برای جلوگیری از آسیب بیشتر و احیای عملکرد دندانهای مولر شیری که پوسیده یا بدشکل هستند، دندانپزشک معمولا از پُر کردن (یک ماده نرم که در محل پوسیدگی قرار داده شده و سفت میشود) برای احیای دندان به شکل اولیه خود استفاده میکند. به عنوان یک روش جایگزین، دندانپزشک ممکن است یک روکش روی دندان قرار داده و آن را بپوشاند. این کار معمولا نیاز به تزریق در لثه برای ایجاد بیحسی دندان پیش از تراش آن (تکنیک متداول) دارد. این روکشها، از قبل (یعنی پیشساخته) در اندازههای مختلف ساخته شده و میتوانند فلزی یا سفید، با اندازه درستی که متناسب با دندان تراشخورده است، باشند. تکنیک هال (Hall Technique)، یک روش جایگزین برای نصب روکشهای فلزی است که در آن نیازی به تزریق یا تراش دندان نیست، زیرا روکش به سادگی روی دندان قرار داده میشود. روکشهای پیشساخته توسط متخصصین در دندانپزشکی کودکان برای درمان دندانهای عقبی (دندانهای مولر) شیری، زمانی که تا حد متوسط تا پیشرفته دچار پوسیدگی شدهاند یا زمانی که مینای دندان (enamel) بدشکل است یا دندان، درمان کانال ریشه داشته، توصیه میشود.
سوال مطالعه مروری
مرور کاکرین این سوال را مطرح کرد که روکشها در درمان پوسیدگی دندانهای شیری کودکان برای کاهش «شکست قابل توجه» (پیامدی که شامل جنبههایی مانند دنداندرد و آبسه دندان است)، درد در طول درمان و آسیب، و برای بهبود رضایت از درمان، بهتر از روشهای دیگر است یا خیر. همچنین این سوال مطرح شد که روکشهای فلزی بهتر هستند یا روکشهای سفید، و اینکه روش نصب جدیدی به نام تکنیک هال بهتر از روش نصب متداول است یا خیر. این مرور، در واقع مرور اصلی منتشرشده را در سال 2007 بهروز میکند.
ویژگیهای مطالعه
منابع پزشکی و دندانپزشکی را برای یافتن مطالعات تا 21 ژانویه 2015 جستوجو کردیم. تعداد پنج مطالعه مرتبط را شناسایی کردیم. این مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشتند، زیرا شرکتکنندگان و افرادی که درمان را اجرا کردند، از نوع درمان مطلع بودند. چهار مطالعه روکشها را با پُر کردن دندان مقایسه کردند. دو مورد از این مطالعات، روکشهای فلزی نصبشده با استفاده از روش متداول را با پُر کردن دندان، و دو مطالعه روکشهای فلزی نصبشده با استفاده از تکنیک هال را با پُر کردن دندان مقایسه کردند. یکی از مطالعات همچنین به مقایسه تکنیک هال با «درمان پوسیدگی غیرترمیمی» (که در آن از هیچیک از روشهای پُر کردن یا روکش استفاده نمیشود، بلکه حفرهای برای تمیز کردن دندان با مسواک باز شده، با وارنیش فلوراید (fluoride varnish) پوشیده شده و کودکان به مسواک زدن ترغیب میشوند) پرداخت. مطالعه نهایی به مقایسه روکشهای ساختهشده از دو ماده مختلف (استیل ضدزنگ در برابر استیل ضدزنگ با پوشش سفید) پرداخت. آنچه را در هر روش درمان در زمان مراجعه به دندانپزشک یا طی 24 ساعت پس از درمان، در کوتاهمدت (کمتر از 12 ماه) و در طولانیمدت (12 تا 48 ماه) اتفاق افتاد، بررسی کردیم.
نتایج کلیدی
دندان ترمیمشده با روکشهای پیشساخته در مقایسه با پُر کردن، کمتر احتمال دارد که دچار مشکلات بعدی (برای مثال آبسه) یا باعث درد در طولانیمدت شود. روکشهای نصبشده با استفاده از تکنیک هال (بدون تزریق یا تراش دندان) در مقایسه با پُر کردن، ناراحتی کمتری در زمان نصب آن به وجود میآورد. استفاده از روکشها ممکن است خطر خونریزی لثه را افزایش دهد، اما این نتیجه مشخص نیست. فقط یک مطالعه کوچک به مقایسه روکشها با درمان پوسیدگی غیرترمیمی و یک مطالعه کوچک به مقایسه روکشهای فلزی و روکشهای سفید پرداختند، بنابراین نمیتوانیم به نتیجهگیریهای قابل اعتمادی از این مطالعات دست یابیم. برخی از پیامدهای مورد نظر که در هیچیک از مطالعات اندازهگیری نشدند، عبارت بودند از: زمان لازم تا شکست ترمیم یا درمان مجدد، رضایت بیمار و هزینهها.
کیفیت شواهد
شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان میدهد استفاده از روکشها برای درمان پوسیدگی دندانهای مولر شیری، موثرتر از پُر کردن هستند. شواهدی با کیفیت متوسط نشان میدهد که روکشهای نصبشده با استفاده از تکنیک هال نسبت به پُر کردن دندان، کمتر احتمال دارد که منجر به آبسه و درد شوند. شواهد درباره مقایسه روکشهای پیشساخته با درمان پوسیدگی غیرترمیمی، و مقایسه روکشهای فلزی پیشساخته با روکشهای سفید پیشساخته، دارای کیفیت بسیار پائین هستند، بنابراین نمیدانیم کدام یک بهتر است.
نتیجهگیریهای نویسندگان
روکشهایی که روی دندانهای مولر شیری دارای پوسیدگی یا آنهایی که درمان پالپ (pulp) داشتهاند، قرار داده میشوند احتمالا نسبت به پُر کردن دندان، منجر به کاهش خطر شکستهای قابل توجه یا درد در طولانیمدت میشوند. نصب روکشها با استفاده از تکنیک هال، ممکن است ناراحتی را در زمان درمان در مقایسه با پُر کردن دندان کاهش دهد.