سرطان متاستاتیک پستان یک بیماری قابل درمان نیست؛ اما زنان مبتلا به بیماری متاستاتیک طول عمر بیشتری دارند. انجام عمل جراحی برای برداشتن تومور اولیه با افزایش بقا در سایر انواع سرطان متاستاتیک مرتبط است. جراحی پستان درمان استاندارد برای بیماری متاستاتیک نیست" اما مطالعات گذشتهنگر اخیر نشان دادهاند که جراحی پستان میتواند بقای یک زن را افزایش دهد. این مطالعات دارای محدودیتهای روششناسی از جمله سوگیری انتخابی (selection bias) هستند. انجام یک مرور نظاممند که تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را در بر گرفته و منافع و آسیبهای بالقوه جراحی پستان را شناسایی کند، برای پاسخ به این سوال ایدهآل است.
ارزیابی اثرات جراحی پستان در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان.
ما جستوجو را با استفاده از اصطلاحات MeSH «نئوپلاسم پستان» (breast neoplasms)، «ماستکتومی» (mastectomy)، و «تجزیهوتحلیل، بقا» در پایگاههای اطلاعاتی زیر انجام دادیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین Cochrane Breast Cancer Group ،CENTRAL ،MEDLINE (از طریق PubMed) و Embase (از طریق OvidSP) در 22 فوریه .2016 ما همچنین ClinicalTrials.gov (22 فوریه 2016) و پلتفرم بینالمللی ثبت کارآزماییهای بالینی سازمان جهانی بهداشت WHO International Clinical Trials Registry Platform (24 فوریه 2016) را جستوجو کردیم. ما یک جستوجوی اضافی در مجموعه مقالات کنفرانسهای American Society of Clinical Oncology (ASCO) در جولای 2016 انجام دادیم که عبارت بود از کنترل منابع، جستوجوی استنادی (citation)، و تماس با نویسندگان مطالعه برای شناسایی مطالعات بیشتر.
معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مربوط به زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان در زمان تشخیص اولیه در مقایسه با عمل جراحی پستان به همراه درمان سیستمیک در مقابل درمان سیستمیک بهتنهایی. پیامدهای اولیه، بقای کلی و کیفیت زندگی بیماران بود. پیامدهای ثانویه عبارت بود از بقا بدون پیشرفت (کنترل موضعی و کنترل دور)، بقای خاص مرتبط با سرطان پستان، و سمیت ناشی از درمان موضعی.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل، انتخاب کارآزمایی، استخراج دادهها، و ارزیابی «خطر سوگیری» (با استفاده از ابزار «خطر سوگیری» کاکرین) را انجام دادند، که نویسنده سوم مرور آن را کنترل کرد. ما از ابزار GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) برای ارزیابی کیفیت بدنه شواهد استفاده کردیم. ما از خطر نسبی (RR) برای اندازهگیری اثر درمان برای پیامدهای دوتایی و نسبت خطر (HR) برای پیامدهای زمان تا یک رخداد استفاده کردیم. ما برای این اندازهگیریها 95% فاصله اطمینان (CI) را محاسبه کردیم. ما از مدل اثرات تصادفی استفاده کردیم، زیرا ما انتظار ناهمگونی بالینی یا روششناسی، یا هر دو، را در میان مطالعات انتخاب شده داشتیم.
ما دو کارآزمایی را انتخاب کردیم که در این مرور 624 زن را به کار گرفتند. در مورد اینکه آیا جراحی پستان باعث بهبود بقای کلی میشود، اطمینان وجود ندارد، زیرا کیفیت شواهد بسیار پائین است (HR: 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 1.31؛ 2 مطالعه؛ 624 زن). این دو مطالعه کیفیت زندگی را گزارش نکردند. جراحی پستان ممکن است بقای بدون پیشرفت موضعی را بهبود ببخشد (HR: 0.22؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.08 تا 0.57؛ 2 مطالعه؛ 607 زن؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ در حالیکه احتمال بقای بدون پیشرفت دوردست را بدتر میکند (HR: 1.42؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.08 تا 1.86؛ 1 مطالعه؛ 350 زن؛ شواهد با کیفیت متوسط). دو مطالعه انتخابشده بقای مخصوص سرطان پستان را اندازهگیری نکردند. سمیت ناشی از درمان موضعی با مرگومیر در 30 روز گزارش شد و بهنظر نمیرسد که تفاوتی بین دو گروه وجود داشته باشد (RR: 0.99؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.14 تا 6.90؛ 1 مطالعه؛ 274 زن؛ شواهد با کیفیت پائین).
بر اساس شواهد موجود بهدست آمده از دو کارآزمایی تصادفیسازیشده و بالینی، نمیتوان در مورد منافع و خطرات جراحی پستان مرتبط با درمان سیستمیک برای زنانی که مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان تشخیص داده شدند، نتیجهگیری قطعی انجام داد. تا زمانی که کارآزماییهای بالینی در حال انجام به پایان برسند، تصمیم به انجام عمل جراحی پستان در این زنان با توجه به خطرات، منافع، و هزینههای هر مداخله، باید فردی بوده و بین پزشک و بیمار به اشتراک گذاشته شود.