دوشنبه 10 مهر 1402
جلد 2016 -
جلد 2016 - صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fay Crawford, Alina Andras, Karen Welch, Karen Sheares, David Keeling, Francesca M Chappell. D-dimer test for excluding the diagnosis of pulmonary embolism. 3 2016; 2016
URL: http://cochrane.ir/article-1-968-fa.html
URL: http://cochrane.ir/article-1-968-fa.html
پیشینه
آمبولی ریه (PE) می‌تواند هنگامی که یک ترومبوز (لخته خون) سفری را از طریق سیاهرگ‌ها آغاز کرده و در داخل شریان‌های ریه گیر می‌افتد، و باعث یک انسداد می‌شود، رخ دهد. افرادی که تصور می‌شود در معرض خطر باشند، عبارت‌اند از کسانی که مبتلا به سرطان هستند، افرادی که عمل جراحی اخیر داشته‌اند یا مدت طولانی بی‌تحرک بوده‌اند و زنان باردار. تظاهرات بالینی می‌تواند متغیر باشد، اما علائم تنفسی با علت ناشناخته مانند اشکال در تنفس، درد قفسه سینه و افزایش تعداد تنفس رایج است.
D-دیمرها قطعاتی از پروتئین هستند که که زمانی که یک لخته خون به عنوان یک نتیجه از فرآیندهای طبیعی بدن یا با استفاده از داروهای فیبرینولیتیک تجویزی می‌شکند، به داخل جریان خون آزاد می‌شوند. آزمون D-dimer یک بررسی آزمایشگاهی است که در حال حاضر برای رد کردن حضور سطوح پلاسمای D- دایمر بالا و در عین حال همراه با، ترومبوآمبولی وریدی (VTE)، استفاده می‌شود. آزمون D- دایمر سریع، ساده و ارزان است و می‌تواند از هزینه‌های سنگین تست‌های تشخیصی گران‌قیمت جلوگیری کند.
D-دیمرها قطعاتی از پروتئین هستند که که زمانی که یک لخته خون به عنوان یک نتیجه از فرآیندهای طبیعی بدن یا با استفاده از داروهای فیبرینولیتیک تجویزی می‌شکند، به داخل جریان خون آزاد می‌شوند. آزمون D-dimer یک بررسی آزمایشگاهی است که در حال حاضر برای رد کردن حضور سطوح پلاسمای D- دایمر بالا و در عین حال همراه با، ترومبوآمبولی وریدی (VTE)، استفاده می‌شود. آزمون D- دایمر سریع، ساده و ارزان است و می‌تواند از هزینه‌های سنگین تست‌های تشخیصی گران‌قیمت جلوگیری کند.
اهداف
بررسی توانایی تست D-dimer برای رد کردن تشخیص PE حاد در بیماران تحت درمان سرپایی در بیمارستان و موارد اورژانس و تصادفات (A & E) که با آزمون احتمال‌سنجی (PTP) احتمال ابتلا به PE داشته‌اند که براساس قوانین احتمال سنجی بالینی (CPR) سنجیده شده است، با برآورد دقت آزمون با توجه به برآوردهای حساسیت و اختصاصی بودن. این مطالعه مروری بر آن دسته از بیماران متمرکز است که تا زمان انجام مطالعه داروی ضدانعقاد دریافت نکرده بودند.
روش های جستجو
ما 13 پایگاه اطلاعاتی را از آغاز تا دسامبر 2013 جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع مطالعات مرتبط را بررسی کردیم.
معیارهای انتخاب
دو نویسنده مطالعه مروری به طور مستقل معیارهای خروج را از مطالعه برای مقالات کامل کردند و اختلافات با بحث حل شد. ما مطالعات مقطعی را از D-dimer در بررسی گنجاندیم که در آن‌ها سینتی‌گرافی ونتیلاسیون / پرفیوژن (V/Q) ، آنژیوگرافی ریه با توموگرافی کامپیوتری (CTPA)، آنژیوگرافی انتخابی ریه و آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی ریه (MRPA) به عنوان مراجع استاندارد استفاده شده بودند.
شرکت کنندگان: بزرگسالانی که به‌طور سرپایی در بیمارستان درمان شده بودند یا توسط A & E اداره شده بودند و مشکوک به احتمال PE حاد بودند، واجد شرایط برای گنجانده شدن در مطالعه مروری بودند و اگر نمره احتمال پیش‌آزمون بر اساس CPR دریافت کرده بودند.
آزمون‌های شاخص: آزمایش‌های D- دایمر کمی، نیمه‌کمی و کیفی.
شرایط هدف: PE علامت‌دار حاد.
استانداردهای مرجع: ما مطالعاتی را در مطالعه مروری گنجاندیم که آنژیوگرافی ریه، V/Q سینتی‌گرافی، CTPA و MRPA را به عنوان تست استاندارد مرجع استفاده کرده بودند.
شرکت کنندگان: بزرگسالانی که به‌طور سرپایی در بیمارستان درمان شده بودند یا توسط A & E اداره شده بودند و مشکوک به احتمال PE حاد بودند، واجد شرایط برای گنجانده شدن در مطالعه مروری بودند و اگر نمره احتمال پیش‌آزمون بر اساس CPR دریافت کرده بودند.
آزمون‌های شاخص: آزمایش‌های D- دایمر کمی، نیمه‌کمی و کیفی.
شرایط هدف: PE علامت‌دار حاد.
استانداردهای مرجع: ما مطالعاتی را در مطالعه مروری گنجاندیم که آنژیوگرافی ریه، V/Q سینتی‌گرافی، CTPA و MRPA را به عنوان تست استاندارد مرجع استفاده کرده بودند.
گردآوری و تحلیل داده‌ها
دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل داده‌ها را استخراج و کیفیت را با استفاده از ارزیابی کیفی تشخیصی دقت مطالعات-2 تشخیصی (QUADAS-2) ارزیابی کردند. ما اختلافات را با بحث حل کردیم. نویسندگان مطالعه مروری، داده‌های در سطح بیماران را زمانی که در دسترس بود از جدول 2 × 2 احتمالات استخراج کردند (مثبت درست (TPS)، منفی درست (TNS)، مثبت کاذب (FPs) و منفی کاذب (FNS)).
نتایج اصلی
ما چهار مطالعه را در مطالعه مروری گنجاندیم (1585 = n). هیچ‌یک از مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری (Bias) در هر یک از دامنه‌های QUADAS-2 نبودند، اما برخی از عدم اطمینان‌ها اعتبار مطالعات انجام شده را در برخی از دامنه‌ها که خطر ابتلا به تعصب نامشخص بود احاطه کرده بودند. آزمون‌های D-dimer حساسیت بالایی را در هر چهار مطالعه نشان داد، اما با سطح بالایی از نتایج مثبت کاذب، به ویژه در میان کسانی که بیش از 65 سال سن داشتند، همراه بود. برآورد حساسیت از 80٪ تا 100٪، و برآورد اختصاسی بودن از 23٪ به 63٪ متغیر بود.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
تست D-dimer منفی برای رد PE در بیمارانی که در تنظیم A & E قرار دارند و با PTP کم معتبر است. شواهد از یک مطالعه نشان می‌دهد که این تست ممکن است اعتبار کمتری در جمعیت مسن‌تر داشته باشد، اما هیچ شواهد تجربی برای حمایت از افزایش آستانه تشخیصی برای تفسیر نتایج D-dimer برای کسانی که بیش از سن 65 سال است، در دسترس نیست.
خلاصه به زبان ساده
D-dimer برای رد آمبولی ریوی در بیماران سرپایی بیمارستانی و افراد دچار حادثه و اورژانسی
سوال مطالعه مروری
بررسی توانایی تست D-dimer برای رد تشخیص آمبولی حاد ریه (PE) در بیماران تحت درمان سرپایی در بیمارستان و بخش‌های اورژانس و تصادفات (A & E).
پیشینه
آمبولی ریوی (PE) یک حالت جدی، و بالقوه کشنده است که زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در رگ‌های خونی در ریه‌ها گیر می‌افتد. زمانی که افراد به بخش‌های A&E بیمارستان با شکایت‌هایی مثل اشکال در تنفس، تنگی نفس و درد قفسه سینه مراجعه می‌کنند، چند توضیح احتمالی وجود دارد، اما تشخیص سریع مورد نیاز است. آزمون‌های در دسترس برای تشخیص لخته شدن خون در ریه‌ها تهاجمی و وقت‌گیر هستند، و می‌تواند خطر تابش اشعه را همراه داشته و پرهزینه باشد. تست‌های سریع، با انجام آسان و ارزان‌قیمت می‌تواند برای رد تشخیص بسیار ارزشمند باشند.
یکی از این تست‌ها آزمون D- دایمر است که این نام را دارد چون قطعات کوچک را از پروتئین در خون، که D- دایمر نام دارند، تشخیص می‌دهد. وقتی کسی با علائم تنگی نفس و درد قفسه سینه به بخش A & E بیمارستان مراجعه می‌کند، مراقبان معاینه را انجام می‌دهند و سوالاتی در مورد تاریخچه پزشکی بیمار و سبک زندگی او می‌پرسند. این کار به آن‌ها برای محاسبه نمره خطر بیمار در مورد اینکه علائم به دلیل PE باشد، کمک می‌کند.
اگر امتیازات نشان دهد که آن‌ها در معرض خطر بالای لخته خون در ریه‌ها قرار دارند، بیماران بلافاصله تحت اسکن تشخیصی قرار می‌گیرند (یا در حالی که منتظر نتایج آزمون هستند درمان شوند). تست D-dimer می‌تواند برای افرادی که در گروه احتمال کم یا متوسط (یا غیرمحتمل) قرار دارند، تجویز شود، نتیجه D- دایمر منفی ممکن است موجب رد تشخیص PE بدون نیاز به تصویربرداری باشد.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری همه شواهد ارائه شده را توسط مطالعاتی که توانایی D-dimer را برای رد کردن PE در افراد درمان سرپایی در بیمارستان و بخش‌های A & E بررسی کرده بودند، در نظر گرفت.
ما همه گزارش‌های موجود را از یک جست‌وجوی گسترده در پایگاه‌های اطلاعاتی مقالات پزشکی ارزیابی کردیم. دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل مطالعاتی را که معیارهای بررسی را داشتند ارزیابی کردند، که شامل استفاده از یک طراحی مطالعه به نام مطالعه cross-sectional یا مقطعی بود: گنجاندن افراد با علائم PE که به‌طور سرپایی در بیمارستان و بخش‌های A & E حضور داشتند، استفاده از نمره خطر و سپس یک تست D-dimer، و مقایسه نتایج حاصل از آزمون D-dimer با نتایج بهترین‌های تست‌های در دسترس – اسکن ونتیلاسیون / پرفیوژن (V/Q اسکن)، آنژیوگرافی ریه، آنژیوگرافی کامپیوتری توموگرافی ریه، و آنژیوگرافی مگنت رزونانس ریه.
نتایج اصلی
چهار مطالعه معیارهای گنجانده شدن ما را داشتند، و داده‌هایی از 1585 بیمار در دسترس بود. ما شواهدی یافتیم که نشان داد منفی بودن (عدم وجود بیماری) آزمون D- دایمر در رد PE و شناسایی افراد بدون PE بسیار خوب است، اما تعداد زیاد نتایج مثبت کاذب نشان می‌دهد که افراد با D-dimer افزایش یافته ممکن است به PE مبتلا نباشند، بنابراین، نتیجه مثبت نیاز به تصویربرداری به دنبال آن دارد. در یک مطالعه، نتایج مثبت کاذب در افراد مسن تر از 65 سال سن شایع‌تر بود.
کیفیت شواهد
جریان بیماران و زمان‌بندی آزمون D- دایمر و استاندارد مرجع تست از بزرگترین نگرانی‌های روش‌شناسی بود. هیچ‌کدام از نویسندگان مطالعات نمودار جریان بیماران را برای نشان دادن جریان بیماران در حین مطالعه ارائه نداده بودند، و فقط یک مطالعه به‌طور وضوح گزارشی از زمان بین تجویز شاخص و تست‌های استاندارد مرجع داشت. در سه مطالعه باقی مانده، زمان‌بندی بین انجام آزمون شاخص و تکمیل استاندارد مرجع به وضوح ذکر نشده بود، که منجر به طبقه‌بندی نامشخص سوگیری شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد محدود از مطالعات گنجانده شده در این مطالعه مروری نشان می‌دهد که آزمون D-dimer کمی که در بخش‌های اورژانس استفاده می‌شود نتایج منفی کاذب کمی دارد اما با مقدار بسیار بالایی از نتایج مثبت کاذب، با سطح بالایی از حساسیت سیستماتیک آشکار در تمام گروه‌های سنی، همراه است. این موضوع باعث می‌شود این تست به عنوان یک آزمون رد کننده مفید باشد اما به آن معنی است که نتیجه مثبت نیاز به تصویربرداری تشخیصی دارد.
بررسی توانایی تست D-dimer برای رد تشخیص آمبولی حاد ریه (PE) در بیماران تحت درمان سرپایی در بیمارستان و بخش‌های اورژانس و تصادفات (A & E).
پیشینه
آمبولی ریوی (PE) یک حالت جدی، و بالقوه کشنده است که زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در رگ‌های خونی در ریه‌ها گیر می‌افتد. زمانی که افراد به بخش‌های A&E بیمارستان با شکایت‌هایی مثل اشکال در تنفس، تنگی نفس و درد قفسه سینه مراجعه می‌کنند، چند توضیح احتمالی وجود دارد، اما تشخیص سریع مورد نیاز است. آزمون‌های در دسترس برای تشخیص لخته شدن خون در ریه‌ها تهاجمی و وقت‌گیر هستند، و می‌تواند خطر تابش اشعه را همراه داشته و پرهزینه باشد. تست‌های سریع، با انجام آسان و ارزان‌قیمت می‌تواند برای رد تشخیص بسیار ارزشمند باشند.
یکی از این تست‌ها آزمون D- دایمر است که این نام را دارد چون قطعات کوچک را از پروتئین در خون، که D- دایمر نام دارند، تشخیص می‌دهد. وقتی کسی با علائم تنگی نفس و درد قفسه سینه به بخش A & E بیمارستان مراجعه می‌کند، مراقبان معاینه را انجام می‌دهند و سوالاتی در مورد تاریخچه پزشکی بیمار و سبک زندگی او می‌پرسند. این کار به آن‌ها برای محاسبه نمره خطر بیمار در مورد اینکه علائم به دلیل PE باشد، کمک می‌کند.
اگر امتیازات نشان دهد که آن‌ها در معرض خطر بالای لخته خون در ریه‌ها قرار دارند، بیماران بلافاصله تحت اسکن تشخیصی قرار می‌گیرند (یا در حالی که منتظر نتایج آزمون هستند درمان شوند). تست D-dimer می‌تواند برای افرادی که در گروه احتمال کم یا متوسط (یا غیرمحتمل) قرار دارند، تجویز شود، نتیجه D- دایمر منفی ممکن است موجب رد تشخیص PE بدون نیاز به تصویربرداری باشد.
ویژگی‌های مطالعه
این مطالعه مروری همه شواهد ارائه شده را توسط مطالعاتی که توانایی D-dimer را برای رد کردن PE در افراد درمان سرپایی در بیمارستان و بخش‌های A & E بررسی کرده بودند، در نظر گرفت.
ما همه گزارش‌های موجود را از یک جست‌وجوی گسترده در پایگاه‌های اطلاعاتی مقالات پزشکی ارزیابی کردیم. دو نویسنده مطالعه مروری به‌طور مستقل مطالعاتی را که معیارهای بررسی را داشتند ارزیابی کردند، که شامل استفاده از یک طراحی مطالعه به نام مطالعه cross-sectional یا مقطعی بود: گنجاندن افراد با علائم PE که به‌طور سرپایی در بیمارستان و بخش‌های A & E حضور داشتند، استفاده از نمره خطر و سپس یک تست D-dimer، و مقایسه نتایج حاصل از آزمون D-dimer با نتایج بهترین‌های تست‌های در دسترس – اسکن ونتیلاسیون / پرفیوژن (V/Q اسکن)، آنژیوگرافی ریه، آنژیوگرافی کامپیوتری توموگرافی ریه، و آنژیوگرافی مگنت رزونانس ریه.
نتایج اصلی
چهار مطالعه معیارهای گنجانده شدن ما را داشتند، و داده‌هایی از 1585 بیمار در دسترس بود. ما شواهدی یافتیم که نشان داد منفی بودن (عدم وجود بیماری) آزمون D- دایمر در رد PE و شناسایی افراد بدون PE بسیار خوب است، اما تعداد زیاد نتایج مثبت کاذب نشان می‌دهد که افراد با D-dimer افزایش یافته ممکن است به PE مبتلا نباشند، بنابراین، نتیجه مثبت نیاز به تصویربرداری به دنبال آن دارد. در یک مطالعه، نتایج مثبت کاذب در افراد مسن تر از 65 سال سن شایع‌تر بود.
کیفیت شواهد
جریان بیماران و زمان‌بندی آزمون D- دایمر و استاندارد مرجع تست از بزرگترین نگرانی‌های روش‌شناسی بود. هیچ‌کدام از نویسندگان مطالعات نمودار جریان بیماران را برای نشان دادن جریان بیماران در حین مطالعه ارائه نداده بودند، و فقط یک مطالعه به‌طور وضوح گزارشی از زمان بین تجویز شاخص و تست‌های استاندارد مرجع داشت. در سه مطالعه باقی مانده، زمان‌بندی بین انجام آزمون شاخص و تکمیل استاندارد مرجع به وضوح ذکر نشده بود، که منجر به طبقه‌بندی نامشخص سوگیری شد.
نتیجه‌گیری‌های نویسندگان
شواهد محدود از مطالعات گنجانده شده در این مطالعه مروری نشان می‌دهد که آزمون D-dimer کمی که در بخش‌های اورژانس استفاده می‌شود نتایج منفی کاذب کمی دارد اما با مقدار بسیار بالایی از نتایج مثبت کاذب، با سطح بالایی از حساسیت سیستماتیک آشکار در تمام گروه‌های سنی، همراه است. این موضوع باعث می‌شود این تست به عنوان یک آزمون رد کننده مفید باشد اما به آن معنی است که نتیجه مثبت نیاز به تصویربرداری تشخیصی دارد.
- ناشر: John Wiley & Sons, Ltd
- گروه ویراستاری: Cochrane Vascular Group
- پیوند: پیوند به مقاله اصلی
پذیرش: 1392/9/10 | انتشار: 1395/5/15
