندگان مراقبتهای اولیه در حال افزایش است، مهم است که مداخلات را که در محیطهای مراقبتهای اولیه برای افزایش میزان ایمنسازی کار میکنند، درک کرده و ترویج دهیم. یک موضوع مشترک در سراسر برنامههای ایمنسازی در بسیاری از کشورها شامل چالش اجرای رویکرد مبتنی بر جمعیت و شناسایی همه گیرندگان واجد شرایط است، به عنوان مثال کودکانی که باید واکسن سرخک دریافت کنند. بااینحال، این موضوع بهتدریج از طریق دردسترس بودن ثبتنامهای ایمنسازی و پروندههای بهداشتی الکترونیکی مورد توجه قرار میگیرد. دومین موضوع مشترک، تشخیص بهترین استراتژیها برای ارتقای میزان واکسیناسیون بالا است. سه نوع استراتژی مورد مطالعه قرار گرفته است: (1) مداخلات بیمار-محور، مانند یادآوری یا فراخوانی بیمار، (2) مداخلات ارائهدهنده و (3) مداخلات سیستم، نظیر قوانین مدرسه. یکی از برجستهترین استراتژیهای مداخله و شاید بهترین مطالعات، دربرگیرنده سیستمهای یادآوری یا فراخوان بیمار است. این بهروزرسانی از مروری است که قبلا منتشر شده است.
تعیین و مقایسه اثربخشی انواع مختلف مداخلات برای یادآوری و فراخوانی بیمار جهت بهبود دریافت ایمنسازی.
ما تا ژانویه 2017؛ CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و (CINAHL) Cumulative Index to Nursing and Allied Health Litreture را جستوجو کردیم. ما همچنین منابع منتشر نشده و پایگاههای ثبت کارآزماییها را تا ژانویه 2017 جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازیشده، مطالعات کنترلشده قبل و بعد، و سریهای زمانی متوقف شدهای را انتخاب کردیم که به بررسی مداخلات یادآوری و فراخوانی بیماران نیازمند به ایمنسازی در کودکان، نوجوانان و بزرگسالانی پرداخته باشند که در هر محیطی ایمنسازیها را دریافت میکنند. ما گروههای کنترل بدون مداخله، و فعالیتهای عملی استاندارد را انتخاب کردیم که شامل یادآوری یا فراخوانی ایمنسازی بیمار، فعالیتهای مبتنی بر رسانه با اهدف ارتقاء ایمنسازی یا کمپینهای آگاهی مبتنی بر عمل ساده نمیشد. ما دریافت هرگونه ایمنسازی را به عنوان معیارهای پیامد واجد شرایط انتخاب کردیم، به جز ایمنسازی مخصوص سفر. ما بیمارانی را که در مدت مطالعه بستری بودند، از مطالعه خارج کردیم.
ما از روشهای استاندارد متدولوژی مورد نظر کاکرین و گروه عملکرد موثر و سازماندهی مراقبت در کاکرین (EPOC)، استفاده کردیم. ما نتایج را برای مطالعات فردی به عنوان مقادیر نسبی با استفاده از خطر نسبی (RR) و تفاوتهای خطر (RD) برای کارآزماییهای تصادفیسازیشده و تغییرات مطلق را به صورت درصد برای مطالعات قبل و بعد از کنترل ارائه کردیم. ما نتایج تلفیقی را برای کارآزماییهای تصادفیسازیشده با استفاده از مدل اثرات - تصادفی، ارائه کردیم.
75 مطالعه انتخاب شدند که شامل کودکان، نوجوانان و بزرگسالان سرپایی، جامعه-محور، مراقبتهای اولیه و سایر محیطها در 10 کشور بود.
مداخلات یادآوری یا فراخوانی بیمار، از جمله تلفن و تماسهای تلفنی خودکار، نامهها، کارتپستالها، پیامهای متنی، ترکیبی از پست یا تلفن، یا ترکیبی از یادآوری بیمار یا فراخوانی یاریرسان، احتمالاً نسبت شرکتکنندگانی را که ایمنسازی دریافت میکنند (RR: 1.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.23 تا 1.35؛ RD: %8) براساس اطمینان از شواهد متوسط مربوط به 55 مطالعه با 138,625 شرکتکننده بهبود میدهد.
سه نوع یادآوری تکروشی دریافت ایمنسازی را بر اساس اطمینان از شواهد بالا بهبود میدهد: استفاده از کارتپستالها (RR: 1.18؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.08 تا 1.30؛ هشت مطالعه؛ 27,734 شرکتکننده)، پیامهای متنی ( RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.15 تا 1.44؛ شش مطالعه؛ 7772 شرکتکننده)، و شمارهگیری خودکار (RR: 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.32؛ پنج مطالعه؛ 11,947 شرکتکننده). دو نوع یادآوری تکروشی احتمالا دریافت ایمنسازی را براساس اطمینان از شواهد با کیفیت متوسط بهبود میدهد: استفاده از تماسهای تلفنی (RR: 1.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.20 تا 2.54؛ هفت مطالعه؛ 9120 شرکتکننده) و فرستادن نامه به بیماران ( RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.21 تا 1.38؛ 27 مطالعه؛ 81,100 شرکتکننده).
بر اساس اطمینان از شواهد با کیفیت بالا، یادآوریها بهبود واکسیناسیون را در دوران کودکی (RR: 1.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.15 تا 1.29؛ RD: %8؛ 23 مطالعه؛ 31,099 شرکتکننده) و واکسیناسیون نوجوانان (RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.17 تا 1.42؛ RD: %7؛ 10 مطالعه؛ 30,868 شرکتکننده) را بهبود میبخشد. یادآوریها احتمالا دریافت واکسیناسیون را برای آنفلوآنزای دوران کودکی (RR: 1.51؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.14 تا 1.99؛ RD: %22؛ پنج مطالعه؛ 9265 شرکتکننده) و آنفلوآنزای بزرگسالان (RR: 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.17 تا 1.43؛ RD: %9؛ 15 مطالعه؛ 59,328 شرکتکننده) بهبود میدهد. آنها ممکن است دریافت واکسیناسیون پنوموکوک (pneumococcus) بزرگسالان، کزاز (tetanus)، هپاتیت B و سایر واکسنهای غیرآنفلوآنزا را براساس اطمینان از شواهد با کیفیت پایین بهبود بخشند، گرچه فاصله اطمینان شامل تأثیری از این مداخلات نمیشود (RR: 2.08؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.91 تا 4.78؛ چهار مطالعه؛ 8065 شرکتکننده).
سیستمهای فراخوان و یادآوری بیمار در شرایط مراقبتهای اولیه احتمالا در بهبود نسبت جمعیت هدف که واکسیناسیون دریافت میکنند موثر خواهد بود.