اندومتریوز یکی از بیماریهای شایع زنان است که میتواند نشانههای دردناکی داشته و به ناباروری منجر شود. این بیماری کیفیت زندگی زنان را بسیار تحت تأثیر قرار داده و بر شغل، فعالیتهای روزانه، روابط جنسی و غیرجنسی و باروری آنها اثر میگذارد. داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAID)، اغلب بهعنوان درمان خط اول برای زنان مبتلا به درد مرتبط با اندومتریوز استفاده میشوند.
ارزیابی اثرات NSAIDهای مورد استفاده بهمنظور مدیریت درد در زنان مبتلا به اندومتریوز در مقایسه با دارونما، سایر NSAIDها، داروهای مسکن دیگر یا عدم درمان.
ما در پایگاه تخصصی ثبت کارآزماییهای کنترلشده گروه زنان و باروری در کاکرین (اکتبر 2016) منتشرشده در پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین و همچنین MEDLINE (ژانویه 2008 تا اکتبر 2016)، Embase (از 1 ژانویه 2016 تا 19 اکتبر 2016 محدود بود؛ زیرا تمام منابع قبلی در خروجی CENTRAL بهعنوان نتیجه پروژه Embase انتخاب شده بود)، مراکز ثبت کارآزماییهای در جریان و فهرستهای منابع انتشارات مرتبط را جستوجو کردیم. ما هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترل شده جدیدی شناسایی نکردیم. تا زمانی که شواهد تازهای در آینده نیابیم، این مرور را بهروزرسانی نخواهیم کرد.
ما همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (RCT) مربوط به استفاده از NSAIDها را برای مدیریت درد مرتبط با اندومتریوز در زنان از تمامی سنین انتخاب کردیم.
در بهروزرسانی سال 2009 این مرور، دو نویسنده مروری (CA و SH) بهطور مستقل دادههای حاصل از مطالعات انتخابی را مطالعه و استخراج کردند. ما کارآزماییهای متقاطع را با بهکارگیری روش واریانس معکوس RevMan آنالیز کردیم تا نسبتهای شانس را برای پیامدهای دوتایی محاسبه کنیم.
ما هیچ کارآزمایی کنترلشده تصادفی را برای بهروزرسانی 2016 شناسایی نکردیم. این مرور شامل دو کارآزمایی است؛ ما فقط یک کارآزمایی را با 24 زن در آنالیز انتخاب کردیم.
خطر سوگیری کلی، به علت فقدان جزئیات روششناختی، نامشخص بود. با استفاده از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها)، کیفیت این شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم. ما کیفیت شواهد را به دلیل خطر سوگیری و عدم دقت (فاصلههای اطمینان گسترده و شواهد مبتنی بر یک کارآزمایی کوچک)، تنزل دادیم.
مقایسه NSAIDها (ناپروکسن) در برابر دارونما، حاکی از نبود شواهد تأثیر مثبت بر تسکین درد در زنان مبتلا به اندومتریوز بود (نسبت شانس (OR): 3.27؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 17.69؛ 1 کارآزمایی؛ 24 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). شواهدی که نشان دهند احتمال نیاز به مسکن اضافی (OR: 0.12؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.01 تا 1.29؛ 1 کارآزمایی؛ 24 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا تجربه عوارض جانبی (OR: 0.46؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.09 تا 2.47؛ 1 کارآزمایی؛ 24 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) در زنان مصرفکننده NSAIDها (ناپروکسن) در قیاس با دارونما کمتر است، غیرقاطع بودند.
مطالعات هیچ اطلاعاتی را درباره کیفیت زندگی، اثرات بر فعالیتهای روزمره، غیبت از کار یا مدرسه، نیاز به درمان تهاجمی یا رضایت شرکتکننده از درمان، ارائه نکرده بودند.
ما با توجه به نبود شواهد با کیفیت بالا و فقدان گزارشدهی پیامدهای مطلوب برای این بررسی، نتوانستیم قضاوت کنیم که آیا NSAIDها (ناپروکسن) در کنترل درد ناشی از اندومتریوز مؤثر هستند یا خیر. هیچ شواهدی بیانگر این نبود که یک NSAID مؤثرتر از دیگری است. همانگونه که در سایر مرورهای کاکرین نشان داده شده، زنان مصرفکننده NSAIDها باید آگاه باشند که ممکن است این داروها باعث اثرات ناخواسته شوند.