پنوموتوراکس (pneumothorax)، بیشتر در دوران نوزادی رخ میدهد تا در هر زمان دیگری از زندگی و با افزایش مرگومیر همراه است. این بیماری ممکن است با استفاده از آسپیراسیون به وسیله سرسوزن یا با استفاده از وارد کردن لوله قفسه سینهای (chest tube)، درمان شود. روش اول شامل آسپیره کردن هوا با استفاده از یک سرنگ از طریق یک سرسوزن یا یک آنژیوکاتتر (کاتتر آنژیو) (angiocatheter) معمولا از طریق فضای بین دندهای دوم یا سوم قفسه سینه در خط میدکلاویکولار (midclavicular) است. لوله قفسه سینهای معمولا در فضای جنب قدامی (anterior pleural space) قرار داده میشود که از طریق فضای بین دنده ششم به درون دریچه جنب عبور داده شده، در آنجا میچرخد و به محل پنوموتوراکس هدایت میشود و سپس به یک شیر یا سوپاپ هایملیخ (valve Heimlich) یا درزگیری در زیر آب (underwater seal) با مکش مداوم متصل میشود.
مقایسه اثربخشی و ایمنی آسپیراسیون سوزنی و لوله تخلیه بین دندهای در مدیریت پنوموتوراکس نوزادان.
ما از استراتژی استاندارد جستوجوی گروه نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review) برای جستوجو در پایگاههای اطلاعاتی زیر استفاده کردیم: پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (شماره 11، 2015)، MEDLINE از طریق PubMed (از 1966 تا 30 نوامبر 2015)، EMBASE (از 1980 تا 30 نوامبر 2015)، و CINAHL (از 1982 تا 30 نوامبر 2015). علاوه بر این در پایگاههای اطلاعاتی کارآزماییهای بالینی، مجموعه مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده برای کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای نیمهتصادفیسازی شده به جستوجو پرداختیم.
کارآزماییهای بالینی تصادفیسازی و کنترل شده، کارآزماییهای شبهتصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای خوشهای که در آنها آسپیراسیون سوزنی (چه با سوزن و چه با کاتتر آنژیو که در محل نگه داشته شود یا بلافاصله بعد از آسپیراسیون برداشته شود) با لوله تخلیه بیندندهای در نوزادان تازه متولد شده مبتلا به پنوموتوراکس، مقایسه شده باشد.
برای هر یک از کارآزماییهای وارد شده، دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادهها را استخراج (برای مثال تعداد شرکتکنندگان، وزن هنگام تولد، سن حاملگی، نوع سوزن و لوله قفسهسینهای، انتخاب فضای بین دندهای، فشار و دستگاه تخلیه) و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند (به عنوان مثال کفایت تصادفیسازی، کورسازی، کامل بودن پیگیری). پیامدهای اصلی در این مطالعه مروری مرگومیر در دوره نوزادی و در طول دوره بستری در نظر گرفته شد.
یک کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده (72 نوزاد)، معیارهای ورود را به مرور حاضر داشت. هیچ تفاوتی در میزان مرگومیر (خطر نسبی (RR): 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.27 تا 8.45) یا عوارض مربوط به روش یافت نشد. پس از آسپیراسیون سوزنی، کاتتر آنژیو در محل باقی گذاشته شده (میانگین: 27.1 ساعت) و بلافاصله پس از آسپیراسیون برداشته نشد. کاتتر آنژیو نسبت به لوله بیندندهای برای مدت کوتاهتری در محل باقی بود (میانگین تفاوت (MD): 11.20 - ساعت؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 15.51 - تا 6.89 - ). هیچ کدام از 36 نوزاد تحت درمان با آسپیراسیون سوزنی با استفاده از کاتتر آنژیو که در محل باقی مانده بود، نیازی به قرار دادن لوله تخلیه بین دندهای پیدا نکردند. به طور کلی، کیفیت شواهد حامی این یافته، اندک بود.
در حال حاضر شواهد کافی برای تعیین اثربخشی و ایمنی آسپیراسیون سوزنی در مقابل لوله تخلیه بیندندهای در مدیریت پنوموتوراکس نوزادان وجود ندارد. انجام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که در آنها به مقایسه دو روش بپردازند، ضروری است.