آپاندکتومی (Appendectomy)، عمل جراحی برداشتن آپاندیس، سابقا برای آپاندیسیتهای حاد انجام میشد. بیمارانی که تحت عمل جراحی آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضهدار قرار میگیرند، که تحت عنوان آپاندیسیتهای گانگرن یا سوراخ شده (gangrenous or perforated appendicitis) تعریف میشوند، به احتمال زیاد از عوارض پس از عمل رنج میبرند. استفاده روزمره از درناژ شکمی (abdominal drainage) برای کاهش عوارض پس از عمل آپاندکتومی در آپاندیسیتهای عارضهدار، قابل بحث است.
این مطالعه، بهروزرسانی اولین مرور منتشر شده در سال 2015 است.
ارزیابی ایمنی و اثربخشی درناژ شکمی برای پیشگیری از ایجاد آبسههای داخل صفاقی (intra-peritoneal abscess) پس از عمل باز آپاندکتومی در آپاندیسیتهای عارضهدار.
ما در پایگاههای ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (Cochrane Central Register of Controlled Trials) (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین 2017، موضوع 6)، MEDLINE Ovid (از سال 1946 تا 30 جون 2017)، Ovid Embase (از سال 1974 تا 30 جون 2017)، و Science Citation Index Expanded (از سال 1900 تا 30 جون 2017)، پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform) (30 جون 2017)، سایت ClinicalTrials.gov (30 جون 2017) و پایگاه اطلاعات منابع زیست-پزشکی چین (Chinese Biomedical Literature Database) (CBM) (از سال 1978 تا 30 جون 2017) جستوجو کردیم.
ما تمام کارآزماییهای کنترلشده تصادفیسازی شدهای (RCT) را بازیابی کردیم که درناژ شکمی را با عدم درناژ در افرادی که تحت عمل آپاندکتومی اورژانسی باز برای درمان آپاندیسیتهای عارضهدار قرار گرفتهبودند، مقایسه کرده بودند.
دو نویسنده مطالعه مروری بهطور جداگانه، کارآزماییهای مشمول را شناسایی، دادهها را جمعآوری، و خطر سوگیری را ارزیابی کردند. ما با استفاده از Review Manager نسخه 5 متاآنالیز انجام دادیم. برای پیامدهای دوتایی خطر نسبی (RR) (یا نسب شانس Peto برای پیامدهای خیلی نادر)، و برای پیامدهای مداوم، اختلاف میانگین (MD) را با 95% فاصله اطمینان (CI) محاسبه کردیم. برای بررسی میزان کیفیت شواهد از درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی (GRADE) استفاده کردیم.
ما 6 RCT (521 مشارکتکننده) را وارد مطالعه کردیم که درناژ شکمی را با عدم انجام درناژ در بیمارانی که تحت عمل آپاندکتومی اورژانسی باز برای درمان آپاندیسیتهای عارضهدار قرار گرفتهبودند، مقایسه کردند. مطالعات در آمریکای شمالی، آسیا و آفریقا انجام شدند. عمده مشارکتکنندگان آپاندیس سوراخشده (perforated appendiciti) با التهاب صفاق (peritonitis) موضعی یا کلی داشتند. تمام مشارکتکنندگان رژیمهای آنتیبیوتیکی را پس از عمل باز آپاندکتومی دریافت کردند. هیچیک از کارآزماییها خطر سوگیری پائینی نداشتند.
شواهد کافی برای تعیین تاثیر درناژ شکمی و عدم تخلیه بر آبسههای داخل صفاقی در 14 روز (RR: 1.23؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 تا 3.21؛ 5 RCT؛ 453 مشارکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا برای عفونت زخم (wound infection) در 14 روز (RR: 2.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.88 تا 4.56؛ 5 RCT؛ 478 مشارکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) وجود نداشت. افزایش خطر 30 روزه در میزان عوارض کلی (موربیدیتی) در گروه درناژ با شواهد با کیفیت بسیار پائین ارزیابی شد (RR: 6.67؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.13 تا 20.87؛ 1 RCT؛ 90 مشارکتکننده). تعداد 7 مورد مرگ در گروه درناژ (تعداد: 183 نفر) در مقایسه با افرادی که در گروه عدم درناژ قرار داشتند (تعداد: 180 نفر) اتفاق افتاد، معادل افزایش خطر مرگومیر 30 روزه از 0.6% تا 2.7% (نسبت شانس (OR) Peto: 4.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.18 تا 20.09؛ 4 RCT؛ 363 مشارکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که نشان میدهند درناژ در مقایسه با گروه عدم درناژ، مدت بستری را در بیمارستان تا 2.17 روز افزایش میدهد (95% فاصله اطمینان (CI): 1.76 تا 2.58؛ 3 RCT؛ 298 مشارکتکننده).
سایر پیامدهای مشخص، هزینههای بیمارستانی، درد، و کیفیت زندگی، در هیچکدام از مطالعات بازیابیشده، گزارش نشده بودند.
کیفیت شواهد موجود بسیار پائین است. تاثیر درناژ شکمی بر پیشگیری از آبسههای داخل صفاقی یا عفونت زخم پس از عمل باز آپاندکتومی برای بیماران مبتلا به آپاندیسیت عارضهدار، قطعی نیست. افزایش میزان عوارض کلی و مدت بستری در بیمارستان برای گروه درناژ در مقایسه با گروه عدم درناژ، همچنان موضوعی بسیار نامشخص است. بنابراین، هیچ شواهدی برای هرگونه بهبود بالینی با استفاده از درناژ شکمی در بیماران تحت عمل باز آپاندکتومی برای آپاندیسیتهای عارضهدار، وجود ندارد. افزایش خطر مرگومیر با درناژ از 8 مرگ مشاهدهشده در تنها 400 نفری که مورد مطالعه قرار گرفتهاند، ناشی میشود. مطالعات بیشتری برای تعیین تاثیر درناژ بر پیامدهای قابل اطمینانتر موربیدیتی و مرگومیر، لازم است.