گزارش شده که اوزندرمانی (ozone therapy) ممکن است در درمان زخم پا در افراد مبتلا به دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) مفید باشد.
بررسی اثر اوزندرمانی بر درمان زخم پا در افراد مبتلا به دیابت.
جستوجوی خود را در ماه مارچ سال 2015، در منابع زیر انجام دادیم: مرکز ثبت تخصصی گروه زخم در کاکرین (Cochrane Wounds Group Specialised Register)، پایگاه کارآزماییهای بالینی ثبت شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials) (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library))؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid MEDLINE (در In-Process & Other Non-Indexed Citations)؛ OVID EMBASE؛ EBSCO CINAHL؛ Science Citation Index؛ پایگاه اطلاعاتی منابع بیومیدکال چین (Chinese Biomedical Literature Database)؛ مرکز ثبت بالینی چین (Chinese Clinical Registry). هیچ محدودیتی بر زبان، تاریخ یا وضعیت مطالعات قرار داده نشد.
صرفنظر از تاریخ یا زبان انتشار مطالعات، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) را انتخاب کردیم که به مقایسه اوزندرمانی با اوزندرمانی ساختگی یا هرگونه مداخله دیگر در درمان زخم پا در افراد مبتلا به دیابت پرداخته باشند.
دو داور در این مطالعه مروری بهطور جداگانه، تمام استنادهای بازیابی شده، استنادهای انتخاب شده مرتبط با نمایش و دادههای استخراج شده را غربالگری کردند. عدم توافق بین آنها با بحث با داور سوم حلوفصل شد. کیفیت روش مطالعات انتخاب شده و سطح شواهد پیامدها به ترتیب با استفاده از ابزار خطر سوگیری (bias) کاکرین و GRADE (درجهبندی توصیهها، ارزیابی، ارتقا و بررسی) بررسی شد. دادهها با استفاده از خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دوحالتی و میانگین تفاونت (MD) برای پیامد پیوسته به همراه 95% فاصله اطمینان (CI) آنها بیان شد. نرمافزار RevMan) Review Manager) برای تحلیل دادهها استفاده شد.
سه مطالعه (212 شرکتکننده) در این بررسی انتخاب شدند. خطر کلی سوگیری برای دو کارآزمایی بالا و برای یک کارآزمایی، نامشخص بود.
یک کارآزمایی (101 شرکتکننده) اوزندرمانی را با آنتی بیوتیکها برای زخم پا در افراد مبتلا به دیابت، مقایسه کرده بود. دوره پیگیری در این مطالعه 20 روز بود. این مطالعه نشان داد که درمان با استفاده از اوزن نسبت به درمان با آنتیبیوتیک، موجب کاهش بیشتری در منطقه زخم از شروع تا پایان مطالعه میشود (MD: 20.54- سانتیمتر مربع؛ %95 فاصله اطمینان (CI): 20.61- تا 20.47-) و مدت زمان بستری کوتاهتر بود (MD: 8.00-؛ %95 CI: 14.17- تا 1.83-). اما به نظر نمیرسد بر تعداد زخمهای شفا یافته در مدت 20 روز تاثیری داشته باشد (RR: 1.10؛ %95 CI: 0.87 تا 1.40). عوارض جانبی در هیچیک از دو گروه مشاهده نشد.
در دو کارآزمایی دیگر (111 شرکتکننده) درمان با اوزن به همراه مراقبت معمول با درمان معمول برای زخم پا در افراد مبتلا به دیابت مقایسه شد. نتایج فراتحلیل شواهدی را مبنی بر تفاوت بین گروهها از نظر پیامدهای کاهش مساحت زخم (MD: 2.11- سانتیمتر مربع؛ %95 CI: 5.29- تا 1.07-)، تعداد زخم شفا یافته (RR: 1.69؛ %95 CI: 0.90 تا 3.17)، عوارض جانبی (RR: 2.27؛ %95 CI: 0.48 تا 10.79)، یا میزان قطع عضو (RR: 2.73؛ %95 CI: 0.12 تا 64.42) نشان نمیدهد.
شواهد موجود شامل سه RCT در مقیاس کوچک با روش نامشخص بود. بنابراین ما قادر به نتیجهگیری قطعی در رابطه با اثر بخشی اوزندرمانی در زخم پا در افراد مبتلا به دیابت نیستیم.