چرا این مرور مهم است؟
بزرگسالان و کودکان و نوجوانانی که در شرایط بحرانهای انسانی (مثلا پس از بحرانهای ناشی از خطرات طبیعی) در کشورهای با درآمد پائین و متوسط (low‐ and middle‐income countries; LMICs) زندگی میکنند، در معرض عوامل استرسزای چند وجهی قرار دارند که آنها را برای ابتلا به اختلال استرس پس از تروما (post‐traumatic stress disorder; PTSD)، افسردگی اساسی، اضطراب، و سایر پیامدهای روانی منفی، آسیبپذیرتر میکند.
چه کسانی ممکن است علاقهمند به این مرور باشند؟
افرادی که مستقیما در معرض بحرانهای انسانی قرار دارند و خانوادهها و مراقبان آنها، همچنین متخصصان مراقبت سلامت و متخصصان حرفهای که هم در LMICها و هم در کشورهایی با درآمد بالا کار میکنند، به این مرور علاقهمند خواهند بود. علاوه بر این، سیاستگذاران، کارکنان برنامههای بشردوستانه، توسعهدهندگان دستورالعملها، و انجمنها (مانند سازمانهای غیردولتی (non‐governmental organisation; NGO)) که در بخشهای سلامت و غیر‐سلامت مشغول به فعالیت هستند (به عنوان مثال کسانی که وظیفه محافظت را از جمعیتهایی دارند که در شرایط بحرانی انسانی زندگی میکنند) ممکن است به این مرور علاقه مند باشند.
هدف این مرور پاسخدهی به چه سوالاتی است؟
آیا درمانهای روانشناختی نسبت به شرایط مقایسه کننده کنترل (از جمله عدم درمان، مراقبتهای معمول، لیست انتظار، توجه ساختگی، و روانشناختی ساختگی) در کاهش (نشانههای) PTSD و افسردگی اساسی، اضطراب، و سوماتوفرم (somatoform) و اختلالات مرتبط (شرایطی که در آن افراد نشانههای جسمانی (مثلا درد) را نشان میدهند که از نظر پزشکی قابل توجیه نیستند) در افرادی از هر سن، جنس، یا مذهبی که در LMICها تحت تأثیر بحرانهای انسانی زندگی میکنند، موثرتر هستند؟
چه مطالعاتی وارد این مرور شدند؟
نویسندگان مرور، بانکهای اطلاعاتی را تا فوریه 2016 جستوجو کردند تا تمام کارآزماییهای منتشر شده و منتشر نشده مرتبط را پیدا و وارد کنند. این مطالعات باید شامل کودکان و/یا بزرگسالانی بودند که در LMICها تحت تأثیر بحرانهای انسانی زندگی میکنند. همچنین مطالعات باید به صورت کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) انجام شده باشند، بدان معنا که افراد به صورت تصادفی (به صورت فقط اتفاقی) برای دریافت درمان یا شرایط مقایسهای تقسیم شوند.
ما 33 کارآزمایی را با مجموع 3523 شرکتکننده وارد کردیم که طیفی را از درمانهای روانشناختی بررسی کردند.
شواهد حاصل از این مرور چه چیزی را نشان میدهند؟
شواهدی با کیفیت پائین نشان میدهد که مزیت درمانهای روانشناختی در کاهش (نشانههای) PTSD، افسردگی اساسی، و اختلالات اضطرابی، در بزرگسالان، بیشتر از مقایسهکنندههای کنترل کننده است. این شواهد از رویکرد ارائه روشهای درمانی روانشناختی به جمعیتهای تحت تأثیر بحرانهای انسانی پشتیبانی میکند، گرچه ما هیچ مطالعهای را شناسایی نکردیم که اثربخشی یا مقبولیت درمانهای روانشناختی را برای نشانههای افسردگی و اضطراب بیش از شش ماه بررسی کرده باشد. فقط بخش کوچکی از کارآزماییهای وارد شده دادههای مربوط به کودکان و نوجوانان را گزارش کردند، که شواهدی را با کیفیت بسیار پائین در مورد مزیت بیشتر درمانهای روانشناختی برای این گروه سنی ارائه میدهند. با توجه به مقبولیت درمان، شواهدی با کیفیت متوسط تا پائین هیچ تفاوتی را در میزان خروج از مطالعه در بزرگسالان و کودکان و نوجوانان نشان نمیدهد. محققان هیچ مطالعهای را در مورد ارزیابی رواندرمانی در مدیریت (نشانههای) اختلالات سوماتوفرم یا نشانههای جسمانی غیر‐قابل توضیح از نظر پزشکی (medically unexplained physical symptoms; MUPS)، نه در بزرگسالان و نه در کودکان یا نوجوانان، پیدا نکردند.
در آینده چه باید کرد؟
محققان برای ارزیابی بیشتر اثربخشی درمانهای روانشناختی که در دورههای طولانیتر برای بزرگسالان و کودکان و نوجوانان ارائه شوند، باید کارآزماییهایی را با کیفیت بالاتر انجام دهند. در حالت ایدهآل، کارآزماییها باید تصادفیسازی شده باشند، از ابزار مناسب و معتبر فرهنگی برای ارزیابی پیامدها استفاده کنند، و ارتباط کاهش اثرات درمانی را با گذشت زمان ارزیابی کنند؛ علاوه بر این، محققان باید تمام تلاش خود را برای اطمینان از نرخ بالای پیگیری بیش از شش ماه پس از اتمام درمان انجام دهند.