پنج مطالعه را شناسایی کردیم که معیارهای ورود به این مرور را داشتند: چهار RCT و یک RCT خوشهای. ویژگیهای مطالعه از لحاظ شرایط مراقبت سلامت، ماهیت مداخلات مورد مطالعه و معیارهای پیامد گزارش شده متفاوت بود. یک RCT خوشهای و دو RCT، اثربخشی آموزش ارائه شده به کارکنان مراقبت سلامت را در محیط خانههای پرستاری یا سالمندان، یا خانه سالمندان و مراکز بیمارستانی، را در مقایسه با عدم مداخله، یا شیوههای معمول مورد بررسی قرار دادند. مداخله آموزشی در یکی از این مطالعات در یک پکیج پیشرفته، با کیفیت بهبود یافته گنجانده شد. دو کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده مجزای دیگر اثربخشی مداخله آموزشی، ارائه شده در دو فرمت را به گروههای کارکنان پرستاری مورد بررسی قرار دادند.
با توجه به ناهمگونی مطالعات شناسایی شده، تجمیع نتایج مناسب نبود و ما یک بررسی اجمالی روایتگونه (narrative) را ارائه کردیم. تعدادی از مقایسهها را مورد بررسی قرار دادیم (1) آموزش در برابر عدم آموزش (2) اجزای مداخله آموزشی در تعدادی از ترکیبها و (3) آموزش ارائه شده در فرمتهای مختلف. سه پیامد اولیه وجود داشت: تغییر در دانش کارکنان مراقبت سلامت، تغییر در رفتار بالینی متخصصان مراقبت سلامت و بروز زخمهای فشاری جدید.
ما مطمئن نیستیم که تفاوت در دانش متخصصان مراقبت سلامت بستگی به این دارد که آنها در مورد پیشگیری از زخم فشاری آموزش دریافت میکنند یا خیر (گروه بیمارستانی: تفاوت میانگین (MD): 0.30؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00‐ تا 1.60؛ 10 شرکتکننده؛ گروه خانه سالمندان: MD: 0.30؛ 95% CI؛ 0.77‐ تا 1.37؛ 10 شرکتکننده). این یافته بر اساس شواهد با قطعیت بسیار پائین به دست آمده از یک مطالعه است، که ما به دلیل محدودیتهای جدی، غیر‐مستقیم و غیر‐دقیق مطالعه آن را کاهش دادیم.
با توجه به مقایسههای زیر ما مطمئن نیستیم که در میزان بروز زخم فشاری تفاوتی وجود دارد: آموزش، پایش و مشاهده، در برابر پایش و مشاهده (خطر نسبی (RR): 0.63؛ 95% CI؛ 0.37 تا 1.05؛ 345 شرکتکننده)؛ آموزش، پایش و مشاهده در برابر مشاهده بهتنهایی (RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.60 تا 2.43؛ 325 شرکتکننده)؛ یا، پایش و مشاهده در برابر مشاهده بهتنهایی (RR: 1.93؛ 95% CI؛ 0.96 تا 3.88؛ 232 شرکتکننده). این بر اساس شواهد با قطعیت بسیار پائین به دست آمده از یک مطالعه بود، که ما آن را به دلیل محدودیتهای بسیار جدی مطالعه و عدم دقت کاهش دادیم. ما مطمئن نیستیم که مداخله چند‐سطحی در برابر کنترل مراقبت، تفاوتی در بروز زخم فشاری ایجاد میکند یا خیر؟ این گزارش دادههای کافی را برای بررسی بیشتر این پیامد ارائه نکرد.
ما مطمئن نیستیم که آموزش ارائه شده در فرمتهای مختلف مانند آموزش دستوری‐تعلیمی (didactic) در برابر آموزش ویدئویی (MD: 4.60؛ 95% CI؛ 3.08 تا 6.12؛ 102 شرکتکننده) یا آموزش الکترونیکی در برابر آموزش در کلاس درس (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.07؛ 18 شرکتکننده)، در دانش متخصصان مراقبت سلامت درباره پیشگیری از زخم فشاری تفاوتی ایجاد کند. این بر اساس شواهد با قطعیت بسیار پائین به دست آمده از دو مطالعه بود، که ما آن را به دلیل محدودیت جدی مطالعه و عدم دقت کاهش دادیم.
هیچ کدام از مطالعات وارد شده پیامد اولیه دیگر ما را که عبارت بود از تغییر در رفتار بالینی متخصصان مراقبت سلامت، مورد بررسی قرار ندادند. فقط یک مطالعه پیامدهای ثانویه مطلوب را یعنی شدت زخم فشاری و پیامدهای گزارش شده را توسط بیمار و مراقب (به ترتیب کیفیت زندگی و سطح وابستگی عملکردی خود ارزیابی شده) مورد بررسی قرار دادند. با این حال، این مطالعه اطلاعات کافی را برای ارزیابی مستقل این پیامدها درون این مرور برای ما فراهم نکرد.