پیشینه
آسم (asthma) یک وضعیت طولانیمدت است که ریهها را تحتالشعاع قرار میدهد. این وضعیت شایعترین وضعیت طولانیمدت است که کودکان را تحت تاثیر قرار میدهد. یک کودک از هر 11 کودک در انگلستان مبتلا به آسم است. افراد مبتلا به آسم میتوانند دچار حملات آسم (asthma attacks) شامل سرفه، خسخس سینه و دشواری در تنفس شوند.
هر ساله در زمان بازگشایی مدارس در فصل پاییز، حملات آسم به نقطه پیک (peak) خود میرسد. علت احتمالی وقوع این حملات این است که کودکان در معرض ویروسهای بیشتری قرار میگیرند که این میتواند منجر به بروز آسم شود. همچنین کودکان ممکن است با استفاده منظم از داروهای خود کمتر همسو و سازگار بوده و در استفاده از آنها در طول فصل تابستان وقفه ایجاد کرده باشند.
از آنجایی که افزایش در حملات در زمان بازگشایی مدارس قابل پیشبینی است، و علت بروز آن تا حدی قابل درک است، بروز این حملات ممکن است قابل پیشگیری باشد. رویکردهای موجود در کاهش حملات آسم پاییزی عبارتند از استفاده از داروهای اضافی در زمان بازگشایی مدارس، یا استفاده از یادآورهای دارویی در طول دوره تعطیلات مدرسه.
یافتههای اصلی
حاصل جستوجوهای ما شناسایی 546 کارآزمایی بود، که پنج مورد از آنها با مربوط ما مرتبط بودند. در مجموع 14,252 کودک بهطور تصادفی برای دریافت مداخله هدفگذاری شده روی حملات آسم پاییزی یا دریافت درمان عادی تقسیم شده بودند. در چهار مطالعه کوچک (تقریبا 200 تا 1200 کودک به ازای هر مطالعه) به کودکان داروی آسم اضافه داده بودند؛ این داروهای اضافی عبارت بودند از آمالیزوماب (omalizumab)، قرصهای آنتاگونیست گیرنده لکوترین (leukotriene receptor antagonist tablets)، یا افزایش دوز استروئیدهای استنشاقی (inhaled steroids). یک مطالعه در طول تعطیلات تابستانی برای والدین کودکان مبتلا به آسم نامههای یادآور دارویی ارسال کرده بود.
یک کارآزمایی به کودکان آمالیزوماب یا دارونما (placebo) داده بودند. آمالیزوماب نوعی آنتیبادی است که برای تغییر واکنش سیستم ایمنی بدن طراحی شده است. این دارو به صورت منظم بیش از چهار تا شش هفته پیش از بازگشایی مدارس به کودکان تزریق شده بود (یعنی در یک دوره طولانیتر از تعطیلات تابستانی). کودکان مشارکت کننده در این مطالعه مبتلا به آسم آلرژیک (allergic asthma) شناخته شده بودند. مطالعه نشان داد که آمالیزوماب ممکن است حملات آسم پاییزی را کاهش دهد. یازده درصد از افرادی که آمالیزوماب دریافته کرده بودند، در مقایسه با 21% از افرادی که دارونما دریافت کرده بودند، در طول 90 روز اول دچار حمله آسمی شدند.
سه مطالعه از قرصهای آنتاگونیست گیرنده لکوترین، مونتهلوکاست (montelukast) یا پرانلوکاست (pranlukast) استفاده کرده بودند. اگرچه نتایج یکی از مطالعات نشان داد که مونتهلوکاست فصلی ممکن است حملات آسم پاییزی را کاهش دهد؛ هیچ شواهدی مبنی بر کاهش حملات در دو کارآزمایی دیگر، شامل دومین کارآزمایی بزرگتر روی مونتهلوکاست، وجود نداشت.
هیچ شواهدی که نشان دهد ارسال نامههای یادآور تعداد کودکان نیازمند به تماس برنامهریزی نشده برای دریافت خدمات مراقبت سلامت را کاهش دهد، وجود نداشت.
هیچ یک از مطالعات شواهدی را که نشان دهد مجموع تعداد کودکان دچار حوادث جانبی در گروه مداخله بیشتر از گروه تحت درمان به روش عادی بود، ارائه نکرده بودند.
محدودیتها
یافتههای ما به دلایلی چون کم بودن تعدد مطالعات شناسایی شده و استفاده این مطالعات از مداخلات و تعاریف مختلفی از تشدید حملات آسم، محدود بود. برای درک بهتر چگونگی پیشگیری از حملات فصلی، شامل مداخلات مناسب برای کودکان مبتلا به آسم خفیف، جایی که روشهای درمان گرانقیمت و دردناک توجیهپذیر نیستند، به پژوهشهای بیشتری نیاز است.