پیشینه
عفونت اندوبرونکیال راجعه در فیبروز سیستیک که نیازمند درمان با آنتیبیوتیکهای داخلوریدی به مدت چند هفته در بیمارستان است، هزینههای سلامت و کیفیت زندگی بیماران و خانوادههای ایشان را تحت تأثیر قرار میدهد. این مطالعه یک نسخه بهروز شده از مطالعه مروری نظاممند منتشرشده قبلی است.
اهداف
تعیین اینکه آیا درمان آنتیبیوتیکی داخلوریدی در خانه در موارد ابتلا به فیبروز سیستیک به اندازه درمان آنتیبیوتیکی داخلوریدیِ بستری در بیمارستان اثربخش است یا خیر و اینکه آیا این روش به وسیله بیماران یا خانواده ایشان یا هر دو ترجیح داده میشود یا خیر.
روش های جستجو
در مرکز ثبت کارآزماییهایی گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین (Cochrane Cystic Fibrosis and Genetic Disorders Group Trials Register) که دربرگیرنده منابع شناساییشده در نتیجه جستوجوهای جامع در پایگاههای اطلاعات الکترونیکی، جستوجوهای دستی مجلات مرتبط و کتب خلاصه مقالات کنفرانسها است، به جستوجو پرداختیم.
جدیدترین تاریخ جستوجو در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه کاکرین: 23 نوامبر .2015
معیارهای انتخاب
مطالعات تصادفی و شبهتصادفیسازی و کنترل شده درباره درمان آنتیبیوتیکی داخل وریدی در بزرگسالان و کودکان مبتلا به فیبروز سیستیک در خانه، در مقایسه با همین شیوه درمان در بیمارستان.
گردآوری و تحلیل دادهها
نویسندگان به صورت مستقل از هم مطالعات را برای ورود به مطالعه مروری نظاممند انتخاب، هر یک از مطالعات منتخب را به لحاظ کیفیت روششناسی ارزیابی و با استفاده از یک فرم استانداردشده نسبت به استخراج دادهها اقدام کردند.
نتایج اصلی
18 مطالعه در نتیجه جستوجو شناسایی شدند. تنها یک مطالعه که نتایج مربوط به 17 شرکتکننده 10 تا 41 ساله و مبتلا به روند تشدیدشونده عفونی با منشاء سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) را گزارش کرده بود، توانست وارد مطالعه شود. تمامی 31 مورد پذیرش آنها (18 مورد در بیمارستان و 13 مورد در خانه، بعد از 2 الی 4 روز درمان در بیمارستان) به عنوان رخدادهای مستقل از یکدیگر تحلیل شدند. پیامدها به ترتیب در روز صفر، 10 و 21 بعد از درمان اندازهگیری شدند. شرکتکنندگانی که در خانه بودند نسبت به شرکتکنندگانی که در بیمارستان بودند، کمتر تحقیق و بررسی شدند (0.002 > P). فعالیت عمومی در گروه تحت درمان در خانه بالاتر بود. هیچ تفاوت معناداری در رابطه با نتایج بالینی، عوارض جانبی، مشکلات یا تغییر در لاینهای وریدی یا زمان پذیرش بعدی یافت نشد. شرکتکنندگانی که در خانه بودند به میزان کمتری آنتیبیوتیکهای خانگی با دوزِ کمتر دریافت کردند.
اندازهگیری کیفیت زندگی تفاوت معناداری در رابطه با تنگی نفس و حالت روحی-روانی نشان نداد. اما خستگی و کنترل شرایط درمان (Mastery) در شرکتکنندگانی که در خانه بودند، به دلیل بالاتر بودن سطح فعالیت عمومی و نیاز ایشان به حمایت بیشتر، بدتر بود. اختلالات شخصی، خانوادگی، خواب و خوردن برای شرکتکنندگانی که در خانه بودند نسبت به پذیرششدگان بیمارستانی، اهمیت کمتری داشتند.
درمان در خانه برای خانوادهها و بیمارستان ارزانتر بود. هزینههای غیرمستقیم تعیین نشدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد حاضر محدود به فقط یک کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده است. این مطالعه پیشنهاد میکند که در کوتاهمدت، درمان در خانه به افراد آسیب نزده، مستلزم تحقیق و بررسی کمتری بوده، اختلالات اجتماعی را کاهش داده و میتواند هزینه-اثربخش باشد. از نظر کیفیت زندگی، با مفنعت و معایبی همراه است. تصمیمگیری درباره انتخاب درمان در خانه بهتر است با در نظر گرفتن وضعیت فردی و منابع محلی مناسب صورت پذیرد. تحقیقات بیشتری در اولین فرصت ممکن لازم است.
خلاصه به زبان ساده
آنتیبیوتیکهای داخل وریدی داده شده در خانه به افراد مبتلا به فیبروز سیستیک
سوال مطالعه مروری
ما شواهد را درباره اثر تجویز آنتیبیوتیک در خانه به افراد مبتلا به فیبروز سیستیک مرور کردیم.
پیشینه
فیبروز سیستیک یک بیماری ژنتیکی جدی است که با عود عفونتهای ریه مرتبط است. در نتیجه این عفونتها، بیماریِ ریه فرد به تدریج بدتر میشود. عفونتهای ریه معمولا در بیمارستان با آنتیبیوتیکهای داخل وریدی (ورود مستقیم آنتیبیوتیک به داخل ورید) به مدت چند هفته درمان میشوند. این شیوه درمان هزینهبر بوده و زندگی فرد مبتلا به فیبروز سیستیک را دچار اختلال میکند. در صورتی که آموزشهای لازم به بیماران و مراقبتکنندگان از او داده شده و حمایت لازم از آنها به عمل آید، درمان میتواند در خانه صورت گیرد. ما به جستوجوی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شدهای پرداختیم که دو شیوه درمان آنتیبیوتیکی داخلوریدی را در بیمارستان و خانه مقایسه کرده بودند. این مطالعه مروری یک نسخه بهروز شده از مطالعه منتشرشده قبلی است.
تاریخ جستوجو
شواهد تا تاریخ 23 نوامبر 2015 بهروز هستند.
ویژگیهای مطالعه
ما یک مطالعه با 17 شرکتکننده 41-10 ساله یافتیم که مبتلا به یک عفونت حاد با سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) بودند. افراد شرکتکننده به صورت تصادفی بین یکی از دو گروه تحت درمان با آنتیبیوتیکدرمانی در خانه و بیمارستان تقسیم شدند. افرادی که آنتیبیوتیکهای خانگی دریافت کرده بودند، در ابتدا چهار روز را برای آموزش نحوه آمادهسازی و مدیریت دریافت آنتیبیوتیک وریدیِ خود در بیمارستان سپری کردند. آنها پس از دریافت تجهیزات و داروی کافی برای دوره درمان، از بیمارستان مرخص و در خانه ویزیت شدند. تمامی شرکتکنندگان یک نوع آنتیبیوتیک دریافت کردند و دوه درمان به مدت 10 روز به طول انجامید.
نتایج اصلی
هیچ تفاوتی در رابطه با پیامدهای بالینی، عوارض جانبی یا پیامدهای مرتبط با درمان داخلوریدی یافت نشد. افرادی که در خانه بودند احساس خستگی بیشتری کرده و مدیریتِ درمان را دشوارتر از آنچه تصور میکردند یافتند. این ممکن است به آن دلیل باشد که آنها آزادی عمل بیشتری داشته و به حمایت بیشتری احتیاج داشتند. درمان خانگی برای خانوادهها و بیمارستان ارزانتر بود. جزئیات مربوط به هزینههای غیرمستقیم موجود نبود. ما نتیجه گرفتیم که درمان در خانه در کوتاهمدت به افراد صدمه نزده و اختلالات اجتماعی را کاهش میدهد. با وجود این، تصمیمات به عمل آمده مبنی بر ترجیح این شیوه درمان باید با به صورت فردی اتخاذ شود.
کیفیت شواهد
شواهد بسیار محدود بوده و برای توصیه به استفاده از این شیوه درمان، قویا به تحقیقات بیشتری نیاز است.