شواهد موجود درمورد این که آیا پرفیوژن شریان ریوی طی بایپس قلبی-ریوی cardiopulmonary bypass (CPB) با کاهش یا افزایش مرگومیر، مشکلات ریوی و عوارض جانبی جدی (SAE) پس از جراحی قلب باز مرتبط است یا خیر، قاطعانه نیست. بر اساس دانستههای ما، قبلا هیچ مرور نظاممند درباره این مداخلات انجام نشده و متاآنالیزی صورت نگرفتهاست.
ارزیابی سودمندی یا آسیب پرفیوژن single-shot یا مداوم شریان ریوی با خون (اکسیژندار یا بدون اکسیژن) یا با محلول نگهدارنده، در مقایسه با عدم پرفیوژن طی CBP از نظر مرگومیر، مشکلات ریوی، عوارض جانبی جدی و افزایش مارکرهای التهاب در بیماران تحت جراحی بزرگسال.
ما در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE ،Embase ،Science Citation Index Expanded و جستوجوی پیشرفته گوگل برای مطالعات مرتبط جستوجو کردیم. ما در گزارشهای مطالعات بازیابیشده جستوجوی دستی انجام دادیم و میزان استناد به مطالعات وارد شده و مرورهای مرتبط را نیز برای اطمینان از اینکه دادهای را از دست ندادهایم، بررسیکردیم. ما کارآزماییهای در حال انجام، مطالعات منتشرنشده در پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (ICTRP) و در clinicaltrials.gov جستوجو کردیم (4 جولای 2017). ما با شرکتهای دارویی تولیدکننده محلولهای نگهدارنده نیز برای بازیابی مطالعات بیشتر که بتوانند برای بررسی مداخلات مربوطه مورد استفاده قرار گیرند، تماسگرفتیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را که استفاده از پرفیوژن شریان ریوی را با عدم استفاده از آن طی CPB در بزرگسالان (18 ساله و بالاتر) مقایسه کرده بودند، وارد مرور کردیم.
دو نویسنده مقالات مروری دادهها را بهطور مستقل استخراج کردند و برای متاانالیز از fixed-effect و random-effects استفاده کردند و برای دادههای دوتایی خطر نسبی (RR) و نسبت شانس (OR) را محاسبه کردند. برای دادههای پیوسته ما میانگین تفاوت (MD) و 95% فاصله اطمینان (CI) آن را برای تخمین میزان تاثیر مداخلات، محاسبه کردیم. برای کاهش خطر خطای نظاممند، ما خطر سوگیری را برای مطالعات واردشده، ارزیابی کردیم. برای کاهش خطاهای تصادفی که حاصل دادههای نادر و تکرار بهروزرسانی متاآنالیزهای تجمعی است، از Trial Sequential Analyses (TSA) استفاده کردیم. ما از اصول GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
ما در این مرور چهار RCT (با 210 شرکتکننده) را وارد کردیم که پیامدهای مرتبط را با موضوع گزارش کرده بودند. محققان بهطور تصادفی شرکتکنندگان را به دو گروه پرفیوژن با خون در مقایسه با عدم پرفیوژن حین CPB تقسیم کردند. فقط در یک مطالعه پرفیوژن شریان ریوی با یک محلول نگهدارنده انجام شده بود. بنابراین ما متا آنالیز انجام ندادیم. بههمین ترتیب، فقط یک مطالعه شامل اطلاعات اختصاصی بیمار برای نتیجه «مشکلات ریوی» میشد، بنابراین ما متاآنالیزی برای این نتایج انجام ندادیم. به جای آن نویسندگان مرور، دو پیامد ثانویه اکتشافی را برای این نسخه از مرور درنظر گرفتند: نسبت فشار جزئی اکسیژن در خون شریانی (PaO2) بر کسری از اکسیژن دم (FiO2)، و زمان لولهگذاری. نهایتا، نویسندگان مرور، هیچ داده قابل مقایسهای را برای مارکرهای التهابی ثانویه نیافتند.
تاثیر پرفیوژن شریان ریوی بر همه موارد مرگومیر به هر علتی، مشخص نبود (Peto OR: 1.78؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.43 تا 7.40؛ TSA adjusted CI: 0.01 تا 493؛ در 4 مطالعه با 210 شرکتکننده؛ GRADE: کیفیت شواهد بسیار پائین). تحلیل حساسیت در یکی از کارآزماییها با ریسک کلی سوگیری پائین (به استثنای عدم آگاهی blinding پرسنل طی عمل جراحی) هیچ شواهدی از تفاوت در میزان مرگومیر نداشت (Peto OR: 1.65؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 10.15؛ در 1 مطالعه با 60 شرکتکننده).
حجم اطلاعات مورد نیازی که TSA را محاسبه کرده بود، در دسترس نبود و مرزها قابل تفکیک نبودند، بنابراین این تحلیل نمیتواند بهطور 100%، افزایش مرگومیر را رد کند.
تاثیر پرفیوژن شریان ریوی با خون در SAE بسیار مبهم بود (RR 1.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.66 تا 1.89؛ در 3 مطالعه با 180 شرکتکننده؛ GRADE: کیفیت شواهد بسیار پائین). داهها رابطهای را بین پرفیوژن شریان ریوی با خون طی CPB و نسبت بالاتر را در PaO2 / FiO2 بعد از عمل نشان دادند (MD: 27.80؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.67 تا 49.93؛ در 3 مطالعه با 119 شرکت کننده؛ TSA adjusted CI: 5.67 تا 49.93؛ GRADE: کیفیت شواهد بسیار پائین)، اگرچه TSA نمیتواند 10% افزایش نسبت PaO2 / FiO2 را تایید یا رد کند، زیرا اطلاعات مورد نیاز در دسترس نبود.
اثر پرفیوژن شریان ریوی با خون طی بایپس قلبی- ریوی (CPB) بخاطر تعداد کم شرکتکنندگان در متاآنالیز مبهم باقی ماندهاست. خطر مرگ و عوارض جانبی جدی با پرفیوژن شریان ریوی با خون در طول CPB میتواند بالاتر باشد و شواهد قوی برای هرگونه اثر مثبت وجود ندارد. در آینده آزمایشهای کنترلشده و تصادفی شدهای (RCT) با پیگیری طولانیمدت و طبقهبندی بیماران بر اساس عملکرد ریه قبل از عمل و سایر عوامل خطرساز برای مرگومیر باید طراحی شوند. یک مطالعه که در حال طبقهبندی شدن است (چکیده EPub با نتایج اولیه) ممکن است نتایج این بررسی را هنگامی که جزئیات کامل آن منتشر شود، تغییر دهد.