افراد مبتلا به برونشیت مزمن یا بیماری انسدادی ریه (COPD) ممکن است از عودهای راجعه با افزایش حجم یا عفونت خلط، یا هر دو، رنج ببرند. هزینههای شخصی و سیستماتیک مراقبتهای بهداشتی در ارتباط با عودها نشان میدهد هر درمانی که وقوع عودها را کاهش دهد، مفید است. تفاوت آشکار میان کشورها از نظر تجویز موکولیتیکها نشاندهنده تنوع در برداشت از تاثیرات آنها است.
اهداف اولیه
تعیین اینکه آیا درمان با موکولیتیکها تواتر تعداد عودها و/یا میزان روزهای از کارافتادگی را در بیماران مبتلا به برونشیت مزمن یا بیماری انسدادی مزمن ریوی کاهش میدهد.
اهداف ثانویه
• ارزیابی اینکه آیا داروهای موکولیتیک منجر به بهبود عملکرد ریه یا کیفیت زندگی میشوند.
• تعیین میزان فرکانس عوارض جانبی همراه با استفاده از موکولیتیک.
ما ثبت گروه تخصصی راههای هوایی کاکرین و فهرست مقالات را در ده مقطع مختلف جستجو کردیم، که جدیدترین آن در جولای 2014 بود.
ما مطالعات تصادفی را در این مرور گنجاندیم که درمان موکولیتیک خوراکی را با پلاسبو طی مدت حداقل دو ماه در بزرگسالان مبتلا به برونشیت مزمن یا COPD مقایسه کرده بودند. ما مطالعات افراد مبتلا به آسم و سیستیک فیبروزیس را حذف کردیم.
این مرور فقط دادههای خلاصه شده را تجزیه و تحلیل کرد، که اغلب از مطالعات منتشرشده استخراج شده بود. در نسخههای قبلی، یکی از نویسندههای مرور دادهها را، که در بهروزرسانیهای بعدی مجددا ارزیابی شدند، استخراج کرد. در نسخههای بعدی، نویسندگان مرور دادههای استخراج شده را دو بار بررسی و سپس دادهها را برای تجزیه و تحلیل در RevMan وارد کردند.
ما چهار مطالعه را در بهروزرسانی 2014 به این مرور اضافه کردیم. حالا این مطالعه مروری شامل 34 کارآزمایی است، که در مجموع 9367 شرکتکننده داشتند. بسیاری از مطالعات بهطور واضح تخصیص پنهان را توصیف نکرده بودند، از این رو تورش انتخاب ممکن است بر نتایج تاثیر گذاشته باشد، که اطمینان ما را در مورد یافتهها کاهش داد.
نتایج 26 مطالعه با 6233 شرکتکننده نشان داد که در مقطع انجام مطالعه در گروه موکولیتیک احتمال اینکه بیمار بدون تشدید بیماری باشد بیشتر است (نسبت شانس پتو (OR): 1.75؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.57 تا 1.94). بههرحال، جدیدترین مطالعات منافع کمتری را برای این درمان در مقایسه با آنچه در مطالعات پیشین گزارش کرده بودند، گزارش کردند. تعداد کلی افراد مورد نیاز برای درمان با موکولیتیکها برای به دست آوردن منافع اضافی برای مدت متوسط 10 ماه -برای اینکه یک شرکتکننده دیگر بدون تشدید بیماری باشد- هشت بود (NNTB: 8؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 7 تا 10). استفاده از موکولیتیکها همراه با کاهش 0.03 عودها به ازای هر شرکتکننده در هر ماه (میانگین اختلاف (MD): .030 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.04 - تا 0.03 - ؛ 7164 شرکتکننده؛ 28 مطالعه؛ I2 = 85%)، در مقایسه با پلاسبو، که، حدود 0.36 مورد در هر سال، یا یک عود در هر سه سال بود. عدم تجانس بسیار زیادی برای این پیامد گزارش شد، بنابراین نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند. نوع یا دوز موکولیتیکها به نظر نمیرسد بر اندازه اثر، یا وخامت COPD، شامل تاریخچه تشدیدها، تاثیری بگذارد. مطالعات طولانیتر تاثیرات کمتری را از موکولیتیکها در مقایسه با مطالعات کوتاهمدتتر نشان دادند.
استفاده از موکولیتیکها با کاهش 0.43 روز از ناتوانی به ازای هر شرکتکننده در مقایسه با پلاسبو بود (95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 - تا 0.30 - ؛ 13 مطالعه؛ 61% = I2). با موکولیتیکها تعداد افرادی که به یک بار یا بیشتر بستری شدن نیاز داشتند، کاهش یافت، اما نتایج مطالعه پایدار نبود (Peto OR: 0.68؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 0.89؛ 1788 شرکتکننده؛ 4 مطالعه؛ 58% = I2). پژوهشگران کیفیت بهتر زندگی را با موکولیتیکها گزارش کردند (MD: 2.64 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.21 - تا 0.08؛ 2231 شرکتکننده؛ 5 مطالعه؛ 51% = I2). اگرچه این اختلاف میانگین به حداقل تفاوت معنادار کلینیکی 4 - واحد نمیرسید، ما نتوانستیم تاثیرات جمعیتی را بررسی کنیم چرا که ما دادههای لازم را برای تحلیل پاسخ دهنده نداشتیم. درمان با موکولیتیک با هیچ افزایش قابل توجه عوارض جانبی در تعداد کل عوارض جانبی، از جمله مرگ (Peto OR: 1.03؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.52 تا 2.03؛ 2931 شرکتکننده؛ 8 مطالعه؛ 0% = I2)، همراه نبود اما ضریب اطمینان آنقدر وسیع بود که نمیشد تایید کرد درمان تاثیری بر میزان مرگ نداشته است.
در شرکتکنندههای مبتلا به برونشیت مزمن یا COPD، ما اطمینان متوسط داریم که درمان با موکولیتیکها ممکن است با کاهش خفیف تشدیدهای حاد همراه باشد و تاثیر کوچکی بر کیفیت کلی زندگی بگذارد. اعتماد ما به نتایج توسط این واقعیت که تاثیرات آن بر تشدید در کارآزماییهای اولیه بزرگتر از آنی است که توسط مطالعات اخیر گزارش شده، شاید به این دلیل که کارآزماییهای کوچکتر اولیه در معرض خطر بیشتری از تورش انتخاب یا انتشار بودند، در نتیجه مزایای درمان ممکن است آنقدر که شواهد قبلی نشان میدادند، بزرگ نباشد.