<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION ID="" LANGUAGE="fa-IR" SL_CONTEXT="" SOURCE_ID="" VERSION_NO="" XML_VERSION="2"> <REVIEW_METADATA DOI="10.1002/14651858.CD009812.pub2" GROUP_ID="" ID="" PUBLICATION_STATUS="" STAGE="R" STATUS="A" TYPE="INT" VERSION_NO=""> <AUTHORS>Ralph Möhler, Anna Renom, Helena Renom, Gabriele Meyer</AUTHORS> <ORIGINAL_TITLE>Personally tailored activities for improving psychosocial outcomes for people with dementia in long-term care</ORIGINAL_TITLE> <ASSESSED_UP_TO_DATE DAY="13" MONTH="02" YEAR="2018"/> <PUBLISHED_ONLINE DAY="" MONTH="04" YEAR="2012"/> <CITATION_LAST_CHANGED ISSUE_NO="" YEAR=""/> </REVIEW_METADATA> <TITLE LABEL="Review Title">ارائه فعالیت‌های شخصی سازی شده در جهت بهبود پیامد‌های روانی‌اجتماعی در افراد مبتلا به دمانس در مراقبت طولانی‐مدت</TITLE> <SUMMARY> <SUMMARY_TITLE LABEL="Summary Title"><h3>ارائه فعالیت‌های شخصی سازی شده برای افراد مبتلا به دمانس در مراقبت طولانی‐مدت</h3></SUMMARY_TITLE> <SUMMARY_BODY LABEL="Summary"> <P><p><B>پیشینه</B></p> <p>افراد مبتلا به دمانس که در خانه سالمندان یا مراکز مراقبتی زندگی می‌کنند اغلب کار‌های بسیار اندکی برای انجام دادن دارند. فعالیت‌های موجود ممکن است برای آنها معنی‌دار نباشد. اگر فرد مبتلا به دمانس شانس شرکت را در فعالیت‌هایی داشته باشد که با علایق و ترجیحات شخصی وی مطابقت داشته باشند، ممکن است منجر به بهبود کیفیت زندگی، کاهش رفتار‌های چالش‌بر‌انگیز مانند بی‌قراری یا پرخاشگری در او شوند، و احتمالا تاثیرات مثبت دیگری نیز دارند.</p> <p><B>هدف این مطالعه مروری</B></p> <p>ما به دنبال بررسی تاثیرات پیشنهاد انجام فعالیت‌های مورد علاقه و متناسب به افراد مبتلا به دمانس بودیم که در مراکز مراقبتی زندگی می‌کردند.</p> <p><B>مطالعات وارد شده در این مرور</B></p> <p>در جون 2017 برای یافتن کارآزمایی‌هایی جست‌وجو کردیم که به برخی از شرکت‌کنندگان برنامه‌های انجام فعالیت را بر اساس علایق فردی آنها (گروه مداخله) ارائه کرده و آنها را با دیگر شرکت‌کنندگان که این فعالیت‌ها به آنها پیشنهاد نشده بود (گروه کنترل) مقایسه کردند.</p> <p>هشت مطالعه را شامل 957 فرد مبتلا به دمانس و ساکن در مراکز مراقبتی یافتیم. هفت مطالعه از نوع کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) بودند، به این معنی که به‌طور تصادفی تصمیم گرفته شد که شرکت‌کنندگان در گروه مداخله باشند یا گروه کنترل. یک مطالعه تصادفی‌سازی نشده بود، که آن را در معرض خطر بالاتر نتایج سوگیرانه قرار می‌دهد. تعداد کل شرکت‌کنندگان وارد شده در مطالعات از 25 تا 180 نفر متغیر بودند. همه آنها مبتلا به دمانس متوسط یا شدید بوده و تقریبا همه آنها هنگام شروع مطالعه نوعی رفتار چالش‌برانگیز را نشان می‌دادند. مطالعات از 10 روز تا نه ماه به طول انجامیدند. در همه مطالعات، افراد گروه مداخله یک برنامه فعالیت فردی را دنبال کردند. بیشتر فعالیت‌ها در جلسات ویژه‌ای انجام شدند که توسط کارکنان آموزش‌دیده اداره می‌شد، اما در یک مطالعه، پرسنل پرستاری آموزش دیدند تا فعالیت‌ها را حین روتین مراقبت روزانه ارائه دهند. فعالیت‌های ارائه شده در مطالعات مختلف تفاوت چندانی با هم نداشتند، اما تعداد جلسات فعالیت در هفته و مدت زمان جلسات متفاوت بود. در پنج مطالعه، گروه کنترل فقط مراقبت‌های معمول ارائه شده را در مراکز مراقبتی دریافت کردند؛ در سه مطالعه، گروه کنترل فعالیت‌های متفاوتی را دریافت کردند که شخصی‌سازی نشده بودند؛ یک مطالعه هر دو نوع گروه کنترل را داشت.</p> <p>کیفیت کارآزمایی‌ها و چگونگی گزارش‌دهی آنها متفاوت بود، و این امر اطمینان ما را به نتایج تحت تاثیر قرار داد.</p> <p><B>یافته‌های کلیدی</B></p> <p>ارائه فعالیت‌های شخصی‌سازی شده به افراد مبتلا به دمانس که در مراکز مراقبتی زندگی می‌کنند در مقایسه با مراقبت‌های معمول ممکن است رفتارهای چالش‌برانگیز آنها را کمی بهبود بخشد، اگرچه ما شواهدی را پیدا نکردیم که این نوع فعالیت‌ها بهتر از ارائه فعالیت‌هایی است که شخصی‌سازی نشده‌اند. در یک مطالعه، کارمندان مطالعه گزارش دادند که افراد در گروه فعالیت‌های شخصی‌سازی شده، کیفیت زندگی کمی بدتر از گروه کنترل داشتند. فعالیت‌های شخصی‌سازی شده ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر احساسات منفی شرکت‌کنندگان داشته باشد. از آنجا که کیفیت برخی از شواهد بسیار پائین بود، نمی‌توانیم در مورد تاثیرات این مداخله بر احساسات مثبت، خلق‌وخو، تعامل (درگیر شدن در اتفاقات اطراف آنها) یا کیفیت خواب شرکت‌کنندگان نتیجه‌گیری کنیم. فقط دو مطالعه به دنبال تاثیرات آسیب‌رسان مداخله بودند؛ هیچ موردی گزارش نشد. هیچ یک از مطالعات تاثیرات مداخله را بر میزان مصرف داروهای شرکت‌کنندگان، یا تاثیرات آنها را بر مراقبین، اندازه‌گیری نکردند.</p> <p><B>نتیجه‌گیری‌ها</B></p> <p>ما نتیجه گرفتیم که ارائه جلسات انجام فعالیت برای افراد مبتلا به دمانس متوسط تا شدید که در مراکز مراقبتی زندگی می‌کنند، ممکن است به مدیریت رفتارهای چالش‌بر‌انگیز آنها کمک کند. با این حال، هیچ شواهدی را برای حمایت از این ایده نیافتیم که انجام فعالیت‌های شخصی‌سازی شده بر اساس علایق فردی بیماران برای آنها موثرتر هستند. پیش از آنکه بتوانیم در مورد اثرات فعالیت‌های شخصی‌سازی شده مطمئن باشیم، انجام تحقیقات بیشتری با کیفیت بهتر مورد نیاز است.</p></P> </SUMMARY_BODY> </SUMMARY> <ABSTRACT> <ABS_BACKGROUND LABEL="Abstract Background"> <P>افراد مبتلا به دمانس که در مراکز مراقبتی طولانی‐مدت تحت نظر قرار دارند، اغلب فعالیت‌های معناداری را برای انجام نمی‌یابند. ارائه فعالیت‌های متناسب با علایق و ترجیحات فردی آنها، می‌تواند روشی برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش رفتار‌های چالش‌بر‌انگیز در آنها باشد.</P> </ABS_BACKGROUND> <ABS_OBJECTIVES LABEL="Abstract Objectives"> <P><p>∙ ارزیابی اثرات فعالیت‌های شخصی‌سازی شده بر پیامد‌های روانی‌اجتماعی در افراد مبتلا به دمانس و ساکن در مراکز مراقبتی طولانی‐مدت.</p> <p>∙ توصیف مولفه‌های مداخلات.</p> <p>∙ توصیف شرایطی که باعث افزایش اثر‌بخشی فعالیت‌های شخصی‌سازی شده در این شرایط می‌شوند.</p></P> </ABS_OBJECTIVES> <ABS_SEARCH_STRATEGY LABEL="Abstract Search Strategy"> <P>در 16 جون2017 با استفاده از اصطلاحات: personally tailored یا individualized یا individualised یا individual یا person‐centred یا meaningful یا personhood یا involvement یا engagement یا engaging یا identity، به جست‌وجو در ALOIS، پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین پرداختیم. همچنین جست‌وجوی بیشتری را در MEDLINE (OvidSP)؛ Embase (OvidSP)؛ PsycINFO (OvidSP)؛ CINAHL (EBSCOhost)؛ Web of Science (ISI Web of Science)؛ ClinicalTrials.gov و ICTRP سازمان جهانی بهداشت (WHO) انجام دادیم تا مطمئن شویم که جست‌وجوهای انجام شده برای مرور تا حد امکان به‌روز و جامع هستند.</P> </ABS_SEARCH_STRATEGY> <ABS_SELECTION_CRITERIA LABEL="Abstract Selection Criteria"> <P>کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده‌ای را وارد کردیم که انجام فعالیت‌های شخصی‌سازی شده را ارائه دادند. همه مداخلات متشکل از ارزیابی علایق فعلی یا قبلی شرکت‌کنندگان، یا ترجیحات آنها، به‌ویژه فعالیت‌هایی بود که از آنها به عنوان مبنای برنامه‌ریزی برای فعالیت فردی استفاده شد. گروه‌های کنترل، مداخله مراقبت معمول یا کنترل فعال را دریافت کردند.</P> </ABS_SELECTION_CRITERIA> <ABS_DATA_COLLECTION LABEL="Abstract Data Collection"> <P>دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مقالات را برای ورود بررسی کرده، داده‌ها را استخراج و کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده را ارزیابی کردند. خطر سوگیری (bias) انتخاب، سوگیری عملکرد، سوگیری ریزش نمونه (attrition)، و سوگیری تشخیص را برای همه مطالعات بررسی کردیم. اگر اطلاعاتی ازدست‌رفته بودند، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.</P> </ABS_DATA_COLLECTION> <ABS_RESULTS LABEL="Abstract Results"> <P><p>هشت مطالعه را با 957 شرکت‌کننده وارد کردیم. میانگین سنی شرکت‌کنندگان در مطالعات از 78 تا 88 سال متغیر بود و در هفت مطالعه میانگین نمره MMSE برابر با 12 یا کمتر گزارش شد. هفت مطالعه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (سه مطالعه تصادفی‌سازی شده جداگانه، مطالعات گروهی موازی، یک مطالعه متقاطع تصادفی‌سازی شده جداگانه و سه کارآزمایی تصادفی‌سازی شده خوشه‌ای) و یک مطالعه کارآزمایی بالینی غیر‐تصادفی‌سازی شده بودند. پنج مطالعه شامل یک گروه کنترل بودند که مراقبت‌های معمول را دریافت کردند، دو مطالعه یک مداخله کنترل فعال (فعالیت‌هایی که شخصی‌سازی نشده بود) و یک مطالعه هم شامل کنترل فعال و مراقبت‌های معمول بود. فعالیت‌های شخصی سازی شده عمدتا مستقیما به شرکت‌کنندگان ارائه شد؛ در یک مطالعه، پرسنل پرستاری برای ارائه فعالیت‌ها آموزش دیدند. انتخاب فعالیت‌ها بر اساس مدل‌های نظری مختلف انجام شد، اما تفاوت اساسی با هم نداشتند.</p> <p>شواهدی را با قطعیت پائین پیدا کردیم که فعالیت‌های شخصی‌سازی شده ممکن است رفتارهای چالش‌بر‌انگیز بیماران را اندکی کاهش دهند (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.21‐؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.49‐ تا 0.08؛ I² = 50%؛ 6 مطالعه؛ 439 شرکت‌کننده). همچنین شواهدی را با کیفیت پائین از یک مطالعه به دست آوردیم که در متاآنالیز گنجانده نشد، و نشان داد فعالیت‌های شخصی‌سازی شده ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در بی‌قراری کلی، پرخاشگری، رفتار عدم ‐همکاری، رفتار کلامی بسیار منفی و منفی بر جای بگذارند (180 شرکت‌کننده). شواهد بسیار کمی در ارتباط با دیگر پیامد اولیه کیفیت زندگی ما وجود داشت، که فقط در یک مطالعه مورد بررسی قرار گرفت. از این مطالعه دریافتیم که کیفیت زندگی بر اساس رتبه‌بندی پروکسی‌ها در گروه دریافت کننده فعالیت‌های شخصی‌سازی شده اندکی بدتر بود (شواهد با کیفیت متوسط، تفاوت میانگین (MD): 1.93‐؛ 95% CI؛ 3.63‐ تا 0.23‐؛ 139 شرکت‌کننده). کیفیت زندگی خود‐ارزیابی شده فقط برای تعداد کمی از شرکت‌کنندگان در دسترس بود، و تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین فعالیت‌های شخصی‌سازی شده و مراقبت‌های معمول برای این پیامد به دست آمد (شواهد با کیفیت پائین، MD: 0.26؛ 95% CI؛ 3.04‐ تا 3.56؛ 42 شرکت‌کننده). شواهدی را با کیفیت پائین پیدا کردیم که فعالیت‌های شخصی‌سازی شده ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را بر احساس منفی در بیماران داشته باشند (SMD: ‐0.02؛ 95% CI؛ 0.19‐ تا 0.14؛ I² = 0%؛ 6 مطالعه؛ 589 شرکت‌کننده). شواهدی را با کیفیت بسیار پائین به دست آوردیم و بنابراین مطمئن نیستیم که فعالیت‌های شخصی‌سازی شده تاثیری بر احساس مثبت در بیماران (SMD: 0.88؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.32؛ I² = 80%؛ 6 مطالعه؛ 498 شرکت‌کننده)؛ یا خلق‌وخو (SMD: ‐0.02؛ 95% CI؛ 0.27‐ تا 0.23؛ I² = 0%؛ 3 مطالعه؛ 247 شرکت‌کننده) دارند یا خیر. ما نتوانستیم یک متاآنالیز را برای پیامدهای مشارکت بیماران و مربوط به خواب آنها انجام دهیم. به دلیل وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین، مطمئن نیستیم که فعالیت‌های شخصی‌سازی شده تعامل یا پیامدهای مربوط به خواب بیماران را بهبود می‌بخشند یا خیر (به ترتیب 176 و 139 شرکت‌کننده). دو مطالعه که مدت زمان اثرات فعالیت‌های شخصی‌سازی شده را مورد بررسی قرار دادند، نشان دادند که اثرات مداخله فقط حین ارائه فعالیت‌ها ادامه دارند. دو مطالعه اطلاعات مربوط به عوارض جانبی را گزارش کرده و هیچ عارضه جانبی مشاهده نشد.</p></P> </ABS_RESULTS> <ABS_CONCLUSIONS LABEL="Abstract Conclusions"> <P>ارائه فعالیت‌های شخصی‌سازی شده به افراد مبتلا به دمانس در مراقبت‌های طولانی‐مدت ممکن است رفتارهای چالش‌برانگیز آنها را کمی بهبود بخشد. شواهد حاصل از یک مطالعه نشان داد که این مداخله احتمالا با کاهش جزئی در کیفیت زندگی رتبه‌بندی شده توسط پروکسی‌ها مرتبط است، اما ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر کیفیت زندگی خود‐ارزیابی شده داشته باشد. نگرانی‌هایی پیرامون اعتبار رتبه‌بندی‌های پروکسی کیفیت زندگی در دمانس شدید وجود دارند. فعالیت‌های شخصی‌سازی شده ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر احساس منفی داشته باشد و ما مطمئن نیستیم که آنها احساس مثبت یا خلق‌وخو را بهبود می‌بخشند یا خیر. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد اگر مداخلات بر اساس یک مدل نظری خاص ارائه شوند، موثرتر از مدل‌های دیگر خواهند بود. یافته‌های ما باعث می‌شود نتوانیم در مورد فعالیت‌های خاص یا دفعات و مدت زمان ارائه آنها توصیه‌هایی داشته باشیم. تحقیقات بیشتر باید بر روش‌هایی برای انتخاب فعالیت‌های مناسب و معنی‌دار برای بیماران در مراحل مختلف دمانس متمرکز شوند.</P> </ABS_CONCLUSIONS> </ABSTRACT> <TRANSLATION_NOTES LABEL="Translation Notes"> <P>ترجمه شده توسط مرکز همکار کاکرین ایران</P> </TRANSLATION_NOTES> </COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION>