دادههای غیرتصادفی نشان میدهد که ارتباطی بین هیپراورسمی (hyperuricaemia) و پیشرفت یا ایجاد نارسایی مزمن کلیه وجود دارد. اگر این دادهها درست باشند، درمان کاهنده اورات ممکن است بخش مهمی از مراقبت نارسایی مزمن کلیه باشد، و خطرات پیامدهای قلبی-عروقی و بیماری کلیه در مراحل پایانی را کاهش دهد.
هدف این مطالعه مروری مطالعه منفعتها و ضررهای درمان کاهنده اسیداوریک بر پیشرفت CKD و دیگر عوارض قلبیعروقی است.
برای این مطالعه مروری، مرکز ثبت تخصصی کلیه و پیوند در کاکرین (Cochrane Kidney and Transplant Specialised Register) را با تماس با متخصص اطلاعات و با جستوجوی اصطلاحات مربوط به این مطالعه مروری جستوجو کردیم. مطالعات این مرکز تخصصی از طریق استراتژیهای جستوجو در CENTRAL، MEDLINE، و EMNBASE؛ جستوجوی دستی خلاصه مقالات کنفرانسها، و جستوجوی پورتال جستوجوی مرکز ثبت کارآزماییهای بالینی بینالمللی (ICTRP ؛International Clinical Trials Register) و ClinicalTrials.gov شناسایی شد.
همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که درمان اولیه کاهنده اورات را در بیماران با یا بدون CKD بررسی کردهاند.
دو نویسنده این مطالعه مروری بهطور مستقل کیفیت مطالعه را بررسی و دادهها را استخراج کردند. تحلیلهای آماری با استفاده از یک مدل اثر تصادفی انجام شد و نتایج به صورت خطر نسبی (RR) با 95% فاصله اطمینان (CI) برای نتایج دوتایی، یا میانگین تفاوت (MD) برای نتایج پیوسته، یا میانگین تفاوت استاندارد (SMD)، در صورت استفاده از مقیاسهای مختلف، بیان شدند.
12 مطالعه (با 1187 شرکتکننده) در این مطالعه مروری گردآوری شدند. خطر سوگیری (bias) برای اکثر حیطههای این مطالعه نامشخص بود.
درمان کاهنده اسیداوریک ممکن است روی پیامد مرگ طی 6 ماه (2 مطالعه؛ 498 شرکتکننده: RR: 1.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 4.48) یا 2 سال (2 مطالعه؛ 220 شرکتکننده؛ RR: 0.13؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.02 تا 1.06؛ شواهد با قطعیت پائین) تفاوت کمی ایجاد کند یا هیچ تفاوتی ایجاد نکند. درمان کاهنده اسیداوریک ممکن است در رخداد ESRD طی 1 یا 2 سال تفاوت کمی ایجاد کند یا هیچ تفاوتی ایجاد نکند (شواهد با قطعیت پائین). عملکرد کلیه ممکن است با درمان کاهنده اسیداوریک طی 1 سال با کاهش کراتینین سرم (2 مطالعه؛ 83 شرکتکننده؛ MD: 73.35 - میکرومول بر لیتر؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 107.28 - تا 39.41 - ) و افزایش eGFR (1 مطالعه؛ 113 شرکتکننده؛ MD: 5.50 mL/min/1.73 m2؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 10.41) بهبود یابد. اما، احتمالا طی 2 سال تفاوت کم ایجاد میکند، یا هیچ تفاوتی در eGFR ایجاد نمیکند (2 مطالعه؛ 164 شرکتننده؛ MD: 4.00 میلیلیتر بر دقیقه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.28 - تا 11.28). درمان کاهنده اسیداوریک؛ سطح اسیداوریک را در همه زمانها کاهش داد (3، 4، 6، 12 و 24 ماه؛ شواهد با قطعیت بالا)
شواهد کافی برای حمایت از اثر درمان کاهنده اسیداوریک بر فشارخون، پروتئینوری، یا دیگر شاخصهای قلبیعروقی وجود ندارد. یاید اشاره کرد که منفعتهای واضح درمانی در همه زمانها وجود نداشت، از اینرو احتمال سوگیری بالقوهای وجود دارد.
دادههای محدودی وجود دارد که نشان میدهد درمان کاهنده اسیداوریک ممکن است از پیشرفت نارسایی مزمن کلیه جلوگیری کند؛ اما این نتیجهگیری بسیار نامطمئن است. مزایا در همه زمانها مشاهده نشد و کیفیت شواهد به طور کلی پائین بود. برای مطالعه اثر درمان کاهنده اسیداوریک بر پیشرفت CKD به مطالعات بزرگتری نیاز است. 3 مطالعه در حال انجام دادههای با کیفیت بالایی در آینده فراهم خواهند کرد.