بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال (GORD) یک بیماری شایع است که 3 تا 33 درصد افراد از نقاط مختلف دنیا مبتلا به GORD هستند. عدم اطمینان قابل توجهی در مورد اینکه آیا افراد مبتلا به GORD باید یک عمل جراحی یا درمان دارویی برای کنترل بیماری دریافت کنند، وجود دارد.
ارزیابی مزایا و معایب جراحی فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با درمانهای دارویی برای افراد مبتلا به بیماری ریفلاکس گاستروازوفاژیال.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بیماریهای دستگاه گوارش فوقانی و پانکراس در کاکرین (UGPD) (جون 2015)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین شماره 6، 2015)، Ovid MEDLINE (1966 تا جون 2015) و EMBASE (1980 تا جون 2015) را برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده جستوجو کردیم. ما همچنین منابع کارآزماییهای واردشده را برای شناسایی کارآزماییهای بیشتر بررسی کردیم.
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را برای ورود به این مرور در نظر گرفتیم که درمان فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک را با درمان دارویی در افراد مبتلا به GORD مقایسه کرده بودند، صرف نظر از زبان، کورسازی، یا وضعیت انتشار.
دو نویسنده مرور مستقل از هم کارآزماییها را شناسایی و دادهها را مستقل از هم استخراج کردند. ما خطر نسبی (RR) یا میانگین تفاوت استاندارد شده (SMD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) با استفاده از مدلهای اثرات ثابت و اثرات تصادفی (fixed-effect و random-effects) با RevMan 5 براساس آنالیز موارد موجود محاسبه کردیم.
4 مطالعه واجد معیارهای ورود به این مرور بودند . اطلاعات را در مورد یک پیامد یا بیشتر برای مرور فراهم کردند. در مجموع، 1160 شرکتکننده در 4 کترآزمایی بهطور تصادفی به دو گروه درمان با فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک (589 شرکتکننده) یا درمان دارویی با مهارکنندههای پمپ پروتون (571 شرکتکننده) تقسیم شدند. همه کارآزماییها شامل شرکتکنندگانی میشد که مبتلا به علایم ریفلاکس برای مدت حداقل 6 ماه بودند و درمان طولانیمدت مهارکننده اسید دریافت کرده بودند. همه کارآزماییها فقط شرکتکنندگانی را وارد کردند که اگر بهطور تصادفی وارد گروه جراحی شدند، میتوانستند تحت جراحی قرار گیرند. همه کارآزماییها در معرض سوگیری (bias) بالایی قرار داشتند. کیفیت کلی شواهد کم تا بسیار کم بود. هیچیک از آنها کیفیت زندگی مرتبط با سلامت طولانیمدت (HRQoL) یا کیفیت زندگی (QoL) خاص GORD را گزارش نکردند.
تفاوت بین درمان فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک با درمان دارویی برای HRQOL کوتاهمدت (SMD: 0.14؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 0.30؛ شرکتکنندگان: 605؛ مطالعات: 3)، HRQOL میانمدت (SMD: 0.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.19 - تا 0.24؛ شرکتکنندگان: 323؛ مطالعات: 2)، QoL خاص GORD میانمدت (SMD: 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 - تا 0.84؛ شرکتکنندگان: 994؛ مطالعات: 3)، نسبت افراد مبتلا به عوارض جانبی (جراحی: 7/43 (نسبت تعدیل شده: 14.0%)؛ دارویی: 0/40 (0.0%)؛ RR: 13.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.82 تا 237.07؛ شرکتکنندگان: 83؛ مطالعات: 1)، دیسفاژی طولانیمدت (جراحی: 27/118 (نسبت تعدیل شده: 22.9%)؛ دارویی: 28/110 (25.5%)؛ RR: 0.90؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.57 تا 1.42؛ شرکتکنندگان: 228؛ مطالعات: 1)، و علائم طولانیمدت ریفلاکس (جراحی: 29/118 (نسبت تعدیل شده: 24.6%)؛ دارویی: 28/110 (35.7%)؛ RR: 0.69؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 1.03؛ شرکتکنندگان: 233؛ مطالعات: 1) مبهم بودند.
QoL خاص GORD کوتاهمدت در گروه فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با درمانهای دارویی بهتر بود (SMD: 0.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.46 تا 0.70؛ شرکتکنندگان: 1160؛ مطالعات: 4).
نسبت افراد مبتلا به عوارض جانبی (جراحی: 60/331 (نسبت تعدیل شده: 18.1%)؛ دارویی: 38/306 (12.4%)؛ RR: 1.46؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 2.11؛ شرکتکنندگان: 637؛ مطالعات: 2)، دیسفاژی کوتاهمدت (جراحی: 44/331 (نسبت تعدیل شده: 12.9%)؛ دارویی: 11/306 (3.6%)؛ RR: 3.58؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.91 تا 6.71؛ شرکتکنندگان: 637؛ مطالعات: 2)، دیسفاژی میانمدت (جراحی: 29/288 (نسبت تعدیل شده: 10.2%)؛ دارویی: 5/266 (1.9%)؛ RR: 5.36؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.1 تا 13.64؛ شرکتکنندگان: 554؛ مطالعات: 1) در گروه فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با درمانهای دارویی بالاتر بود.
نسبت افراد مبتلا به سوزش سردل در کوتاهمدت (جراحی: 29/288 (نسبت تعدیل شده: 10.0%)؛ دارویی: 59/266 (22.2%)؛ RR: 0.45؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.30 تا 0.69؛ شرکتکنندگان: 554؛ مطالعات: 1)، میانمدت (جراحی: 12/288 (نسبت تعدیل شده: 4.2%)؛ دارویی: 59/266 (22.2%)؛ RR: 0.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 0.34؛ شرکتکنندگان: 554؛ مطالعات: 1)، طولانیمدت (جراحی: 46/111 (نسبت تعدیل شده: 41.2%)؛ دارویی: 78/106 (73.6%)؛ RR: 0.56؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.44 تا 0.72؛ شرکتکنندگان: 217؛ مطالعات: 1)، و افراد مبتلا به علایم ریفلاکس در کوتاهمدت (جراحی: 6/288 (نسبت تعدیل شده: 2.0%)؛ دارویی: 53/266 (19.9%)؛ RR: 0.10؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.05 تا 0.24؛ شرکتکنندگان: 554؛ مطالعات: 1)، و میانمدت (جراحی: 6/288 (نسبت تعدیل شده: 2.1%)؛ دارویی: 37/266 (13.9%)؛ RR: 0.15؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.06 تا 0.35؛ شرکتکنندگان: 554؛ مطالعات: 1) در گروه فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با درمانهای دارویی کمتر بود.
عدم اطمینان قابل ملاحظهای در تعادل میان مزایا و مضرات فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با مدیریت دارویی طولانیمدت با مهارکنندههای پمپ پروتون دیده میشود. انجام کارآزماییهای بیشتر از فوندوپلیکاسیون لاپاروسکوپیک در مقایسه با مدیریت دارویی در بیماران مبتلا به GORD با در نظر گرفتن کورسازی فردی که پیامدها را ارزیابی میکند؛ باید انجام شود و باید دربرگیرنده همه شرکتکنندگان در آنالیز باشد. این کارآزماییها باید شامل پیامدهای طولانیمدت با محوریت بیمار مانند عوارض جانبی مرتبط با درمان (از جمله شدت)، کیفیت زندگی و همچنین گزارش تاثیر اجتماعی و اقتصادی عوارض جانبی و علائم باشد.