سوال مطالعه مروری
به دنبال تشخیص بهتر یا بدتر بودن تصمیمگیری مشترک (shared decision making) نسبت به مراقبت معمول در کاهش تجویز آنتیبیوتیک برای عفونتهای حاد تنفسی در مراقبتهای اولیه بودیم.
پیشینه
تصمیمگیری مشترک باعث میشود تصمیمات سلامت به صورت مشترک توسط پزشک و بیمار اخذ شوند. تصمیمگیری پس از بررسی گزینههای مختلف انجام میشود و مزایا و ضررهای آن با توجه به ترجیحات و مقادیر اولویتهای بیمار بحث میشوند.
عفونتهای حاد تنفسی (acute respiratory infections) (مانند سرفه شدید، عفونت گوش میانی یا گلودرد) یکی از شایعترین دلایل مراجعه به متخصصین سلامت هستند و آنتیبیوتیکها نیز علیرغم وجود شواهد مبتنی بر اینکه در این گونه شرایط مزیت کمی دارند، معمولا تجویز میشوند. هر تصمیمی در جهت تجویز یک آنتیبیوتیک باید از نظر مزایا و ضررهای شایغ (مانند خارش و ناراحتی معده) و نقش آن در ایجاد مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک ‐ که امروزه تهدید بزرگی برای سلامت انسانها به شمار میرود ‐ بررسی شده و به حالت توازن برسد.
تصمیمگیری مشترک با انجام مشاوره درون مراقبتهای اولیه فرصت ایدهآلی را برای ملاحظات بیشتر در برقراری تعادل میان آسیب و مزیت آنتیبیوتیکها برای بیماریهای حاد تنفسی ایجاد میکند. در نتیجه ممکن است تجویز آنتیبیوتیک کاهش یابد.
ویژگیهای مطالعه
تا دسامبر 2014؛ 10 مطالعه (نه کارآزمایی و یک مطالعه پیگیری) را شناسایی کردیم. در مجموع، مطالعات شامل بیش از 1100 پزشک مراقبتهای اولیه و حدود 492,000 بیمار بودند. مداخله در هر مطالعه متفاوت بود. شش مطالعه شامل پزشکان در حال آموزش (عمدتا پزشکان مراقبتهای اولیه) در مهارتهای ارتباطی که برای تسهیل تصمیمگیری مشترک مورد نیاز هستند، بود. در سه مطالعه علاوه بر آموزش پزشکان در این مهارتها، اطلاعات کتبی در مورد آنتیبیوتیک برای عفونتهای حاد تنفسی نیز در اختیار بیماران قرار گرفته بود. برای تمامی کارآزماییهای وارد شده از منابع دولتی بودجه دریافت شده است. هیچ مطالعهای در تضاد با منافع شناسایی نشد.
نتایج کلیدی
مداخلاتی که به منظور تسهیل در تصمیمگیری مشترک انجام میشوند، تجویز آنتیبیوتیک را برای عفونتهای حاد تنفسی در مراقبتهای اولیه به طور قابل ملاحظهای کاهش میدهند، در حالی که کاهشی را در میزان رضایت بیمار از مشاوره یا افزایشی در تکرار مشاوره برای همان بیماری به دنبال ندارند. برای تشخیص تاثیر تصمیمگیری مشترک بر دیگر پیامدهای ثانویه بالینی مختلف، معیارهای مشارکت پزشک و بیمار در تصمیمگیری مشترک یا ایجاد مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک، اطلاعات کافی وجود نداشت.
کیفیت شواهد
برای همه پیامدها کیفیت شواهد را متوسط یا پائین برآورد کردیم.