اکسید نیتریک (NO) یک تنظیمکننده درجه انقباض (tone) عروق اصلی اندوژن است. گاز اکسید نیتریک (iNO) استنشاقی به عنوان درمان فشار خون ریوی ماندگار در نوزادان مورد بررسی قرار گرفته است.
تعیین اینکه آیا درمان نوزادان هیپوکسیک ترم و نزدیک ترم با iNO، اکسیژناسیون را بهبود داده و میزان مرگ و استفاده از اکسیژناسیون غشای خارج بدنی extracorporeal یا ECMO را کاهش میدهد؛ یا پیامدهای طولانیمدت تکامل عصبی را تحت تاثیر قرار میدهد.
ما از شیوه جستوجوی استاندارد گروه نوزادان کاکرین در استفاده کردیم تا پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL، 2016، شماره یک)، MEDLINE از طریق PubMed (1966 تا ژانویه 2016)، Embase (1980 تا ژانویه 2016) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL، 1982 تا ژانویه 2016) را جستوجو کنیم. ما پایگاههای دادههای بالینی، فهرست مقالات کنفرانسها و فهرست منابع مقالات مرتبط را برای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده و شبهتصادفی جستوجو کردیم. ما با محققان اصلی تحقیقاتی که به صورت خلاصه منتشر شده بودند برای دریافت اطلاعات لازم تماس گرفتیم.
مطالعات تصادفیسازیشده از iNO در نوزادان ترم و نزدیک ترم مبتلا به نارسایی تنفسی هیپوکسیک، با پیآمدهای مرتبط کلینیکی، از جمله مرگ، استفاده از ECMO و اکسیژناسیون.
ما کارآزماییها را تجزیهوتحلیل کردیم تا کیفیت روششناختی را با استفاده از معیارهای گروه مرور نوزادان کاکرین ارزیابی کنیم. ما مرگومیر، اکسیژناسیون، پیامدهای کوتاهمدت بالینی (بهخصوص استفاده از ECMO) و پیامدهای درازمدت رشد را در جدول آوردیم.
آمار: برای پیامدهای طبقهبندیشده، ما تخمین معمول را برای خطر نسبی و تفاوت خطر محاسبه کردیم. برای متغیرهای پیوسته، ما برآوردهای معمول را برای تفاوت وزن داده شده محاسبه کردیم. ما از 95% فاصله اطمینان (CI) استفاده کردیم و یک مدل اثر ثابت برای متاآنالیز شکل دادیم.
ما 17 مطالعه تصادفیسازی و کنترلشده واجد شرایط را یافتیم که شامل نوزادان ترم و نزدیک ترم با هیپوکسی بودند.
ده کارآزمایی، iNO را با کنترل (دارونما یا مراقبت استاندارد بدون iNO) در نوزادان با نمره متوسط یا شدید بیماری مقایسه کرده بودند (Ninos 1996؛ Roberts 1996؛ Wessel 1996؛ Davidson 1997؛ Ninos 1997؛ Mercier 1998؛ Christou 2000؛ Clark 2000؛ INNOVO 2007؛ Liu 2008). Mercier 1998 درمان iNO را با کنترل مقایسه کرده بود، اما اجازه بازگشت را به درمان با iNO برای نوزادانی که معیارهای مشابه شدت بیماری پس از دو ساعت داشتند، داده بود. این کارآزمایی هم نوزاد نارس و هم ترم را در خود جای داده بود، اما اغلب نتایج را برای دو گروه بهطور جداگانه گزارش کرده بود. Ninos 1997 فقط نوزادان مبتلا به فتق دیافراگم مادرزادی را مورد بررسی قرار داده بود.
یک کارآزمایی، iNO را با ونتیلیشن با فرکانس بالا مقایسه کرده بود. (Kinsella 1997)
شش کارآزمایی، نوزادان با نمره وخامت متوسط بیماری (شاخص اکسیژناسیون(OI) و یا تفاوت اکسیژن آلوئولی - شریانی (A-aDO2) را در مطالعه گنجانده و آنها را به گروههای درمان فوری با iNO یا درمان iNO فقط پس از تشدید معیارها تقسیم کرده بودند. (Barefield 1996; Day 1996; Sadiq 1998;Cornfield 1999; Konduri 2004; Gonzalez 2010).
نیتریک اکسید استنشاقی به نظر موجب بهبود پیامدها در نوزادان ترم و نزدیک ترم هیپوکسیک با کاهش میزان مجموع مرگومیر نهایی یا استفاده از ECMO است (شواهد با کیفیت بالا). این کاهش به علت کاهش استفاده از ECMO (با تعداد افراد مورد نیاز برای درمان یک نتیجه سودمند اضافی (NNTB برابر 5.3) بود؛ مرگومیر تحت تاثیر قرار نگرفته بود. اکسیژناسیون در تقریبا 50% از نوزادانی که iNO دریافت کرده بودند، بهبود یافته بود. OI با میانگین متوسط 15.1 طی 30 تا 60 دقیقه بعد از شروع درمان کاهش یافته و فشار نسبی اکسیژن شریانی (PaO2) با میانگین 53 میلیگرم جیوه افزایش یافته بود. اینکه نوزادان شواهد مشخصی را از پرفشاری خون ریوی پایدار نوزادان (PPHN) در اکوکاردیوگرافی داشته باشند، به نظر نمیرسید که واکنش را به iNO تحت تاثیر قرار دهند. پیامدها در نوزادان مبتلا به فتق دیافراگم بهبود نیافته بود؛ پیامدها اندکی، اما نه به میزان شاخصی، با iNO بدتر شده بود (شواهد با کیفیت متوسط).
پیامدهای بالینی در نوزادانی که iNO را در زمان معیارهای کمتر شدید دریافت کرده بودند، بهتر از کسانی نبود که وارد مطالعه شده بودند، اما فقط در صورتی درمان دریافت کرده بودند که وضعیت آنها بدتر شده بود. تعداد کمتر نوزادانی که iNO را زودهنگام دریافت کرده و معیارهای درمان دیررس را نشان دادند، بیانگر این است که iNO زودتر، پیشرفت بیماری را کاهش میدهد، اما مرگومیر و نیاز به ECMO را کاهش نمیدهد (شواهد معتبر). بروز ناتوانی، بروز ناشنوایی و نمرات رشد نوزادان همگی بین بازماندگان آزمایشها، چه آنها که iNO دریافت کرده بودند و چه کسانی که دریافت نکرده بودند، مشابه بود.
نیتریک اکساید استنشاقی با غلظت اولیه 20 ppm برای نوزادان ترم و نزدیک ترم مبتلا به نارسایی تنفسی هیپوکسیک که فتق دیافراگمی ندارند، موثر است.