نرخ بقا برای زنان مبتلا به سرطان پستان رو به بهبودی است. با این حال، برخی از زنان ممکن است دچار عوارض فیزیکی، روانشناسی و عاطفی پس از تشخیص، در طول درمان و پس از آن شوند. گروههای حمایتی میتوانند فرصتهایی را برای افراد برای به اشتراکگذاشتن تجربیات خود و یادگیری از دیگران فراهم کنند. همچنان که تعداد گروههای حمایتی آنلاین افزایش مییابد، زنان مبتلا به سرطان پستان بیشتر و بیشتری به احتمال زیاد به آنها دسترسی خواهند داشت.
ارزیابی اثرات گروههای حمایتی آنلاین بر دیسترس روانی، تردید، اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی (QoL) زنان مبتلا به سرطان پستان.
ما کارآزماییهای مرکز ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین Cochrane Breast Cancer Group، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL؛ شماره 4، 2016)، MEDLINE ،Embase و PsycINFO را در 2 می 2016 جستوجو کردیم، و مجلات و فهرست منابع را بهصورت دستی جستوجو کردیم. ما همچنین پورتال جستوجوی پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت (World Health Organization's International Clinical Trials Registry Platform; WHO ICTRP) و clinicaltrials.gov را در 2 می 2016 جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (RCT) را انتخاب کردیم که اثرات گروههای حمایتی آنلاین را بر زنان مبتلا به سرطان پستان و زنانی که درمان سرطان پستان را کامل کردند، ارزیابی کردند. ما مطالعاتی را انتخاب کردیم که به مقایسه گروههای حمایتی آنلاین با یک گروه مراقبت معمول، و مقایسه دو یا چند نوع از گروههای حمایتی آنلاین پرداختند (بدون گروه مراقبت معمول).
دو نویسنده مرور بهطور مستقل دادهها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. ما دادههای مربوط به پیامد را با استفاده از میانگین تفاوتها (MD) و میانگین تفاوتهای استاندارد شده (SMD) همراه با 95% فاصله اطمینان (CI) ارائه کردیم، و در جایی که مناسب بود از مدل اثر ثابت استفاده کردیم. ما کیفیت بدنه شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) ارزیابی کردیم.
ما 6 مطالعه (492 زن) را انتخاب کردیم که گروههای حمایتی آنلاین را برای زنان مبتلا به سرطان پستان ارزیابی کردند. گروههای حمایتی آنلاین در این شش کارآزمایی به مدت 6 تا 30 هفته ادامه داشتند. زنان بین 1.5 تا 2.5 ساعت در هفته در این گروهها شرکت کردند، و محققان تمام مطالعات را در ایالات متحده آمریکا انجام دادند. شرکتکنندگان عمدتا سفیدپوست و دارای تحصیلات عالی بوده و درآمد متوسط تا بالا داشتند. چهار مطالعه گروه حمایتی آنلاین را در مقابل یک گروه کنترل مقایسه کردند، و دو مطالعه دیگر بهترتیب گروه حمایتی آنلاین «میانجی» را در مقابل «هدایتشده توسط همسالان» و گروه حمایتی آنلاین «استاندارد» را در مقابل «تقویتشده» مقایسه کردند.
هیچکدام از مطالعات انتخابشده «دیسترس روانی» یا تردید را اندازهگیری نکردند. 1 مطالعه (78 زن) بر اساس دادههایی که در تجزیهوتحلیل گم شده بودند، اثر مثبت حمایت آنلاین را بر «دیسترس» و «دیسترس مرتبط با سرطان خاص» در مقابل حمایت ارائهشده توسط گروه کنترل گزارش نکرد. 2 مطالعه، اضطراب را اندازهگیری کردند: 1 مطالعه (72 زن) هیچ تفاوتی را از نظر اضطراب بین گروه حمایتی آنلاین و گروه کنترل در پایان مداخله نیافت (MD: 0.40 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.42 - تا 5.62؛ شواهد با کیفیت پائین)، و مطالعه دوم (184 زن) کاهش سطح اضطراب را در پایان مداخله در مقایسه با گروه حمایتی «استاندارد» (که توسط شرکتکنندگان انجام میشود بدون اینکه از متخصصین بهداشتی انجام شود) در مقابل گروه حمایتی آنلاین «تقویتشده» (که در آن محقق بهطور خاص از شرکتکنندگان خواست تا به فرد دیگری که نیازمند پشتیبانی است پاسخ دهند) گزارش کرد.
5 مطالعه (414 زن) افسردگی را اندازهگیری کردند. 3 مطالعه، افسردگی را در گروه حمایتی آنلاین با افسردگی در گروه کنترل مقایسه کردند. دادههای گردآوریشده از دو مطالعه (120 زن) کاهش کم تا متوسط افسردگی را در گروه حمایتی آنلاین در مقایسه با گروههای کنترل در پایان مداخله نشان داد (SMD: 0.37 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.75 - تا 0.00؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). مطالعه سوم، یک مطالعه آزمایشی (30 زن)، هیچ دادهای را برای تجزیهوتحلیل ارائه نکرد؛ اما در پایان مداخله، هیچ تفاوتی را در افسردگی بین شرکتکنندگان گروه حمایت و کنترل گزارش نکرد. از دو مطالعه باقیمانده که افسردگی را اندازهگیری کردند، یک مطالعه (60 زن) هیچ داده قابل استخراجی را برای مقایسه ارائه نکرد؛ اما هیچ تفاوتی در نشانههای افسردگی میان گروه حمایتی «میانجیشده» و «هدایتشده توسط همسالان» گزارش نکرد؛ مطالعه دیگری (184 زن) کاهش زیاد افسردگی را در گروه حمایتی «استاندارد» نسبت به گروه حمایت آنلاین «تقویت شده» گزارش کرد.
3 مطالعه کیفیت زندگی را اندازهگیری کردند. 1 مطالعه آزمایشی (30 زن) دادههای محدودی را برای تجزیهوتحلیل ارائه کرد اما در پایان مداخله هیچ تغییری را در کیفیت زندگی گزارش نکرد. فقط 2 مطالعه (140 زن) دادههایی را برای ترکیب ارائه کردند و هیچ اثر مثبتی بر کیفیت زندگی در چهار ماه پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل نشان ندادند (SMD: 0.11 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.47 - تا 0.24؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). در 12 ماه پس از مداخله، یک مطالعه (78 زن) گزارش داد که گروه مداخله به نمرات بهتری در کیفیت زندگی نسبت به گروه کنترل دست نیافت (MD: 10.89 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 20.41 - تا 1.37 - ؛ شواهد با کیفیت پائین).
ما هیچ دادهای را برای تجزیهوتحلیلهای زیرگروه از مرحله بیماری، روش و انواع درمان و دوزهای مداخلات نیافتیم. هیچ مطالعهای اثرات جانبی را اندازهگیری نکرد.
این مرور، شواهد مورد نیاز را برای نشاندادن اینکه آیا شرکتکنندگان در گروههای حمایتی آنلاین برای زنان مبتلا به سرطان پستان مفید بود یا خیر، نیافت؛ زیرا کارآزماییهای شناساییشده کوچک و دارای کیفیت پائین یا بسیار پائین بودند. برای ارائه شواهد قوی در مورد پیامدهای روانیاجتماعی انتخابشده در این مرور، انجام کارآزماییهای بزرگ و دقیق با شرکتکنندگان دارای قومیت و شرایط اقتصادی متنوع ضروری است.