علیرغم افزایش استفاده از لقاح آزمایشگاهی (IVF)، جراحی به عنوان یک شیوه درمانی قابل قبول برای ناباروری لولهای باقی مانده است. برآورد نرخ تولد زنده بعد از جراحی از 9% برای زنان مبتلا به اختلال لولهای شدید تا 69% برای افراد دچار اختلال خفیف متفاوت است؛ با این حال، اثربخشی جراحی بهطور دقیق در مقایسه با سایر درمانها از جمله IVF و مدیریت انتظار (expectant management) (عدم درمان) ارزیابی نشده است. نرخ تولد زنده در ارتباط با شدت آسیب لوله، به اندازه کافی مورد ارزیابی قرار نگرفته است. مهم است که بهدلیل نگرانیها درباره پیامدهای جانبی، عوارض حین جراحی و هزینههای مرتبط با جراحی لوله و همچنین درمانهای جایگزین (عمدتاً IVF)، کارایی جراحی را در برابر سایر گزینههای درمان در زنان مبتلا به ناباروری لولهای مشخص کنیم.
هدف این بررسی، تعیین اثربخشی و ایمنی جراحی در قیاس با مدیریت بارداری یا IVF از لحاظ افزایش احتمال تولد زنده در شرایط ناباروری لولهای بود (صرف نظر از درجه شدت).
ما این پایگاههای اطلاعاتی را در اکتبر 2016 جستوجو کردیم: ثبت کارآزماییهای گروه زنان و باروری در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE ،CINAHL و PsycINFO، همچنین مراکز ثبت کارآزماییهای بالینی، منابع مقالات منتشرنشده و فهرستهای منابع کارآزماییهای انتخابی و مرورهای نظاممند مرتبط.
ما فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده واجد شرایط را برای ورود در نظر گرفتیم که دارای نرخ تولد زنده به ازای هر شرکتکننده به عنوان پیامد مطلوب اولیه بودند.
ما برنامهریزی کردیم که دو نویسنده مطالعه مروری بهطور مستقل واجد شرایط بودن و خطر سوگیری کارآزماییها را ارزیابی کرده و دادههای مطالعات را استخراج کنند. پیامد اولیه این بررسی، نرخ تولد زنده تجمعی (cumulative livebirth rate) بود. پیامدهای ثانویه شامل نرخ بارداری و پیامدهای جانبی مانند نرخ سقط جنین، میزان حاملگی خارج رحمی و نرخ عوارض مرتبط با عمل بود. ما در نظر داشتیم که دادهها را برای محاسبه نسبتهای شانس (OR) و فاصلههای اطمینان (CI) ترکیب کنیم. ما ناهمگونی آماری را با استفاده از آماره I2 ارزیابی کردیم و برای بررسی کیفیت کلی شواهد مربوط به مقایسههای اصلی، از سیستم GRADE (نظام درجهبندی کیفیت شواهد و قدرت توصیهها) بهره بردیم.
ما کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده مناسبی شناسایی نکردیم.
اثربخشی جراحی لولهای نسبت به مدیریت بارداری و IVF از نظر میزان تولد زنده برای زنان مبتلا به ناباروری لولهای، همچنان نامشخص باقی مانده است. کارآزماییهای بزرگی با قدرت کافی برای تعیین کارایی جراحی در این زنان موردنیاز هستند. کارآزماییهای آینده نباید فقط نرخ تولد زنده را به ازای هر بیمار گزارش کنند؛ بلکه باید عوارض جانبی و هزینههای درمان طی را یک زمان طولانیتر مقایسه کنند. عواملی مثل درمان باروری، سن همسر زن، مدت ناباروری و سابقه بارداری قبلی که دارای تأثیر عمده بر این پیامدها هستند، باید در نظر گرفته شوند.
محققان باید میزان تولد زنده را در ارتباط با شدت آسیب لوله و روشهای متفاوت بهکاررفته برای ترمیم لوله شامل جراحی میکروسکوپی و شیوههای لاپاراسکوپیک، گزارش کنند.