آرامسازی (sedation) مناسب برای نوزادانی که تحت پروسیجرهای ناراحت کننده قرار میگیرند، میتواند استرس را کاهش دهد و از عوارض جلوگیری کند. میدازولام یک بنزودیازپین کوتاهاثر است که بهطور فزایندهای در بخشهای مراقبتهای ویژه نوزادان (NICU) مورد استفاده قرار میگیرد. با این حال، موثر بودن آن به عنوان یک سداتیو در نوزادان بهطور نظاممند ارزیابی نشده است.
اهداف اولیه: ارزیابی اثربخشی انفوزیون داخل وریدی میدازولام برای آرامسازی نوززادان، ارزیابی شده با رفتار و/یا اندازهگیریهای فیزیولوژیک سطح آرامسازی، در نوزادان شدیدا بیمار بستری در NICU.
اهداف ثانویه: ارزیابی اثربخشی انفوزیون داخل وریدی میدازولام برای آرامسازی بر عوارض، از جمله موارد زیر:
.1 بروز خونریزیهای داخل بطنی (IVH) / لکومالاسیای پریونتریکولار (PVL)؛
.2 مرگومیر؛
.3 رخداد عوارض جانبی همراه با استفاده از میدازولام (افت فشار خون، اختلالات نورولوژیک)؛
.4 روزهای نیاز به ونتیلاسیون؛
.5 روزهای تجویز اکسیژن اضافی؛
.6 بروز پنوموتوراکس؛
.7 طول مدت اقامت در NICU (روزها)؛
.8 و پیامدهای درازمدت تکامل عصبی.
ما از شیوه جستوجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین برای جستوجوی پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2016، شماره 5)، MEDLINE به واسطه PubMed (1966 تا 16 جون 2016)، Embase(1980 تا 16 جون 2016) و Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL، 1982 تا 16 جون 2016) استفاده کردیم. ما پایگاههای دادههای کارآزماییهای بالینی، مجموعه مقالات کنفرانسها و منابع مقالات مرتبط را برای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده و کارآزماییهای شبهتصادفی شده جستوجو کردیم.
ما کارآزماییهای تصادفیسازیشده و شبهتصادفی کنترل شده را از انفوزیون داخل وریدی میدازولام برای آرامسازی در نوزادان 28 روزه یا کمتر انتخاب کردیم.
ما دادهها را براساس پیامد اولیه میزان آرامسازی خلاصهسازی کردیم. ما پیامدهای ثانویه را مانند خونریزی اینتراونتریکولار، لکومالاسیای پرویپنتریکولار، مرگ، طول مدت بستری در NICU و عوارض جانبی مرتبط با میدازولام مورد ارزیابی قرار دادیم. در موارد مناسب، ما متاآنالیزها را با استفاده از خطر نسبی (RR) و تفاوت خطر (RD) انجام دادیم و در صورتی که RD از نظر آماری معنیدار بود، ما تعداد مورد نیاز برای درمان برای به دست آوردن یک پیآمد سودمند اضافی (NNTB) یا یک پیآمد مضر اضافی (NNTH)، را همراه با 95% فاصله اطمینان (CI) برای متغیرهای دستهای و میانگین تفاوت سنگین (WMD) را برای متغیرهای پیوسته، محاسبه کردیم. ما ناهمگنی را با انجام آزمون I-squared (I2) ارزیابی کردیم.
ما در این مرور سه کارآزمایی را شامل 148 نوزاد گنجاندیم. ما برای این بهروزرسانی، کارآزمایی جدیدی شناسایی نکردیم. با استفاده از مقیاسهای مختلف آرامسازی، هر یک از کارآزماییها سطح آرامسازی را بهطور معنیداری بالاتر در گروه میدازولام در مقایسه با گروه پلاسبو نشان میداد. با این حال، هیچیک از مقیاسهای آرامسازی استفاده شده در نوزادان نارس اعتبار نداشت؛ بنابراین، ما نمیتوانیم در مورد اثربخشی میدازولام در این جمعیت قاطعیت داشته باشیم. مدت زمان بستری بودن در NICU در گروه میدازولام بهطور معنیداری بیشتر از گروه پلاسبو بود (WMD: 5.4 روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.40 تا 10.5؛ I2 = %0؛ دو مطالعه؛ 89 نوزاد).
یک مطالعه (43 نوزاد) نمرات پروفایل درد نوزادان نارس (PIPP) را در گروه انفوزیون میدازولام در مقایسه با تزریق انفوزیون دکستروز (پلاسبو)، کمتر گزارش کرده بود (MD: 3.80 - ؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.93 تا - 1.67 ). مطالعه دیگر (46 نوزاد) بروز بیشتر عوارض جانبی عصبی را در دوره 28 روز پس از تولد (مرگ، درجه III یا IV از IVH یا PVL) در گروه میدازولام نسبت به گروه مورفین مشاهده کرده بود (RR: 7.64؛ RD: 0.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2 تا 14؛ NNTH: 4) (آزمایشات ناهمگونی قابل اجرا نبودند). ما این کارآزماییها را با توجه به ارزیابی سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) براساس پیآمدهای زیر با کیفیت متوسط در نظر گرفتیم: مرگومیر در طول بستری در بیمارستان، طول مدت بستری در NICU، کفایت بیدردی بر اساس نمرات PIPP و پیامدهای بد عصبی پس از 28 روز از تولد.
دادهها برای ترویج استفاده از انفوزیون داخل وریدی میدازولام به عنوان یک آرامبخش برای نوزادان تحت مراقبتهای ویژه کافی نیست. این بررسی نگرانیهای مربوط به ایمنی میدازولام در نوزادان را افزایش میدهد. تحقیقات بیشتری در مورد اثربخشی و ایمنی میدازولام در نوزادان ضروری است.