%0 Journal Article %A Abha Khushu, %A Melanie J Powney, %T Haloperidol for long-term aggression in psychosis %J 2 %V 2016 %N 0 %U http://cochrane.ir/article-1-860-fa.html %R 10.1002/14651858.CD009830.pub2 %D 2016 %K %X پیشینه اختلالات روانی می‌تواند در برخی از مردم منجر به تحریک‌پذیری می‌شود. این بیماری با علائم بی‌قراری، تحریک‌پذیری و زودرنجی مشخص می‌شوند، که می‌تواند منجر به رفتار کلامی و فیزیکی پرخاشگرانه شود -هر دو می‌تواند طولانی‌مدت باشند-. پرخاشگری در مجموعه وابسته به روان‌پزشکی، چالش مهمی برای پزشکان و خطری برای کاربران به حساب می‌آید؛ و یکی از علل شایع برای ورود به شرایط بستری است. اگر افراد همچنان به پرخاش ادامه دهند، ممکن است منجر به بستری طولانی شود. هالوپریدول (Haloperidol) برای درمان افراد مبتلا به پرخاشگری طولانی‌مدت استفاده می‌شود. اهداف بررسی اینکه آیا هالوپریدول به‌تنهایی، که به‌صورت خوراکی، عضلانی یا داخل وریدی تجویز می‌شود، درمان موثری برای پرخاشگری طولانی‌مدت/ مداوم در بیماری‌های روانی است یا نه. روش های جستجو ما ثبت کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (Cochrane Schizophrenia Group Trials Register) را جست‌وجو کردیم (جولای 2011 و آپریل 2015). معیارهای انتخاب ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCT ؛Randomised Controlled Trials) یا کارآزمایی‌های دو سوکور (دلالت تصادفی) که دارای داده‌های قابل استفاده برای مقایسه هالوپریدول با داروی دیگر یا دارونما برای افراد مبتلا به سایکوز و پرخاشگری بلند مدت/ مداوم می‌باشند را انتخاب کردیم. گردآوری و تحلیل داده‌ها یک نویسنده مطالعه مروری (AK) داده‌ها را استخراج کرد. برای داده‌های دوتایی، یک نویسنده مطالعه مروری (AK)، خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) آن‌ها را بر اساس قصد درمان بر اساس مدل ثابت اثر محاسبه کرد. یک نویسنده مطالعه مروری (AK) خطر سوگیری (Bias) را برای مطالعات انتخاب‌شده ارزیابی و جدول خلاصه‌ای از یافته‌ها را با استفاده از رویکرد GRADE تهیه کرد. نتایج اصلی ما شواهدی با کیفیت خوب درباره اثر مطلق هالوپریدول برای افراد مبتلا به پرخاشگری طولانی‌مدت داریم. یک مطالعه، 110 فرد را با پرخاشگر مزمن به سه داروی مختلف آنتی‌سایکوتیک تصادفی‌سازی کرد که معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. هنگامی که هالوپریدول با الانزاپین (olanzapine) یا کلوزاپین (clozapine) مقایسه شد، داده‌های چوله (نامتقارن) (83 = n) با خطر سوگیری بالا، نشان داد که برخی از مزایا از لحاظ نمرات مقیاس، درباره الانزاپین / کلوزاپین برای پرخاشگری کامل (total aggression)، دارای معنای بالینی نامشخصی هستند. داده‌ها فقط برای یک پیامد دیگر یعنی ترک زودتر مطالعه، در دسترس بود. زمانی که با سایر داروهای آنتی‌سایکوتیک مقایسه شد، افرادی که به هالوپریدول اختصاص داده شدند، بیشتر احتمال داشت مطالعه را ترک کنند (1 RCT؛ 110 = n؛ خطر نسبی (RR): 1.37؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84 تا 2.24؛ شواهد با کیفیت پائین). اگرچه برخی از داده‌ها برای پیامدهای ذکر شده در بالا وجود داشت، هیچ داده‌ای درباره بسیاری از پیامدهای باینری و پیامدهای خدماتی (استفاده از بیمارستان / پلیس)، رضایت از درمان، پذیرش درمان، کیفیت زندگی و اقتصاد وجود نداشت. نتیجه‌گیری‌های نویسندگان فقط یک مطالعه می‌توانست انتخاب شود و بسیاری از داده‌ها به شدت دارای چولگی بودند، تقریبا تفسیر غیر ممکن و کیفیت پایین بود. همچنین برخی محدودیت‌ها در طراحی مطالعه با توضیحات نامشخص درباره پنهان‌سازی تخصیص و خطر سوگیری برای انتخاب گزارش وجود داشت، بنابراین نتیجه‌گیری ممکن نبود. این مطالعه مروری نشان می‌دهد که چگونه انجام کارآزمایی‌ها در این گروه از افراد امکان‌پذیر هستند -البته دشوار است-. کارآزمایی‌های مرتبط بیشتری برای ارزیابی استفاده از هالوپریدول در درمان پرخاشگری طولانی‌مدت / مداوم در افراد مبتلا به سایکوز مورد نیاز است. خلاصه به زبان ساده هالوپریدول برای پرخاشگری طولانی‌مدت در بیماری سایکوز پیشینه افرادی که دچار دیسترس هذیان و توهم هستند، اغلب ممکن است آشفته و پرخاشگر شوند. داروی آنتی‌سایکوتیک هالوپریدول، علی‌رغم این‌که ممکن است منجر به عوارض جانبی جدی مانند تهوع، استفراغ، سرگیجه، بی قراری و اسپاسم عضلات شود، به‌طور گسترده‌ای برای درمان اسکیزوفرنی و پرخاشگری ناشی از سایکوز استفاده می‌شود. ویژگی‌های مطالعه گروه اسکیزوفرنی در کاکرین یک جست‌وجوی الکترونیکی را برای کارآزمایی‌های بالینی شامل استفاده از هالوپریدول برای پرخاشگری ناشی از سایکوز در جولای 2011 و آپریل 2015 انجام داد. ما یک مطالعه را با 110 شرکت‌کننده پیدا کردیم که مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی یا اسکیزوافکتیو تشخیص داده شدند. شرکت‌کنندگان در طول بستری شدن اخیر در بیمارستان، پرخاشگری فیزیکی و درگیری در حداقل یک رویداد تهاجمی / پرخاشگرانه داشتند. این مطالعه، شرکت‌کنندگان را برای دریافت هالوپریدول، کلوزاپین یا الانزاپین، تصادفی‌سازی کرد. نتایج اصلی امکان استفاده از بیشتر داده‌های ارائه‌شده وجود نداشت و اینکه آیا هالوپریدول برای کاهش پرخاشگری یا بهبود وضعیت روانی افرادی که به دلیل سایکوز، پرخاشگر هستند، موثر است یا نه، نامشخص است. هیچ داده‌ای مربوط به عوارض جانبی وجود نداشت. تعداد افرادی که مطالعه را زودتر ترک کردند، برای همه گروه‌های درمان مشابه بود. کیفیت شواهد کیفیت شواهد موجود پائین است، فقط یک مطالعه دارای خطر بالای سوگیری انتخاب گزارش نتایج، داده‌ها را ارائه کرد. امکان نتیجه‌گیری تا زمانی که داده‌های با کیفیت خوب بیشتری در دسترس باشند، وجود ندارد. %> http://cochrane.ir/article-1-860-fa. %P 0-0 %& 0 %! %9 %L A-10-2-820 %+ %G eng %@ 9 %[ 2016