<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?> <COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION ID="" LANGUAGE="fa-IR" SL_CONTEXT="" SOURCE_ID="" VERSION_NO="" XML_VERSION="2"> <REVIEW_METADATA DOI="10.1002/14651858.CD003298.pub3" GROUP_ID="" ID="" PUBLICATION_STATUS="" STAGE="R" STATUS="A" TYPE="INT" VERSION_NO=""> <AUTHORS>Evelyn J Ward, Lisa M Henry, Amanda J Friend, Simone Wilkins, Robert S Phillips</AUTHORS> <ORIGINAL_TITLE>Nutritional support in children and young people with cancer undergoing chemotherapy</ORIGINAL_TITLE> <ASSESSED_UP_TO_DATE DAY="07" MONTH="10" YEAR="2014"/> <PUBLISHED_ONLINE DAY="" MONTH="08" YEAR="2015"/> <CITATION_LAST_CHANGED ISSUE_NO="" YEAR=""/> </REVIEW_METADATA> <TITLE LABEL="Review Title">حمایت تغذیه‌ای در کودکان و افراد جوان مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار دارند</TITLE> <SUMMARY> <SUMMARY_TITLE LABEL="Summary Title"><h3>حمایت تغذیه‌ای در کودکان و افراد جوان مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار دارند</h3></SUMMARY_TITLE> <SUMMARY_BODY LABEL="Summary"> <P><p>تهیه و تدارک حمایت تغذیه‌ای ایمن، مناسب و موثر برای کودکان و افراد جوان که تحت درمان سرطان قرار دارند، به خوبی شناخته شده و قسمت مهمی از مراقبت از آنها را تشکیل می‌دهند. این ممکن است منجر به بازگشت سوء‌تغذیه دیده شده در زمان تشخیص، پیشگیری از سوء‌تغذیه مرتبط با سرطان، و تقویت وزن‌گیری و رشد و بهبود کیفیت زندگی بیماران شود. حمایت تغذیه‌ای ممکن است با یکی از دو روش زیر انجام شود: مایعات تغذیه‌ای داخل‐وریدی که از طریق یک ورید مرکزی یا محیطی وارد بدن شده و روده را بای‌پس می‌کند (تغذیه وریدی) یا مایعات یا مواد تو‐پُر (solid) تغذیه‌ای که از هر قسمتی از روده می‌گذرند، صرف نظر از روش ارائه (مثلا از طریق دهان یا یک لوله، تغذیه روده‌ای).</p> <p>ما شواهدی را از یک کارآزمایی کوچک به دست آوردیم که پیشنهاد می‌کند تغذیه وریدی در مقایسه با تغذیه روده‌ای (دریافت معمول غذا)، ممکن است منجر به افزایش وزن، آلبومین سرم، و کالری و پروتئین شود. به هر حال، تاثیر دیگر روش‌های ارائه حمایت تغذیه‌ای نامشخص باقی مانده است. نتایج به دست آمده از دیگر مطالعه کوچک پیشنهاد می‌کنند که استفاده از مواد غذایی مملو از انرژی که به صورت روده‌ای مصرف می‌شوند، منجر به افزایش میانگین دریافت انرژی روزانه می‌شود و متعاقبا، وزن‌گیری بیماران بیشتر می‌شود. سه مطالعه به بررسی مکمل‌های گلوتامین پرداختند و هیچ مزیتی را در استفاده از آنها نیافتند. یک مطالعه به بررسی تاثیر استفاده از روغن زیتون به جای مواد حاوی چربی‌های استاندارد در مواد غذایی وریدی پرداخته و در نهایت دریافته که منجر به افزایش وزن کمتری می‌شوند. یک مطالعه تاثیر افزودن فروکتوالیگوساکارید (fructooligosaccharide) را به مواد غذایی روده‌ای بررسی کرد و دریافت که تاثیری بر میزان افزایش وزن یا احساس تهوع شرکت‌کنندگان نداشته است. هیچ‌ مطالعه‌ای محتویات مواد غذایی گروه‌های EN یا PN را با هم مقایسه نکرده است. کارآزمایی‌ها همگی کیفیت پائینی داشته و مقیاس‌های مختلفی را برای اندازه‌گیری پیامدها به کار برده بودند. در آینده، انجام کارآزمایی‌های‌ بزرگ‌تر و دقیق‌تر به منظور پاسخ دادن به این سوال مهم مورد نیاز است.</p></P> </SUMMARY_BODY> </SUMMARY> <ABSTRACT> <ABS_BACKGROUND LABEL="Abstract Background"> <P>به خوبی ثابت شده که سوء‌تغذیه یک عارضه شایع بدخیمی کودکان و درمان آن است. این عارضه می‌تواند پیامد خود سرطان یا نتیجه شیمی‌درمانی باشد. حمایت تغذیه‌ای کمک می‌کند تا سوء‌تغذیه دیده شده هنگام تشخیص بازگردد، از سوء‌تغذیه مرتبط با درمان پیشگیری کند و وزن‌گیری و رشد را تقویت ‌کند. موثرترین و ایمن‌ترین فرم‌های حمایت تغذیه‌ای در کودکان و افراد جوان مبتلا به سرطان نامشخص است.</P> </ABS_BACKGROUND> <ABS_OBJECTIVES LABEL="Abstract Objectives"> <P>تعیین تاثیرات هر فرمی از حمایت تغذیه‌ای وریدی (parenteral; PN) یا روده‌ای (enteral; EN)، به جز مکمل‌های ویتامینی و ریز‐مغذی‌ها، در کودکان و افراد جوان مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند و تعیین تاثیر محتوای تغذیه‌ای فرم‌های PN و EN. این یک نسخه به‌روز از مرور قبلی کاکرین است.</P> </ABS_OBJECTIVES> <ABS_SEARCH_STRATEGY LABEL="Abstract Search Strategy"> <P>بانک‌های اطلاعاتی زیر را برای این مرور اولیه جست‌وجو کردیم: CENTRAL <I>(کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library))</I> (شماره 2، 2009)؛ MEDLINE (از 1950 تا 2006)؛ EMBASE (از 1974 تا 2006)؛ CINAHL (از 1982 تا 2006)، پایگاه ثبت پژوهش‌های ملی (2007)، و پایان‌نامه‌ها و تزها (در 2007). با متخصصان این زمینه تماس گرفتیم تا اطلاعات کارآزمایی‌های مرتبط را دریافت کنیم. برای به‌روز کردن این مرور، همان بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را از 2006 تا سپتامبر 2013 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین فهرست منابع مقالات وارد شده را برای یافتن کارآزمایی‌های اضافی به دقت بررسی کردیم.</P> </ABS_SEARCH_STRATEGY> <ABS_SELECTION_CRITERIA LABEL="Abstract Selection Criteria"> <P>کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه‌‐تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه هر فرمی از حمایت‌های تغذیه‌ای با دیگری، یا با گروه کنترل، در کودکان یا افراد جوان مبتلا به سرطان که تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند، پرداخته بودند.</P> </ABS_SELECTION_CRITERIA> <ABS_DATA_COLLECTION LABEL="Abstract Data Collection"> <P>دو نویسنده به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کردند. حداقل دو نویسنده به‌‎طور مستقل از هم کیفیت مطالعات را بررسی و داده‌ها را استخراج کردند. با نویسندگان کارآزمایی‌ها برای کسب اطلاعات ازدست‌رفته تماس گرفتیم.</P> </ABS_DATA_COLLECTION> <ABS_RESULTS LABEL="Abstract Results"> <P>مرور حاضر دربرگیرنده هشت کارآزمایی از مرور اولیه و شش کارآزمایی جدید است که 595 شرکت‌کننده (کمتر از 21 سال سن) مبتلا به لوکمی یا تومورهای تو‐پُر (solid) را که تحت شیمی‌درمانی قرار داشتند، تصادفی سازی کردند. همه کارآزمایی‌ها کیفیت پائینی داشتند، به جز دو کارآزمایی که به مکمل‌های گلوتامین پرداخته بودند. یک کارآزمایی کوچک دریافت که در مقایسه با EN، روش PN به‌طور قابل توجهی باعث افزایش وزن (تفاوت میانگین (MD): 4.12؛ 95% CI؛ 1.91 تا 6.33)، سطح آلبومین سرم (MD: 0.70؛ 95% CI؛ 0.14 تا 1.26)، دریافت کالری (MD: 22.00؛ 95% CI؛ 5.12 تا 38.88) و دریافت پروتئین (MD: 0.80؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.15) می‌شود. یک کارآزمایی با مقایسه PN محیطی و EN با PN مرکزی، دریافت میانگین وزن‌گیری روزانه (MD: ‐27.00؛ 95% CI؛ 43.32‐ تا 10.68‐) و دریافت انرژی (MD: ‐15.00؛ 95% CI؛ 26.81‐ تا 3.19‐) در گروه PN محیطی و EN به طور قابل توجهی کمتر است، در حالی که میانگین تغییرات در آلبومین سرم از گروه دیگر به طور معنی‌داری بیشتر است (MD: 0.47؛ 95% CI؛ 0.13 تا 0.81؛ 0.008 = P). کارآزمایی دیگری با تعداد شرکت‌کنندگان کم حاکی از افزایش در میانگین دریافت انرژی (درصد میزان توصیه شده روزانه) در کودکان تغذیه شده با غذایی مملو از انرژی، در مقایسه با غذایی با کالری استاندارد (MD: %+28؛ 95% CI؛ 17% تا 39%). سه مطالعه به مکمل‌های گلوتامین پرداخته‌اند. شواهدی که پیشنهاد می‌کنند گلوتامین شدت موکوزیت را کاهش می‌دهد، در دو مطالعه دارای اهمیت آماری نبودند (RR: 0.64؛ 95% CI؛ 0.19 تا 2.2 و RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.66 تا 1.1) و تفاوت‌ها در کاهش نرخ عفونت نیز در دو مطالعه قابل توجه نبود (RR: 1.0؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.4 و RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.51). فقط یک مطالعه PN بر پایه روغن زیتون را با PN بر پایه روغن استاندارد مقایسه کرده بود. علیرغم محتوای مشابه کالری در هر دو، فرمولای استاندارد چربی منجر به وزن‌گیری بیشتر (MD: ‐0.34 برای نمره Z؛ 95% CI؛ 0.68‐ تا 0.00). یک مطالعه تکی EN استاندارد را با EN حاوی فروکتواولیگوساکارید (fructooligosaccharide) مقایسه کرده بود. تفاوتی در وزن‌گیری شرکت‌کنندگان میان دو گروه دیده نشد (تفاوت میانگین (MD): 0.12‐؛ 95% CI؛ 0.57‐ تا 0.33)، با عوارض جانبی (تهوع) که به طور مساوی میان دو گروه دیده شد (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.48 تا 1.74).</P> </ABS_RESULTS> <ABS_CONCLUSIONS LABEL="Abstract Conclusions"> <P>شواهد محدودی از کارآزمایی‌های مجزا وجود دارد که پیشنهاد می‌کنند در کودکان و افراد جوان خوب تغذیه شده مبتلا به سرطانی که تحت شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند، PN موثرتر از EN است. شواهد برای دیگر روش‌های حمایت تغذیه‌ای نامشخص هستند. شواهد محدودی پیشنهاد می‌کنند که مواد غذایی غنی از انرژی دریافت میانگین انرژی روزانه را افزایش می‌دهد و تاثیر مثبتی بر وزن‌گیری دارد. شواهد حاکی از آن است که مصرف مکمل گلوتامین باعث کاهش بروز و شدت موکوزیت، نرخ عفونت و مدت بستری در بیمارستان می شود، این موضوع دارای اهمیت آماری نیست. پژوهش بیشتر، با حجم نمونه‌های بزرگ‌تر و متدولوژی دقیق، با استفاده از معیارهای دقیق و قابل اعتماد پیامد مورد نیاز است.</P> </ABS_CONCLUSIONS> </ABSTRACT> <TRANSLATION_NOTES LABEL="Translation Notes"> <P>ترجمه شده توسط مرکز همکار کاکرین ایران</P> </TRANSLATION_NOTES> </COCHRANE_REVIEW_TRANSLATION>