کاهش تناسب قلبی- تنفسی (تضعیف عملکرد قلبی و تنفسی) یک پیامد معمول آسیب تروماتیک مغزی (TBI) است. آموزش بدنسازی ممکن است برای مقابله با این اختلال انجام شود.
هدف اصلی این مطالعه مروری بهروز شده، بررسی این موضوع است که آیا تمرین بدنسازی، تناسب قلبی-عروقی را در افراد مبتلا به TBI بهبود میبخشد یا خیر. اهداف ثانویه عبارت بودند از: ارزیابی اینکه آیا تمرین بدنسازی عملکرد و ساختار بدن (اختلالات جسمی و شناختی، پاسخهای روانشناختی ناشی از آسیب)، محدودیتهای فعالیت و محدودیتهای مشارکت را در افرادی که دچار TBI شدهاند، بهبود میبخشد یا خیر؛ و همچنین ارزیابی ایمنی، پذیرش، امکانپذیری و مناسب بودن این روش.
ما 10 پایگاه اطلاعاتی الکترونیکی را جستوجو کردیم (ثبت کارآزماییهای گروه آسیبها و صدمات در کاکرین (Cochrane Injuries Group Trials Register)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ Cochrane Central Register of Controlled Trials)؛ Embase؛ PubMed (MEDLINE)؛ CINAHL؛ AMED؛ SPORTDiscus؛ PsycINFO؛ PEDro و PsycBITE) و پلتفرم ثبت کارآزماییهای بالینی بینالمللی برای کارآزماییهای مرتبط. علاوه بر این، ما فهرست منابع مطالعات مروری ساختارمند مربوط به موضوع را که از جستوجوی خود و از مطالعات انتخابشده شناسایی کرده بودیم، غربالگری کردیم و با نویسندگان کارآزماییها برای شناسایی مطالعات بیشتر تماس گرفتیم. جستوجو در آگوست 2017 اجرا شد.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با شرکتکنندگان مبتلا به TBI، در صورتی واجد شرایط بودند که برنامه ورزشی شامل آموزش بدنسازی قلبی-تنفسی را با مراقبت معمول، مداخله غیرورزشی یا مداخله درمانی مقایسه کرده بودند.
دو نویسنده بهطور مستقل نتایج جستوجو را غربالگری کردند، دادهها را استخراج و خطر سوگیری (Bias) را ارزیابی کردند. ما برای اطلاعات بیشتر با انجام دهندگان کارآزماییها تماس گرفتیم. برای دادههای پیوسته، میانگین تفاوت (MD) یا میانگین تفاوت استاندارد (SMD) و 95% فاصله اطمینان (CI) را محاسبه کردیم و برای دادههای دوتایی، نسبت شانس (OR) با 95% CI محاسبه شد. هنگامی که مطالعات همگن کافی وجود داشت، ما دادهها را ادغام کردیم.
در این بهروزرسانی دو مطالعه جدید شامل 96 شرکتکننده شناسایی شد که به شش مطالعه قبلی اضافه شد. در مجموع هشت مطالعه شامل 399 شرکتکننده در بهروزرسانی مطالعه مروری انتخاب شدند. شرکتکنندگان اولیه، مردانی در اواسط سن 30 سالگی خود بودند که TBI شدیدی را پشت سر گذاشته بودند. هیچ مطالعهای شامل کودکان نبود. مطالعات از لحاظ بالینی با توجه به مداخلات، زمان پس از حادثه و پیامدهای مورد استفاده متفاوت بود. در پایان مداخله، میانگین تفاوت در حداکثر توان خروجی برابر 35.47 وات (W) به نفع تمرین بدنسازی (MD: 35.47 W؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.53 تاW 68.41؛ 3 مطالعه، 67 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پائین). فواصل اطمینان هم شامل تاثیر بالقوه مهم بالینی و هم تاثیر بالقوه ناچیز است و ناهمگونی متوسطی در میان مطالعات وجود داشت.
برای پنج مورد از پیامدهای ثانویه در انتهای مداخله، دادههای کافی برای انجام متاآنالیز (meta-analysis) وجود داشت: ترکیب بدن (SMD: 0.29 انحراف معیارها (به نفع کنترل)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.22 - تا 0.79؛ 2 مطالعه، 61 شرکتکننده، شواهد با کیفیت پائین)، قدرت و توان (SMD: 0.02 - (به نفع کنترل)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.86 - تا 0.83؛ 2 مطالعه، 23 شرکتکننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین)، خستگی (SMD: 0.32 - (به نفع تمرین تناسب اندام)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 - تا 26.0؛ 3 مطالعه، 130 شرکتکننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین)، افسردگی (SMD: 0.43 - (به نفع تمرین تناسب اندام)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.92 - تا 0.06؛ 4 مطالعه؛ 220 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) و عملکرد نوروموتور (SMD: 0.01 متر (به نفع تمرین تناسب اندام)؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.25 - تا 0.27؛ 2 مطالعه؛ 109 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). مشخص نبود که آیا آموزش بدنسازی در بهبود این پیامد ثانویه نسبت به مداخلات کنترل، بیشتر یا کمتر موثر بود. کیفیت زندگی در سه کارآزمایی ارزیابی شد، اما ما دادهها را به دلیل ناهمگونی قابلتوجه با هم ترکیب نکردیم. پنج مورد از هشت مطالعه شامل هیچ انصرافی از گروه مداخله نبودند و در هیچ یک از مطالعات، عوارض جانبی گزارش نشده بود.
شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نشان میدهد تمرین بدنسازی در بهبود اختلال قلبی-تنفسی پس از TBI موثر است. شواهد کافی برای نتیجهگیریهای قطعی در مورد پیامدهای دیگر وجود ندارد. در حالیکه به نظر میرسد این مداخله در افرادی مبتلا به TBI پذیرفته شده و هیچ مدرکی از آسیب وجود ندارد، مطالعات بیشتری با توان کافی و طراحی مناسب برای برآورد دقیقتر تاثیر بر آمادگی قلبی ریوی و همچنین تاثیرات در یک محدوده از اندازهگیریهای پیامدها و در افراد با ویژگیهای مختلف (به عنوان مثال کودکان) مورد نیاز است. در غیاب شواهد با کیفیت بالا، پزشکان ممکن است از طریق چکلیستهای غربالگری قبل از ورزش هدایت شوند تا اطمینان حاصل کنند که فرد مبتلا به آسیب تروماتیک مغزی برای تمرین ورزشی سالم است و میتواند پارامترهای آموزشی را با استفاده از دستورالعملهای کالج پزشکی ورزشی آمریکا را که برای افرادی که از آسیب مغزی رنج میبرند، ارائه میشود، اجرا کند.